سیستان و این روزهای سخت

_ محمد صفری روزنامه نگار در یادداشتی نوشت: سیستان و بلوچستان روزهای سختی را می گذراند و اگر تنها یک بخش کوچکی از آن شرایط در یک شهر برخوردار مانند تهران حاکم بود مردم اعتراض می کردند، استان سیستان و بلوچستان در عین داشتن منابع و ظرفیت های فراوان برای پایان دادن به محرومیت، در شرایط بحرانی به سر می برد.

سال هاست که استان سیستان و بلوچستان با کم توجهی و بی توجهی مسئولین و دولت های گوناگون روبرو بوده است که یکی از دلایل اصلی محرومیت این استان به خاطر همین مسئله است.

البته در طول 42 سال از عمر انقلاب اسلامی در سیستان و بلوچستان اقدامات زیادی انجام شده است که بیشتر آنها را سپاه و ارتش و بسیج انجام داده اند و برای کاهش محرومیت های مردم این منطقه تلاش بسیاری کرده اند اما عمق محرومیت بسیار است و نیازمند اقدامات اساسی از سوی دولت و دولت ها است تا اندکی از مشکلات مردم استان حل شود.

شرایط استان با وجود کمبودهای شدید در زمینه امکانات بهداشت و درمان، بحران آب و خشکسالی، بیکاری، قاچاق، نفوذ عوامل وهابیت در این منطقه و بسیاری مشکلات و معضلات دیگر، شکننده است و با شیوع کرونا شدیدتر هم شده است.

بنا بر گفته مسئولین استان سیستان  و بلوچستان آمار جانباختگان و مبتلایان روزانه این منطقه با کشور 220 میلیون نفری پاکستان برابری می کند که این نشان از عمق بی توجهی و کمبود شدید امکانات بهداشتی درمانی به ویژه بیمارستان، دارو و پزشک دارد.

شاید بتوان گفت که یکی از مشکلات اصلی و اساسی استان سیستان و بلوچستان کمبود شدید آب و خشکسالی های است که هر سال بر شدت آن افزوده می شود.

مردم استان به شدت به آب نیاز دارند تا جایی که حتی در بخش هایی از استان برای تهیه آب شرب خود با مشکلات جدی روبرو هستند چه رسد به آن که آب برای استحمام داشته باشند یا نه، اکنون مردم سیستان و بلوچستان بیشتر از آن که از ویروس کرونا نگران باشند از نبود آب نگرانند.

بهداشت با آب سالم گره خورده است و اگر این مایه حیات از انسان گرفته شود، نابودی در جوامع رقم خواهد خورد.
مسئولین اکنون باید برای رفع نیاز مردم مظلوم سیستان و بلوچستان که همچنان زخم بی توجهی های عمیق رژیم گذشته را بر تن دارند و کم توجهی هایی که برخی دولت ها نسبت به آن داشتند، آستین ها را بالا بزنند و این خطه زرخیز را از بحران نجات دهند.

سال 1381 بود که رهبر معظم انقلاب در سفر استانی به سیستان و بلوچستان با مشکلات و کمبودهای آن آشنا شدند و در همین سفر تصمیمات و مصوبات خوبی برای کاهش و پایان دادن به محرومیت سیستان و بلوچستان گرفته شد.

اگر 50 درصد بودجه اختصاص یافته در سفر استانی حضرت آیت الله خامنه ای در همان سال 1381 به این استن اختصاص یافته بود اکنون محرویت و فقر در میان مردم استان کم رنگ شده بود.