قرار بازداشت موقت در قانون
خبرگزاری میزان- مطابق دستورات شرع اسلام و قانون اساسی اصل بر برائت است، اما قانونگذار تحت شرایط استثنایی بازداشت موقت متهمان را قبل از اثبات گناهکاریشان تجویز کرده است.
خبرگزاری میزان - 
به گزارش خبرنگار حقوقی و قضایی ، نمی‌توان پذیرفت که از صدور بازداشت موقت باید به طور مطلق خودداری شود، چراکه آزاد گذاشتن متهم به طور مطلق آثار و تبعات منفی فراوانی دارد، چه بسا متهم در زمان آزادی مرتکب جرم دیگری شده یا موفق به فرار شود، اما اینکه بازداشت موقت چیست و دستور صدور آن با چه کسی است را در دانشنامه حقوقی زیر بخوانید.
بازداشت به معنای منع، ممانعت، جلوگیری، توقیف و حبس بوده و در اصطلاح به معنی سلب موقّت آزادی تن یا مال اشخاص به دلایل قانونی و به دستور مقام صلاحیت‌دار است.
بازداشت موقت چیست و چه تفاوتی با حبس دارد؟
«بازداشت‌موقت» در اصطلاح حقوق کیفری به معنای زندانی کردن متهم در جریان تحقیقات مقدماتی است که گاهی تا پایان رسیدگی ماهوی و صدور حکم و شروع به اجرای آن ادامه می‌یابد اما حبس یکی از انواع مجازات است که به موجب حکم قطعی و لازم‌الاجرا آزادی شخص سلب می‌شود و یکی از رایج‌ترین مجازات در دوران معاصر است. بازداشت‌موقت، عنوان مجازات ندارد و یکی از اقسام قرارهای تامین کیفری است که قاضی به‌منظور امکان دسترسی به متهم جلوگیری از فرار و اختفا و تبانی او و دیگرمصالح در شرایط خاصی صادر می‌کند.
مطابق دستورات شرع اسلام و قانون اساسی اصل بر برائت و مبری بودن اشخاص از ارتکاب گناه است بنابراین قبل از اثبات گناهکاری اشخاص نمی‌توان بر آنان مجازات‌هایی چون حبس، شلاق و ... را اعمال کرد. با این حال قانونگذار تحت شرایط استثنایی بازداشت موقت متهمان را قبل از اثبات گناهکاریشان تجویز کرده است.
بازداشت موقت موثرترین وسیله برای دستیابی به متهم و تضمین حضور وی در مواقع لزوم نزد مرجع قضایی است. هر زمانی که به حضور وی نیاز باشد، با اعلام روز و ساعت حضور او به مقامات بازداشتگاه وی، تحت‌الحفظ نزد مرجع قضایی احضار کننده آورده خواهد شد.
جلوگیری از تبانی متهم با سایرین و یا فراری دادن متهمان دیگر از طریق آگاه ساختن آنها از تعقیب کیفری و روند پرونده از مزایای قراربازداشت موقت است، همین‌طور جلوگیری از اعمال فشار وی (متهم) نسبت به آسیب دیده و شهود است.
در برخی موارد متهم برای متقاعد ساختن شاکی به استرداد شکایت خود و یا منصرف کردن شهود از ادای شهادت علیه وی، دست به اقداماتی برای تحت فشار قراردادن آنها می‌زند تا از اثبات اتهام خود جلوگیری به عمل آورد.
بازداشت موقت گاه وسیله‌ای برای تأمین امنیت خود وی و مصون نگاه داشتن وی از انتقام بز‌ه‌دیده یا بستگان وی است.
به نظر می‌رسد نمی‌توان پذیرفت که از صدور بازداشت موقت باید به طور مطلق خودداری شود، چه آزاد گذاشتن متهم به طور مطلق آثار و تبعات منفی فراوانی دارد، چه بسا متهم در زمان آزادی مرتکب جرم دیگری شود یا موفق به فرار شود و یا شاکی خصوصی در صدد انتقام برآید.
انتهای پیام/
بازداشت به معنای منع، ممانعت، جلوگیری، توقیف و حبس بوده و در اصطلاح به معنی سلب موقّت آزادی تن یا مال اشخاص به دلایل قانونی و به دستور مقام صلاحیت‌دار است.
بازداشت موقت چیست و چه تفاوتی با حبس دارد؟
«بازداشت‌موقت» در اصطلاح حقوق کیفری به معنای زندانی کردن متهم در جریان تحقیقات مقدماتی است که گاهی تا پایان رسیدگی ماهوی و صدور حکم و شروع به اجرای آن ادامه می‌یابد اما حبس یکی از انواع مجازات است که به موجب حکم قطعی و لازم‌الاجرا آزادی شخص سلب می‌شود و یکی از رایج‌ترین مجازات در دوران معاصر است. بازداشت‌موقت، عنوان مجازات ندارد و یکی از اقسام قرارهای تامین کیفری است که قاضی به‌منظور امکان دسترسی به متهم جلوگیری از فرار و اختفا و تبانی او و دیگرمصالح در شرایط خاصی صادر می‌کند.
مطابق دستورات شرع اسلام و قانون اساسی اصل بر برائت و مبری بودن اشخاص از ارتکاب گناه است بنابراین قبل از اثبات گناهکاری اشخاص نمی‌توان بر آنان مجازات‌هایی چون حبس، شلاق و ... را اعمال کرد. با این حال قانونگذار تحت شرایط استثنایی بازداشت موقت متهمان را قبل از اثبات گناهکاریشان تجویز کرده است.
بازداشت موقت موثرترین وسیله برای دستیابی به متهم و تضمین حضور وی در مواقع لزوم نزد مرجع قضایی است. هر زمانی که به حضور وی نیاز باشد، با اعلام روز و ساعت حضور او به مقامات بازداشتگاه وی، تحت‌الحفظ نزد مرجع قضایی احضار کننده آورده خواهد شد.
جلوگیری از تبانی متهم با سایرین و یا فراری دادن متهمان دیگر از طریق آگاه ساختن آنها از تعقیب کیفری و روند پرونده از مزایای قراربازداشت موقت است، همین‌طور جلوگیری از اعمال فشار وی (متهم) نسبت به آسیب دیده و شهود است.
در برخی موارد متهم برای متقاعد ساختن شاکی به استرداد شکایت خود و یا منصرف کردن شهود از ادای شهادت علیه وی، دست به اقداماتی برای تحت فشار قراردادن آنها می‌زند تا از اثبات اتهام خود جلوگیری به عمل آورد.
بازداشت موقت گاه وسیله‌ای برای تأمین امنیت خود وی و مصون نگاه داشتن وی از انتقام بز‌ه‌دیده یا بستگان وی است.
به نظر می‌رسد نمی‌توان پذیرفت که از صدور بازداشت موقت باید به طور مطلق خودداری شود، چه آزاد گذاشتن متهم به طور مطلق آثار و تبعات منفی فراوانی دارد، چه بسا متهم در زمان آزادی مرتکب جرم دیگری شود یا موفق به فرار شود و یا شاکی خصوصی در صدد انتقام برآید.
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *