جلیلی: رسیدن به قلههای پیشرفت کشور با کار روزمره صورت نمیگیرد
- شعاری که ما در انتخابات بیان میکنیم دو مفهوم اساسی در آن دارد. اولین باور ما این است که ما در چهارسال آینده کشور باید یک جهش پیدا کند و نمیشود به صورت روزمره به حل مشکلات نگاه کرد.
- نگاه حل مشکلات گاها حداقلی است و باید همه ظرفیتها را ببینیم.
- رسیدن به قلههای پیشرفت کشور با کار روزمره صورت نمیگیرد.
- جوانان موتور جهش کشور هستند و میتوانند پیشران این جهش باشند.
- جوان و نوجوان توامندی زیادی دارد و یکی از ایرادات که میتوان به فضاهای سیاسی و اجتماعی سالهای گذشته گرفت این است که این ظرفیت کنار گذاشته شد.
- اگر صحبت از جهش و جهاد میکنیم منظور این است که باید برای جوانان نقش تعریف شود.
- نگاه آموزشی ما بیشتر یک نگاه منفعلانه دارد.
- ما اگر صحبت از جهش تولید میکنیم باید بدانیم مهمترین از تولید، تولید نیروی انسانی است.
یکی از اشکالات در فضایی سیاسی این است که فرد میگوید من کاری میکنم که در این چهارسال نمود داشته باشد.
- باید بستر استعدادیابی نوجوان فراهم شود.
- کنکور یک نوع امتحان است به شرطی که آن امتحان واقعی باشد.
- حکومتی میتواند مدعی جهش باشد که برای احاد ملتش برنامه داشته باشد انهم برنامه واقعی.
- انقدر ظرفیت و فرصتهای خوب در کشور وجود دارد که اصلا جونان نباید از کشور خارج شوند.
- باید رئیس جمهور یک نگاه عمیق به آموزش و پرورش و آموزش عالی داشته باشد.
- برای تمامی مقاطع تحصیلی وضع مطلوب را ترسیم کردیم و برای بودجه ام آن هم مطالعاتی داشتیم.
- برای هر دانش اموز بیش از ۸ میلیون تومان هزینه میشود. در هزینه کرد بودجه اموزش و چپرورش اشکالاتی وجود دارد.
- بسیاری از شهدای ما دانش آموزان بودند؛ آنها در همان سنین نوجوانی و جوانی نسبت به مسائل اساسی کشور نقشآفرینی کردند.
- اگر جوان ما احساس رشد پیدا نکند، یعنی مسیر غلط طی شده است. دوازده سال از بهترین دوران عمر در کودکی و نوجوانی و پس از ان نیز یک بازه دهساله تا دکتری.
- جوان ما بهترین ساعات عمرش را در اختیار نظام آموزشی قرار میدهد؛ نظام آموزشی مطلوب آن است که آن جوان بعد از طی این مراحل، احساس بالندگی و رشد پیدا کند نه احساس سرخوردگی.
- فرهنگی که در عرصه جنگ به کمک ما آمد، میتواند در عرصه سینما هم ظاهر شود؛ اگر اینگونه نشده است، بخاطر ضعف در عملکرد ماست.
- در موسیقی، سینما، تئاتر و سایر عرصههای هنری آیا نمیتوانیم موفقیتهای عالی داشته باشیم یا خیر؟ معتقدیم میتوانیم و امکان فرهنگی آن وجود دارد و من این را واقعگرایانه عرض میکنم.
- صدها هزار میلیارد تومان در همین شرایط تحریمی برای بخش فرهنگ در بودجه اختصاص داشته شده است، اما درست هزینه نمیشود.
- بودجه فرهنگی شهرداری تهران در ده سال گذشته، سالی بیش از دو هزار میلیارد تومان بوده است؛ این رقم کمی نیست و باید آن را برای مردم به درستی مدیریت کرد. باید معلوم شود که در چه زمینههایی این بودجه خرج شده است.
- ارزیابی این بودجه فرهنگی حتما باید براساس نتایج باشد. اگر بودجه برای معضلات اجتماعی اختصاص یافته است، باید در آمار خود را نشان بدهد.
- یکی از تفریحات مهم برای نوجوان، امکان سفر با خانواده است. جوانانی زیادی وجود دارند که تابحال یکبار هم با خانواده خود سفر تفریحی نرفتند؛ ما این را در طرح سفر بدون افزایش بودجه لحاظ کردیم.
تکمیل می شود