کمبود انسولین، اتفاقی که پایان ندارد

_ روزنامه رسالت نوشت: کمبود انسولین اتفاقی تازه نیست و مدیر کل دارو و مواد تحت کنترل سازمان غذا و دارو اواخر سال گذشته علت این مسئله را به گردن تحریم‌ها انداخته بود و اکنون هم کمبود این دارو در داروخانه‌ها موجب سرگردانی بیماران دیابتی در یک ماه اخیر شده و گفته می‌شود، مشکل ناشی از کمبود واردات این فرآورده دارویی است.  

 

در حالی‌که روند رو به رشد بیماری دیابت در سال‌های اخیر به یکی از بزرگ‌ترین دغدغه‌های نظام سلامت کشور به ویژه  در شرایط همه گیری کرونا تبدیل شده است. کمبود داروی انسولین مزید بر علت شده و مشکل بیماران دیابتی را دو چندان کرده است. اگر به سراغ داروخانه‌ها بروید و علت را از آ‌ن‌ها سؤال کنید با این پاسخ مواجه خواهید شد که سهمیه انسولین از زمان شیوع کرونا تاکنون کاهش یافته  و فروردین امسال این کمبود در بازار بیشتر شد و سهمیه داروخانه‌ها در حد ۵ تا ۱۰ بسته پنج تایی کاهش یافته است.  

یکی از کارکنان داروخانه در سطح شهر، علت کمبود انسولین در فروردین ماه را تعطیلی شرکت‌های توزیع کننده دارو بیان کرده و‌ می‌گوید: قبل از تعطیلات عید نوروز، داروخانه‌ها کمبود انسولین نداشتند، اما بعد از تعطیلات این کمبود بیشتر احساس می‌شود.  

 

در حال حاضر روزانه بین ۳۰ تا ۴۰ بیمار دیابتی برای دریافت انسولین به داروخانه مراجعه می‌کنند، اما داروی انسولین برای توزیع بین آن‌ها موجود نیست. گویا داروخانه‌ها داروی انسولینی که در اختیار دارند را در حد توان توزیع می‌کنند، اما با توجه به این که تعداد دیابتی‌ها در کل کشور به قدری زیاد است که معمولا در هر خانواده‌ای یک فرد دیابتی پیدا می‌شود، داروخانه‌ها انسولین لازم برای تمامی مراجعه کنندگان را نداشته و مراجعان معمولا سردرگم شده  و در نتیجه سهمیه یک ماهه باقی بیماران به صورت کامل داده نمی‌شود.  

 

مدیرفنی یکی از داروخانه‌ها با بیان این‌که کمبود داروی انسولین در کل کشور وجود دارد، می‌گوید: طبق سهمیه‌ای که معاونت غذا و دارو به داروخانه‌ها تخصیص می‌دهد داروی انسولین دریافت می‌کنیم، اما این سهمیه پس از دو  روز مراجعه بیماران به اتمام می‌رسد.

 

بیشترین نوع انسولین درخواستی از سوی بیماران را انسولین نوورپید و نوومیکس عنوان کرده و توضیح می‌دهد: این دو نوع انسولین به دلیل سهمیه کم زود تمام‌ می‌شوند. در حال حاضر بیماران زیادی در سراسر کشور برای دریافت انسولین به این داروخانه مراجعه می‌کنند، اما دست خالی بر می‌گردند.  

 

انسولین، مایه زندگی و امید به حیات بیماران دیابتی است. دارویی است که برای برخی از دوران طفولیت و برای برخی دیگر از دوران جوانی یا میانسالی به نیاز روزانه تبدیل شده که بدون مصرف آن، زندگی بسیار دشوار و حتی ناممکن می‌شود. در صورت عدم مصرف مناسب این دارو میزان قندخون افراد تا چندصد واحد افزایش می‌یابد که ممکن است در این حالت بیمار ممکن است با مشکلات زیادی مواجه شده و حتی مجبور به بستری در بیمارستان شود.

 

با وجود اطلاع همه مردم و به خصوص مسئولان از اهمیت داروی انسولین برای دیابتی ها، اما پیدا کردن این داروی حیاتی از تابستان سال گذشته همانند پیدا کردن گنج نایاب شده و حتی برای برخی غیرممکن است.

 

به گفته تعدادی از این بیماران که از سال‌های گذشته مجبور به استفاده از این دارو هستند و اکنون نمی‌توانند این دارو را در داروخانه‌ها پیدا کنند، اگر هم پیدا کردند کمتر از تعداد مندرج در نسخه پزشک دریافت می‌کنند که در نهایت چالش بزرگی را برای این بیماران ایجاد کرده است.

 

برخی از بیماران دیابتی از صبح زود و پیش از طلوع آفتاب پشت در داروخانه‌های خاص و مخصوص توزیع انسولین، منتظر می‌مانند تا شاید آن روز انسولین در داروخانه توزیع شود که البته اگر هم توزیع شود، مشخص نیست که این دارو به کدام بیمار می‌رسد و کدام یک باید روز دیگر را در این شرایط کرونایی پشت در داروخانه دیگر منتظر بماند و این انتقاد را هم باید مطرح کرد که پزشکان در نسخه بیماران دیابتی تنها سهمیه یک ماهه داروی انسولین را قید می‌کنند و در صورت تجویز بیش از یک‌ماه، داروخانه از تحویل آن خودداری می‌کند، این امر باعث می‌شود تا بیمار هر ماه هزینه ویزیت پرداخت کند تا پزشک نسخه دریافت انسولین بنویسد و سپس یک ماه به دنبال داروخانه‌های سراسر شهر جهت پیدا کردن دارو‌های خود باشد در حالی که نسخه نویسی برای پزشکان به اندازه یک حرف است، ولی برای یک دیابتی یافتن انسولین مثل یک عمر درجازدن می‌ماند. بی تردید لیست بیماران دیابتی که انسولین دریافت می‌کنند، در تمامی ارگان‌های ذیربط و سازمان تأمین اجتماعی موجود است که بر این اساس، میزان مصرف انسولین هر فرد دیابتی مشخص است.

 

در نتیجه می‌توان با استفاده از این اطلاعات سهمیه بندی مناسب انجام داد و محل توزیع و تعداد انسولین موردنیاز برای هر بیمار را مشخص کرد تا یک دیابتی مجبور نشود در شرایط کرونایی، روز‌های بسیاری به دنبال داروی خود بگردد و سرآخر دست خالی به خانه بازگردد.  

 

به هر ترتیب، این داروی حیاتی که توسط افراد در معرض کرونا و قشر آسیب پذیر دیابتی مصرف می‌شود، در سال ۹۹ هم در کشور به سختی یافت می‌شد و امسال نیز به موازات سال گذشته کمبود وجود دارد و علت را که از مسئولان جویا می‌شویم می‌گویند، این دارو در دوره‌های مختلف توزیع می‌شود و به شرایط و وضعیت واردات شرکت‌های دخیل در این امر بستگی دارد. تمامی انسولین‌های وارداتی معمولا در اختیار شرکت‌های پخش دارو در سراسر کشور جهت پخش قرار می‌گیرند که از این طریق با نظارت معاونت غذا و دارو و با سهمیه بندی، بین داروخانه‌های مختلف کشور توزیع می‌شود.