چگونه بازیگر شویم (۴۳۲) /تاثیر آواشناسی بر تبحر یک بازیگر
بازیگری یکی از مشاغل محبوب در سطح جهان محسوب می‌شود، بازیگری فارغ از شهرت و ثروتی که ممکن است برای فرد بازیگر به همراه داشته باشد، جهانی است که می‌توان در آن ایفای نقش در قالب شخصیت‌های مختلف را تجربه کرد.
در این بین اکثریت مواقع بازیگری به عنوان یکی از مشاغل سخت جهان محسوب می‌شود، شاید از دور برای بسیاری اینکه بازیگری اتفاقی سخت باشد، قابل لمس نباشد اما اگر به صورت اصولی و به مفهوم واقعی به بازیگری نگاه کنیم، این هنر به واقع به تمرین، مطالعه، شهود و مطالعات فراوانی نیازمند است.
فوت کردن و هوا را بلعیدن
این اعمال برای حرکات لب‌ها و کام مفید هستند. همان طور که کودک از فوت کردن برای درست کردن حباب لذت می‌برد، در سنین بالاتر نیز چنین رفتار‌هایی می‌تواند به بالاتر بردن قدرت‌های اندام گفتاری در دهان دست یازید. همچنین می‌توانید از نی برای فوت شدید در آب به جای نوشیدن استفاده کنید.
یادتان هست که در کودکی چه اشتیاقی برای فوت کردن داشتید تا شمع‌های متعدد را خاموش کنید. حالا نیز می‌توانید با یک پر سبک یا یک توپ پینگ پنگ بازی کنید و فوت کردن پر در هوا و نگه داری‌اش بدون آنکه به زمین برخورد کند به تمرین‌هایی سخت‌تر پرداخته تا قابلیت‌های تنفسی – آوایی خود را ترقی دهید. توپ پینگ پنگ را از یک طرف میز به طرف دیگر فوت کنید و در همین حال صدای "ف" و یا "س" را تولید کنید. (ف ف ف ف ف ف و یا س س س س س س).
بعد نوبت همیار شماست که توپ را به شما برگرداند. می‌توانید از یک نی برای فوت کردن آن استفاده کنید و آن را به بازی فوتبال یا فوت تبدیل کنید! پر را به هوا رها کنید و سپس سعی کنید آن را در هوا معلق نگه دارید. از روش‌های مختلف دیگری نیز می‌توانید برای تولید صدا استفاده کنید.
مثلا با یکدیگر صدای حیوانات را همراه با حرکات آن‌ها تقلید کنید و عده‌ای نیز سعی کنند به ساخت آوا‌های دیگر و غیر حیوانی که مشخصه‌ی یک جنگل است بپردازند، هنگام بازی کردن در نوشابه، صدای انفجاری آن را همگی با هم تولید کنیم.
می‌توانیم با یک قوطی کبریت یک قطار بسازیم و دور مکان تمرین آن را حرکت دهیم و صدای قطار درآوریم (هوهوچیچی) و سپس دیگران را تشویق کنید که دیگر آوا‌هایی در این تخیل وارد کرده و به تدریج خیال ابتدایی را گسترش دهند. قطعا یک عده نیز مسافران این ترن خواهند بود.