دولت مردم، دولت آینده‌نگر است/ مخالف اقتصاد درونگرا هستیم و حتما اقتصاد باید برون گرا باشد
نامزد انتخابات ریاست جمهوری گفت:دولت مردم، دولت آینده‌نگر است. دولت مردم، کاملا ادغام یافته در مردم است. هیچ جدایی بین دولت و مردم نیست.
خبرگزاری میزان -
- سیدامیرحسین قاضی زاده هاشمی شامگاه جمعه دراولین برنامه تلویزیونی تبلیغاتی خود با عنوان «با دوربین» در شبکه یک سیما اظهار کرد: ما باید تعیین کننده شرایط اقتصادی بین المللی باشیم.
دولت‌ها نمی‌توانند از منافع نفت بگذرند، دولت‌های وابسته به نفت تولیدکننده نیستند، لذا پاسخگو نیستند.
باید نفت را به مردم بدهیم و دولت مالیات بگیرد و دستش جلوی مردم دراز باشد.
در دولت‌های جزیره‌ای هر بخشی برای خود کار می‌کند. مانند چرخ دنده‌های یک ساعت بزرگ که به جای اینکه اجزا با هم بچرخند باعث فرسایش هم می‌شوند.
راهکار مقابله با آلودگی هوا در همه دنیا روشن است که می‌توان با توزیع جمعیت و اصلاح سوخت آن را اصلاج کرد.
دولت مطلوب، دولت مردم محور است. دولت‌ها یا توسل به راه‌های قدیمی نمی‌توانند مشکلات فعلی جامعه را حل کنند.
دولت مردم، دولت آینده نگر است. دولت‌های مختلف در دنیا را تجربه کردیم. لازم است یک اتفاق عمیق‌تر بیفتد و نیاز به انقلاب در سازوکار‌ها داریم.
نظام اداری باید تغییر یابد. دولت مردم، یعنی دولت کاملا ادغام یافته در مردم است. هیچ جدایی بین دولت و مردم نیست.
ما دنبال این هستیم سازوکار‌ها را طوری تغییر دهیم که به نفع مردم باشد.
دولت سلام پنج کار می‌کند تا دولت مردم شکل بگیرد؛ در این راه ما نظام جامعیت شفافیت راه می‌اندازیم، دومین وِیژگی گفتگو است. باید مردم و دولت و نخبگان آنقدر حرف بزنند تا به تصمیم اجماعی برسند و پایه تفکر مردم باید اجماعی باشد. چهارم ویژگی عدالت است. پنجمین ویژگی پاسخگویی است.
سفره مردم نه تنها از نظر کمیت و کیفیت آن بهتر نشده است بلکه امروز مردم با مشکلات جدی تری درگیر شده اند. سختی‌های درد آوری که بعضا تحمل شنیدن آن‌ها سخت است چه برسد به دیدن شان.
ما باید خجالت زده باشیم که ۴۲ سال از انقلاب گذشته و ما شعار دفاع از محروم داشتیم، ولی هنوز نقاط محرومی در کشور مانند جازموریان و نقاط دیگر داریم.
آرمان بعدی استقلال سیاسی بود. خواستیم به جای تبعیت از دولت‌های بیگانه براساس تفکرات دینی خودمان و فرهنگ ملی مان کشور را اداره کنیم، ولی گرفتار چه شدیم؟
گرفتار این این شدیم که تمام امور داخلی‌مان را به خواست بیگانگان گره زده‌اند. امور کشور را شرطی کرده اند. تصمیم گیری‌های مان را منوط به تصمیم گیری‌های دیگران کرده اند.
ما با بداخلاقی در جامعه بین الملل مخالف هستیم، ما با قهر و انزوا مخالف هستیم، اما با اینکه مصلوب الاختیار هم بشویم، مخالف هستیم. سه اصل عرت و حکمت و مصلحت فراموش شد. دوگانه عزت معیشت درست کردند و به بهانه معیشت، عزت فروشی کردند.
ما خواستیم با ساخت درونی اقتصاد، قدرت خلق کنیم و مردم مان را آقای جهان کنیم به طوری که تلاطمات جهانی چه به لحاظ سیاسی و چه اقتصادی اثر منفی روی اقتصادمان نگذارد و متاسفانه این امر محقق نشد.
ما مخالف اقتصاد درونگرا هستیم و حتما اقتصاد باید برون گرا باشد، اما باید قابلیت تاب آوری داشته باشد، اما باید بتواند خودش برای خودش تصمیم بگیرد. ما باید تعیین کننده شرایط اقتصادی بین المللی باشیم. مابا یک درصد جمعیت جهان، ۱۰ درصد منابع جهان را در اختیار داریم.
دولت‌ها نمی‌توانند از منافع نفت بگذرند، دولت‌های وابسته به نفت تولیدکننده نیستند، لذا پاسخگو نیستند.
باید نفت را به مردم بدهیم و دولت مالیات بگیرد و دستش جلوی مردم دراز باشد.
در دولت‌های جزیره‌ای هر بخشی برای خود کار می‌کند. مانند چرخ دنده‌های یک ساعت بزرگ که به جای اینکه اجزا با هم بچرخند باعث فرسایش هم می‌شوند.
راهکار مقابله با آلودگی هوا در همه دنیا روشن است که می‌توان با توزیع جمعیت و اصلاح سوخت آن را اصلاج کرد.
دولت مطلوب، دولت مردم محور است. دولت‌ها یا توسل به راه‌های قدیمی نمی‌توانند مشکلات فعلی جامعه را حل کنند.
دولت مردم، دولت آینده نگر است. دولت‌های مختلف در دنیا را تجربه کردیم. لازم است یک اتفاق عمیق‌تر بیفتد و نیاز به انقلاب در سازوکار‌ها داریم.
نظام اداری باید تغییر یابد. دولت مردم، یعنی دولت کاملا ادغام یافته در مردم است. هیچ جدایی بین دولت و مردم نیست.
ما دنبال این هستیم سازوکار‌ها را طوری تغییر دهیم که به نفع مردم باشد.
دولت سلام پنج کار می‌کند تا دولت مردم شکل بگیرد؛ در این راه ما نظام جامعیت شفافیت راه می‌اندازیم، دومین وِیژگی گفتگو است. باید مردم و دولت و نخبگان آنقدر حرف بزنند تا به تصمیم اجماعی برسند و پایه تفکر مردم باید اجماعی باشد. چهارم ویژگی عدالت است. پنجمین ویژگی پاسخگویی است.
سفره مردم نه تنها از نظر کمیت و کیفیت آن بهتر نشده است بلکه امروز مردم با مشکلات جدی تری درگیر شده اند. سختی‌های درد آوری که بعضا تحمل شنیدن آن‌ها سخت است چه برسد به دیدن شان.
ما باید خجالت زده باشیم که ۴۲ سال از انقلاب گذشته و ما شعار دفاع از محروم داشتیم، ولی هنوز نقاط محرومی در کشور مانند جازموریان و نقاط دیگر داریم.
آرمان بعدی استقلال سیاسی بود. خواستیم به جای تبعیت از دولت‌های بیگانه براساس تفکرات دینی خودمان و فرهنگ ملی مان کشور را اداره کنیم، ولی گرفتار چه شدیم؟
گرفتار این این شدیم که تمام امور داخلی‌مان را به خواست بیگانگان گره زده‌اند. امور کشور را شرطی کرده اند. تصمیم گیری‌های مان را منوط به تصمیم گیری‌های دیگران کرده اند.
ما با بداخلاقی در جامعه بین الملل مخالف هستیم، ما با قهر و انزوا مخالف هستیم، اما با اینکه مصلوب الاختیار هم بشویم، مخالف هستیم. سه اصل عرت و حکمت و مصلحت فراموش شد. دوگانه عزت معیشت درست کردند و به بهانه معیشت، عزت فروشی کردند.
ما خواستیم با ساخت درونی اقتصاد، قدرت خلق کنیم و مردم مان را آقای جهان کنیم به طوری که تلاطمات جهانی چه به لحاظ سیاسی و چه اقتصادی اثر منفی روی اقتصادمان نگذارد و متاسفانه این امر محقق نشد.
ما مخالف اقتصاد درونگرا هستیم و حتما اقتصاد باید برون گرا باشد، اما باید قابلیت تاب آوری داشته باشد، اما باید بتواند خودش برای خودش تصمیم بگیرد. ما باید تعیین کننده شرایط اقتصادی بین المللی باشیم. مابا یک درصد جمعیت جهان، ۱۰ درصد منابع جهان را در اختیار داریم.
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *