میدان ناکام ساختن دشمن
_ اصغر زارعی در روزنامه حمایت نوشت: ماراتن رقابتهای انتخاباتی به روزهای پایانی خود نزدیک میشود و همزمان با داغ شدن تبلیغات و شور و هیجان هواداران، رسانههای معاند نیز بر طبل کسادی حضور در پای صندوقهای رأی میکوبند. از کمپینهای «نه به انتخابات» گرفته تا روی خط بردن انواع و اقسام تولیدات رسانهای با مضمون بیفایده بودن مشارکت در انتخابات، عقبه نظام سلطه در شبکههای اجتماعی و ماهوارهای، هجمه سنگینی را برای ناامید کردن مردم از حضور در این همایش سیاسی آغاز کردهاند.
اما چرا تبلیغ برای عدم حضور در انتخابات در دستور کار دشمنان قرارگرفته و میکوشند وانمود کنند مشارکت حداکثری در آینده کشور فاقد کارکرد است؟ پاسخ را در همین سیاه نماییها، اکاذیب و حجم و شدت آنها میتوان یافت چراکه اگر رأی مردم اثری نداشت، اینهمه تقلا برای منصرف کردن اقشار جامعه از ایفای نقش در سرنوشتشان بدون معنا و مفهوم بود. اساساً پروپاگاندای رسانهای حریف در این مقطع، نفی ادعاهای گذشتهشان نیز هست. کمتر کسی از یاد میبرد که ماشین تبلیغاتی دشمنان چندین دهه است میکوشد به جامعه بقبولاند رأی آنها علی السویه و نتیجه انتخابات، از پیش مشخص شده است.
خب، اگر رأی دادن یا ندادن مردم در یک انتخابات، فرمایشی است و فاقد ارزش میشود، چه اصراری است که به آنها گفته شود در حوزههای رأی گیری حاضر نشوند؟ این نیست مگر اینکه بهشدت از ناحیه افزایش مشارکت، احساس خطر کردهاند و به هر بهانه و اراجیفی چنگ میزنند تا ملت را ناامید کنند.
از طرفی، دولتی که از بیشترین مشارکت و اقبال عمومی برخوردار باشد، نهفقط در عرصه داخلی بلکه در میدان جهانی نیز از موضع اقتدار وارد خواهد شد. یکی از مجریان بدنام شبکههای ماهوارهای که عمر خود را برای تبلیغ علیه نظام اسلامی هدر داده، چندی پیش با بیان اینکه برای شرق و غرب تفاوتی نمیکند که چه کسی رئیسجمهور باشد و روی میزان مشارکت بالا حساب بازکردهاند، از مردم خواست که به هیچیک از نامزدها رأی ندهند و با صندوقهای رأی قهر کنند.
وی در تشریح دلیل خود، به قرارداد ۲۵ ساله راهبردی ایران و چین و مذاکرات وین اشاره میکند و مدعی میشود که اگر مشارکت پائین باشد، چین، قرارداد راهبردی را امضا نخواهد کرد. هرچند سخنان و دلایل چنین چهرههای بدنامی در تبیین مناسبات بینالمللی ایران، مبنای تحلیل نیست، اما استدلال او و همپالکیهایش بهمنظور متقاعد کردن مردم به خانهنشینی در ۲۸ خرداد، حاکی از آن است که اولاً میزان بالای مشارکت در انتخابات، دشمنان را عصبانی و ناکام میکند و ثانیاً پشتوانه مردمی و قدرت داخلی از رهگذر حضور پررنگ در همایش سیاسی روز جمعه آتی، سیاست خارجی جمهوری اسلامی را به سطح صیانت حداکثری از منافع ملی ارتقا میدهد؛ بنابراین در این دوره انتخابات – شاید بیش از ادوار گذشته - همه موظفاند در راستای حضور پرشورتر مردم اقدام و عمل کنند.
از سوی دیگر، شکی نیست کشوری که از سرمایه اجتماعی برخوردار است و مردم نسبت به سرنوشت و مقدرات خود حساس هستند، ضریب امنیت و بازدارندگی در برابر دشمنان خارجی نیز افزایش مییابد. این حقیقت را بهکرات در بیش از چهار دهه گذشته تجربه کردهایم و با قاطعیت میتوان گفت که دوام و قوام جمهوری اسلامی علیرغم مواجهه با حجم انبوهی از توطئههای بینالمللی، از نقشآفرینی مردم در بزنگاهها و وفاداری آنها به ایران و نظام منبعث شده است.
این در حالی است که در همه برنامههای محور عبری، غربی، عربی علیه جمهوری اسلامی، وجه شاخص، ایجاد انفکاک و تمایز میان مردم و حاکمیت بوده؛ کما اینکه در طول تحریمهای ناجوانمردانه آمریکا موسوم به «فشار حداکثری» همین هدف تعقیب میشد و «نیکی هیلی»، نماینده وقت واشنگتن در سازمان ملل صراحتاً گفته بود هدف از فشارهای اقتصادی، واداشتن مردم به اعتراض سراسری علیه جمهوری اسلامی بود.
نکته دیگر اینکه گرم کردن تنور انتخابات و افزایش مشارکت، چهره مزورانه و استانداردهای دوگانه غرب در موضوعات منطقهای را پررنگتر میکند. برخی از رژیمهای قرونوسطایی هستند که با برخورداری از همه امکانات و سوت و کف سیاستمداران استعمارگر جهان، حتی یکبار هم رنگ صندوقهای رأی را ندیدهاند و به قول «نجاح محمدعلی»، تحلیلگر عراقی، «آخرین باری که انتخابات در کشورشان برگزارشده، شب لیله المبیت بوده برای انتخاب گزینه اصلح برای قتل پیامبر اسلام».
کشورهای مدعی اروپایی و آمریکا از چنین رژیمهای مرتجعی با بدترین سوءسابقه در زمینه دموکراسی، حمایت همهجانبه به عمل میآورند، اما از ایران که پیشتاز مردمسالاری در غرب آسیاست، به هر بهانهای انتقاد کرده و اتهاماتی بیاساس وارد میکنند. عربستان، بحرین، امارات و ... نمونههایی از این کشورهای بدنام هستند که با وجود ننگینترین سابقه حقوق بشری و نقض قواعد مردمسالاری، سوگلیهای آمریکا و اروپا محسوب میشوند و زمانی که این قربان صدقه رفتنها با انبوه هجمهها به ایران مقایسه میشود، عیار عوامفریبی آنها نیز روشنتر خواهد شد؛ و بالاخره اینکه انتخابات، متعلق به هر ایرانی غیور و غیرتمندی است که حضور در پای صندوقهای رأی، یا به جهت اعتقادش به آرمانهای ملی است و یا به جهت علقه او به وطن. به فرموده رهبر حکیم انقلاب؛ «آن کسانی که ممکن است نسبت به نظام جمهوری اسلامی هم حتی مسئله داشته باشند، نسبت به امنیت کشور که دیگر مسئله ندارند، نسبت به اقتدار کشور که دیگر مسئله ندارند.
خب، امروز این نظام، امنیت کشور را حفظ کرده است، پیشرفت کشور را تسریع کرده است، به این ملت عزت داده است؛ اینها که دیگر قابلانکار نیست، اینها را که دوست دارند؛ [پس]وارد این میدان بشوند برای عزت بخشیدن به ایران و ایرانی، برای استمرار امنیت ملی، برای تضمین پیشرفتی که بحمدالله از اوّل انقلاب شروعشده و تا امروز بیوقفه پیش رفته؛ برای اینها باید وارد بشوند.» (۳۰ دی ۹۴)