رئیس فدراسیون دوچرخه‌سواری سوار بر قطار ناامیدی؛ وقتی همه چیز سیاه نشان داده می‌شود
- انتخابات فدراسیون دوچرخه‌سواری در شرایطی برگزار شد که پیش از برگزاری آن می‌شد نتیجه آن را پیش‌بینی کرد. گفته می‌شد محمود رشیدی که توانست در این انتخابات به پیروزی برسد گزینه مورد حمایت وزارت ورزش بود؛ با این حال او نتوانست پیروزی مقتدرانه‌ای در انتخابات فدراسیون دوچرخه‌سواری داشته باشد و از ۴۳ رای ماخوذه تنها ۲۷ رای را از آن خود کرد.
رشیدی در مصاحبه‌ای که روز گذشته داشت به قدری صحبت‌های ناامیدکننده‌ای در خصوص شرایط دوچرخه‌سواری کشور انجام داد که باعث تعجب بسیاری از اهالی این رشته شد. او عنوان کرد که وضعیت فدراسیون خیلی بدتر و بغرنج تر از آن چیزی است که می‌توان تصور کرد و هیچ نقطه قوتی در فدراسیون وجود ندارد.
رشیدی پیش از انتخابات فدراسیون دوچرخه‌سواری مشاور سرپرست این فدراسیون بود و به فدراسیون رفت و آمد می‌کرد و کاملا از اوضاع دوچرخه‌سواری کشور اطلاع داشت. اینکه او متوجه مشکلات این رشته نشده جالب توجه است و شاید اگر چنین صحبت‌هایی را پیش از این انتخابات انجام می‌داد شانس کمتری برای پیروزی داشت.
به نظر می‌رسد هدف رشیدی از این صحبت‌ها پایین آمدن توقعات بوده؛ اما واضح و مشخص است که حالا او تحت هر شرایطی باید انتظارات به حق جامعه دوچرخه‌سواری را برآورده کند. درست است که دوچرخه‌سواری ایران با مشکلات زیادی روبرو است؛ اما نباید به واسطه مسائل انتخاباتی زحمات مسئولان پیشین فدراسیون را نادیده گرفت و تا این حد سیاه‌نمایی کرد.
به هر حالا بهتر است رشیدی به جای اقناع افکار عمومی در جهت پایین آوردن انتظارات، راه‌حل‌های عملیاتی و منطقی برای پیشرفت دوچرخه‌سواری کشور انجام دهد. او با اختیار خود و نه با اجبار رئیس این فدراسیون شده و باید با عملکردش و نه با حرف به دنبال حل مشکلات دوچرخه‌سواری کشور شود.