دیمیتری ترنین: تشدید تحریم‌های بین‌المللی علیه ایران راه‌حل مطلوبی نیست
ترنین، رئیس موسسه کارنگی روسیه معتقد است: تشدید تحریم‌های بین‌المللی علیه ایران راه‌حل مطلوبی نیست.
خبرگزاری میزان -
ترنین در سال ۲۰۱۰ در مقاله مشترکی با آلکسی مالاشنکو با عنوان «ایران: نگاهی از مسکو» بیان می‌دارد که گرچه ایران و روسیه پیوند‌های اقتصادی و نظامی دارند، مسکو باید به طور فزاینده‌ای در خصوص تحرکات روبه‌رشد تهران در توسعه توان منطقه‌ای و پیگیری آرمان‌هایش حساس و نگران باشد.
از نظر ترنین، مسئله هسته‌ای ایران از دو منظر اقتصادی و امنیتی قابل تحلیل است. وی ضمن تکرار ادعا‌های غرب بیان می‌کند که مسکو نیز باید تهران را در مسیر کنار گذاشتن جاه‌طلبی‌های هسته‌ای خود هدایت کند.
- با ترسیم نمودار تحول نگرش روسیۀ پساشوروی به ایران، جابه جایی‌هایی با شدت نوسان گسترده قابل مشاهده است که در یک سوی آن، ایران به مثابه «متحدی مطمئن و قابل اتکا در منطقه و جهان» و «متحدی در برابر دشمان مشترک» و در سوی دیگر به عنوان «تهدید جنوبی و به منزله ابزاری برای تنظیم روابط با غرب» مورد شناسایی قرار گرفته است.
یکی از جلوه‌های عملی این نوسان، در ارائه دو رای متفاوت و مهم در شورای امنیت سازمان ملل متحد در قبال ایران مشاهده می‌شود، مخالفت و وتوی قطعنامه ضد ایرانی شورای امنیت در ۲۶ فوریه ۲۰۱۸ و موافقت و رای به قطعنامه ضد ایرانی ۱۹۲۹ در ۹ ژوئن ۲۰۱۰ است.
«ایران در هندسه سیاست خارجی روسیه» عنوان کتابی به قلم محمد شاد است که وی در این اثر کوشیده است تصویری منطبق با واقعیت، از نحوه سیاستگذاری خارجی روسیه در مقابل ایران و عناصر دخیل در شکل‌گیری این سیاست‌ها ارائه دهد. در نظر دارد هر روز برشی از این کتاب را با خوانندگان خود به اشتراک بگذارد.
یکی از جلوه‌های عملی این نوسان، در ارائه دو رای متفاوت و مهم در شورای امنیت سازمان ملل متحد در قبال ایران مشاهده می‌شود، مخالفت و وتوی قطعنامه ضد ایرانی شورای امنیت در ۲۶ فوریه ۲۰۱۸ و موافقت و رای به قطعنامه ضد ایرانی ۱۹۲۹ در ۹ ژوئن ۲۰۱۰ است.
«ایران در هندسه سیاست خارجی روسیه» عنوان کتابی به قلم محمد شاد است که وی در این اثر کوشیده است تصویری منطبق با واقعیت، از نحوه سیاستگذاری خارجی روسیه در مقابل ایران و عناصر دخیل در شکل‌گیری این سیاست‌ها ارائه دهد. در نظر دارد هر روز برشی از این کتاب را با خوانندگان خود به اشتراک بگذارد.
ایران در اندیشه پژوهشگران مرکز کارنگی
با بررسی تمامی مطالب و گزارش‌های این مؤسسه در خصوص ایران، به پنج نام اصلی می‌رسیم که در ادامه به سوابق علمی و عملی و نظریات آنان در مورد ایران اشاره خواهیم کرد.
با بررسی تمامی مطالب و گزارش‌های این مؤسسه در خصوص ایران، به پنج نام اصلی می‌رسیم که در ادامه به سوابق علمی و عملی و نظریات آنان در مورد ایران اشاره خواهیم کرد.
گفتنی است که محتوای گزارش‌های افراد مورد نظر جداگانه بررسی و تحلیل خواهند شد تا بتوانیم تصویر جامعی را از ایران در دیدگاه متخصصان اندیشکده کارنگی شعبه روسیه نشان دهیم.
دیمیتری ترنین
همان‌گونه که اشاره شد، ترنین نظامی بازنشسته ارتش روسیه و رئیس کارنگی روسیه است. او مدتی در مؤسسه اروپا در مسکو فعالیت می‌کرد که بعد برای مدتی در دانشگاه دفاع ناتو در روم پژوهشگر مهمان بود.
همان‌گونه که اشاره شد، ترنین نظامی بازنشسته ارتش روسیه و رئیس کارنگی روسیه است. او مدتی در مؤسسه اروپا در مسکو فعالیت می‌کرد که بعد برای مدتی در دانشگاه دفاع ناتو در روم پژوهشگر مهمان بود.
ترنین در دپارتمان خارجی نیرو‌های روسیه در پوتدام فعالیت می‌کرد و در مذاکرات تسلیحات هسته‌ای آمریکا و شوروی در وین سال‌های ۱۹۸۵_۱۹۹۱ نیز حضور داشت. در انستیتو مطالعات نظامی نیز مطالعات جنگی را گذرانده و مقالاتی را به صورت اختصاصی در خصوص ایران و باید‌های سیاست‌های روسیه در قبال آن منتشر کرده است.
ترنین در سال ۲۰۱۰ در مقاله مشترکی با آلکسی مالاشنکو با عنوان «ایران: نگاهی از مسکو» بیان می‌دارد که گرچه ایران و روسیه پیوند‌های اقتصادی و نظامی دارند، مسکو باید به طور فزاینده‌ای در خصوص تحرکات روبه‌رشد تهران در توسعه توان منطقه‌ای و پیگیری آرمان‌هایش حساس و نگران باشد.
آنها با ذکر جزئیات اینکه چگونه ایران درصدد توسعه سلاح‌های هسته‌ای و موشک‌های دور برد است، این موضوعات را بررسی می‌کنند. از نظر آنها، روسیه باید در تلاش برای جلوگیری از رفتار ایران، به روشنی عمل کند.
مسکو به اندازه کافی قدرت ندارد که به طور مستقیم سیاست‌های تهران را تغییر دهد و نمی‌خواهد واسطه میان ایران و آمریکا باشد؛ اما در نقش همسایه و شریک اقتصادی و نظامی ایران و نیز عضو دائم شورای امنیت می‌تواند نیرو‌های میانه‌رو را در ایران تشویق کند تا به جای مقابله با واشینگنتن به نوعی توافق با غرب در مسئله هسته‌ای دست یابند. آنها سه توصیه کلیدی را در آن مقطع مطرح می‌سازند.
اول اینکه، مسکو می‌تواند با استفاده از ارتباطات تجاری و امنیتی خود با تهران، به تلاش‌های بین‌المللی برای جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح‌های هسته‌ای اعتبار بخشد.
دوم اینکه، روسیه باید تلاش کند با عمل‌گرایان میانه‌رو در ایران گفتگو‌های سازنده‌ای را برای مصالحه با غرب در دستور کار قرار دهد و نهایت اینکه سعی کند از وقوع حمله نظامی به ایران جلوگیری شود؛ زیرا هم موجب تسری بی‌ثباتی در خاورمیانه می‌شود و هم تقویت جناح تندرو را که متمایل به ساخت سلاح هسته‌ای است در پی خواهد داشت.
از نظر ترنین، مسئله هسته‌ای ایران از دو منظر اقتصادی و امنیتی قابل تحلیل است. وی ضمن تکرار ادعا‌های غرب بیان می‌کند که مسکو نیز باید تهران را در مسیر کنار گذاشتن جاه‌طلبی‌های هسته‌ای خود هدایت کند.
ترنین، روسیه را از غلبه نگاه اقتصادی به این مسئله باز می‌دارد و بیان می‌کند که ایران هسته‌ای برای روسیه منطق امنیتی ندارد و روسیه باید در همراهی با غرب به محدودسازی برنامه‌های هسته‌ای غیر مسالمت‌آمیز احتمالی مبادرت ورزد.
از نظر وی، پرهیز از هرگونه مداخله نظامی در ایران به سبب حفظ ثبات خاورمیانه و تبدیل نشدن ایران به قدرت هسته‌ای باید صورت همزمان در دستور کار قرار بگیرد.
از دید ترنین، نگاه روسیه و غرب در خصوص عدم هسته‌ای شدن ایران مشترک است؛ اما خاطر نشان می‌کند که تشدید تحریم‌های بین‌المللی راه‌حل مطلوبی نیست؛ زیرا منجر به تقویت جناح ایدئولوژیست‌ها در قبال پراگماتیست‌ها در ایران می‌شود.
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *