اما و اگر‌های تحصیل اتباع

کودکانی که علاوه بر بار روانی حاصل از این پدیده‌ها تبعات اجتماعی دیگری، چون دور ماندن از تحصیل را نیز باید به دوش بکشند. با توجه به همسایگی کشورمان با دولت‌های افغانستان و پاکستان که به طور کلی بیشترین میزان اتباع کشورمان هستند،کودکان محروم این دولت‌ها که به دلیل، جنگ، نا امنی به سرزمینمان پناه آورده و مسئولیت‌های اجتماعی را بر دولتمان مترتب کرده اند.در اینجا نقش مهم نهادهای آموزشی و دولتی و نحوه تصمیم سازی آنها بسیار مهم است.

درحال حاضر قریب به ۵۰۰ هزار نفر از دانش آموز اتباع خارجی در مدارس ایران مشغول به تحصیل هستند که با توجه به تحولات منطقه‌ای و ناآرامی‌هایی که اخیراً در برخی کشور‌های همسایه جمهوری اسلامی ایران رخ داد این روند افزایشی است. با ادامه این روند و عدم حل موانع پیش روی تحصیل کودکان اتباع و مهاجرینی که وارد کشورمان شدند ممکن است معضلات و ناهماهنگی‌ها بیش از پیش به چشم بخورد و لزوم ترتیب سیاست‌هایی جامع با هدف حمایت از این افراد ضروری می‌نماید.

در این رابطه میترا تیموری سرپرست مرکز امور بین‌الملل و مدارس خارج از کشور وزارت آموزش‌وپرورش در گفت ‌وگو با میزان گفته بود:ثبت‌نام اتباع در مدارس کشور به دو دسته تقسیم می‌شود؛ نخست دانش‌آموزان اتباع دارای مدارک معتبر مانند گذرنامه، روادید معتبر، گذرنامه خانوار که اخیرا روادید آن‌ها تمدید شده، دفترچه پناهندگی، دفترچه اقامت، دارندگان کارت‌های آمایش ۱۵یا ۱۶، دارندگان کارت‌های هویت ۱۴ یا ۱۵، دارندگان برگه تردد دارای اعتبار و همچنین دارندگان دفترچه اقامت ویژه و دسته دوم دانش‌آموزان اتباع خارجی فاقد مدرک که با توجه به فرمان مقام معظم رهبری برای ثبت نام آن‌ها از سال ۹۴ دستورات لازم را ابلاغ فرمودند و هر ساله ثبت‌نام همه آن‌ها صورت گرفته است و ادامه دارد.

اما همچنان مشاهدات میدانی حکایت از سربازدن برخی از مدارس دولتی از ثبت نام اتباعی دارد که فاقد مدارک هویتی هستند. این امر تبعاتی را نیز برای کشورمان در پی دارد.

احمدحسین فلاحی سخنگوی کمیسیون آموزش مجلس در گفتگو با میزان در مورد موانع پیش روی ثبت نام کودکان اتباع و تبعات آن گفت: ما همواره بر این موضوع تاکید داریم و از وزیر نیز خواسته ایم که موانع موجود در این راه برداشته شود. عدم همکاری با آنان خلاف قانون است ضمن اینکه این امر موجب می‌شود که اتباعی که نسبت به نظام اسلامی دلداده هستند نسبت به آن بدبین شوند و به طور وسیع نیز که تبعات آن می‌توان به تحریک پذری کشور‌های همسایه و بدبینی آن نسبت به کشورمان ایجاد شود.

تبدیل تهدید به فرصت
اگر چه که در ظاهر این روند بار زیادی را به نظام آموزشی کشور وارد میسازد، اما دور ماندن این افراد از تحصیل آسیب‌های اجتماعی زیادی هم برای این افراد و هم برای جامعه به وجود می‌آورد.
نظام آموزشی با تحت پوشش قرار دادن این افراد برای آموزش و اجتماعی کردن آن‌ها می‌تواند این افراد را از ورود به برخی مشاغل کاذب، کار خیابانی و انواع بزه برهاند.و اینگونه از هدر رفت سرمایه اجتماعی در آینده جلوگیری کند و به نوعی با این امر به سرمایه گذاری امنیتی -اجتماعی بپردازد.

 

 

توجه به نزدیکی زبان ،دین و آداب مشترک موجود میان ما و اتباع کشورهای همسایه می توان از این پتانسیل در جهت تعمیق مراودات فرهنگی بهره جست .از سوی دیگر با توجه به موارد گفته شده روند آموزش و فرآیند نزدیکی این کودکان به فرهنگمان کار پیچیده ای نخواهد بود .