دوران پسا نتانیاهو در اراضی اشغالی؛ کابینه جدید رژیم صهیونیستی چقدر دوام می‎آورد؟

– تشکیل کابینه ائتلافی جدید در اراضی اشغالی با نام «تغییر»، اگرچه به دلیل بیرون راندن «بنیامین نتانیاهو» از گردونه قدرت و گذاشتن نقطه پایان بر نخست وزیری متوالی ۱۲ ساله او بسیار مورد توجه قرار گرفته، اما همچنان ابهام‌های زیادی در مورد دوام و عمرش وجود دارد.

 

ائتلاف ۸ حزب «آبی و سفید» به ریاست «بنی گانتز»، «یامینا»، به ریاست «نفتالی بنت»، «یش عتید» به ریاست «یائیر لاپید»، «اسرائیل خانه ما» به ریاست «آویگدور لیبرمن»، «امید نو» به ریاست «گیدئون ساعر»، «رعام» به عنوان حزبی عربی، «کار» به ریاست «ماراو میکائیلی» و «مرتس» به ریاست «نیتزان هوروویتز»، در ادامه بحران ۲ ساله کابینه در اراضی اشغالی که برگزاری ۴ دور انتخابات سراسری و انحلال ۲ کنست را به دنبال داشت، در نهایت نتانیاهو را از قطار قدرت پیاده کرد.

 

اما اکنون دوام و بقای این ائتلاف از سوی ناظران و کارشناسان مورد پرسش قرار گرفته و تاکید بر این است که این کابینه توانایی تحقق بخشیدن به توافق میان بنت و لاپید در مورد نخست وزیری چرخشی را ندارد.

 

براساس توافق مذکور، بنت تا سال ۲۰۲۳ و لاپید پس از او به مدت ۲ سال قدرت را در دست خواهند داشت.

 

شاید مهم‌ترین دلیل شکل گیری ائتلاف «تغییر» را باید نتیجه رفتار و مشی نتانیاهو دانست.

 

سران سه حزب امید نو، یامینا و اسرائیل خانه ما، در کابینه نتانیاهو حضور داشتند و توسط او تحقیر شده و آزار دیدند.

 

رئیس حزب یش عتید مورد حملات شخصی نتانیاهو قرار داشت و احزاب مرتس و کارگر در حال تلافی اظهارات و رویکرد خصمانه نتانیاهو هستند.

 

او همواره از این احزاب چپ گرا با عنوان شیطان معرفی می‌کرد.

 

در یک کلام، عامل اصلی تشکیل کابینه رژیم صهیونیستی مخالفت با نتانیاهو است و همین عامل پاشنه آشیل این کابینه نیز محسوب می‌شود.

این پرسش مهم‌ترین پرسش روز‌های اخیر در مورد کابینه رژیم صهیونیستی است.

 

اگرچه کابینه «تغییر» از طریق ائتلاف میان ۸ حزب، سقف ۶۱ کرسی مورد نیاز تشکیل کابینه را کسب کرد، اما دلایل متعددی برای ناکامی و فروپاشی قریب الوقوع آن وجود دارد.

 

یکی از مهم‌ترین دلایل پیش بینی‌های مبنی بر بی ثباتی کابینه «تغییر»، کرسی‌های اندک ۲ حزب اصلی و پیشگام کابینه تغییر یعنی یش عتید و یامیناست.

 

در مقابل «لیکود»، حزب متبوع نتانیاهو، تعداد کرسی‌های به مراتب بیشتری نسبت به ۲ حزب مذکور در کنست دارد.

از دیگر بحران‌های ویرانگری که در مسیر فعالیت کابینه تغییر وجود دارد، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

 

- جنگ بر سر بودجه (چنین جنگی به فروپاشی ائتلاف نتانیاهو و گانتز منجر شد.)
- مخالفت درونی احزاب تشکیل دهنده کابینه تغییر
- ناهمگن بودن احزاب تشکیل دهنده کابینه
- واکنش‌ها و اقدام‌های احتمالی مقاومت فلسطین
- تلاش‌ها و کارشکنی نتانیاهو برای بازگشت به قدرت
- وابستگی قابل توجه ادامه حیات کابینه به رابطه بنت و لاپید

 

در واقع باید به این نکته به شکلی ویژه توجه داشت که دوام کابینه‌های ائتلافی در رژیم صهیونیستی به طور متوسط زیر ۲ سال است.

تمرکز کابینه «تغییر» بر مسائل و مشکلات داخلی با هدف حل و فصل چالش‌ها و بحران‌های تشدید شده در ۲ سال اخیر، همانقدر که می‌تواند سطح تنش‌های منطقه‌ای و بین المللی را برای رژیم صهیونیستی کاهش دهد، می‌تواند عامل افروختگی آتش این تنش‌ها شود.

 

کابینه «تغییر» در مسیر تمرکز بر امور داخلی باید در مورد مسائلی مانند کمک‌های منطقه‌ای و بین المللی به نوار غزه از سوی کشور‌های مختلف، برگزاری راهپیمایی‌ها و تظاهرات، شهرک سازی، ... که می‌توانند واکنش‌های منطقه‌ای و بین المللی را به دنبال داشته باشند، تصمیم گیری کند.