«یک محسن عزیز» اثر برگزیده کتاب سال تبریز شد/روایتی از زندگی شهید محسن وزوایی
- نام کتاب گویای همه چیز است. مخاطب قرار است با «یک محسن عزیز» آشنا شود البته این کتاب زندگی نامۀ «محسن وزوایی» نیست، بلکه شرح حال چند سال آخر زندگی اوست؛ چند سالِ پرماجرا. روی جلد کتاب زیر عنوان «یک محسن عزیز» عبارت «روایتی مستند از زندگی شهید محسن وزوایی» ذکر شده است. طبیعتاً زندگی نامه‌ها روایت‌هایی مستند هستند. سند روایت‌ها هم عموماً خاطرات افراد است؛ خاطراتی که خود شخص ثبت و ضبط کرده یا خاطرات اطرافیان او.
فائضه غفار حدادی با پرهیز از ارائۀ اطلاعات بی استفاده به نفع کتاب عمل کرده است. نثر ساده و شیرین نویسنده هم یکی دیگر از محاسن کتاب است. اما با این که ماجرا از قبولی شهید وزوایی در کنکور آغاز می‌شود، باز هم در ابتدای کتاب با اطناب مواجه هستیم. مخاطب اگر با حوصله این بخش از کتاب را تحمل کند، وارد ماجرا‌های شیرینی می‌شود که جدا شدن از کتاب برایش سخت می‌شود. از این جا به بعد ما دیگر فقط با یک محسن عزیز طرف نیستیم. ما وارد لانۀ جاسوسی شده و از کم و کیف ماجرا مطلع می‌شویم. سپس به ساختار سپاه و ناخالصی‌های آن می‌رسیم. در ادامه هم جنگ و جبهه و قله‌های بازی دراز، و در نهایت به جبهۀ جنوب می‌رسیم و لشگر ۲۷ و شهید حاج احمد متوسلیان.
محسن وزوایی را نمی‌شود جدا از حوادث پیرامونش روایت کرد. نویسندۀ این کتاب هم بنا به ضرورت پا را فراتر گذاشته، اسناد زیادی را بررسی کرده است؛ از جمله نامه‌های شهید وزوایی به خواهرش و نوار‌های صوتی و تصویری مصاحبه‌های رادیویی و تلویزیونی که تقریباً امیدی به پیدا شدن آن‌ها نبوده. بررسی اسناد و مدارک مربوط به عملیات‌ها، خواندن کتاب‌هایی مربوط به آن دوران خاص و پیدا کردن راویان دسته اول و توضیحات دقیق نویسنده در مقدمۀ کتاب در مورد یافتن و بررسی اسناد باعث شده که مخاطب مطمئن باشد که با یک روایت معتبر مواجه است.
ماجرای یک روایت مستند که به صورت داستانی نوشته شده است. فائضه غفار حدادی برای نگارش این کتاب از لحنی داستانی استفاده کرده و حتی وارد ذهن افراد، مخصوصاً شخصیت اصلی کتاب شده است. استفاده از این روش از یک طرف موجب لطافت نثر شده، اما از طرفی مستند بودن اثر را زیر سؤال می‌برد. نویسنده، اما برای این مشکل تمهید ویژه‌ای اندیشیده است. همۀ این تخیلات با عبارات «اگر،ای کاش، شاید و...» ذکر شده اند؛ خیالاتی که به لطافت متن و روانی نثر کمک کرده اند.
«جایزه کتاب سال تبریز» به عنوان میعادگاهی برای اصحاب فرهنگ و هنر، صاحبنظران و پژوهشگران و فعالان حوزه چاپ و نشر کتاب و یکی از مهمترین رویداد‌های فرهنگی آذربایجان، هم اینک به یک نهاد علمی و فرهنگی بالنده در عرصه ملّی تبدیل شده است.
این جایزه با نگاه به ارزش‌های اسلامی، ایرانی و بومی و با هدف کمک به ارتقای کیفیت کتاب، حمایت از نویسندگان، تصویرگران و ناشران، شناسایی و رتبه بندی آثار ارزشمند و معرّفی آن به مخاطبان و جلب توجّه عمومی به موضوع کتابخوانی در آذربایجان و به منظور معرفی کتاب‌های برگزیده و شایسته تقدیر در حوزه‌های متنوع علوم و فنون برگزار می‌شود.
معیار‌های ارزیابی و داوری آثار در این جایزه، تاثیرگذاری در ارتقای سطح علمی جامعه، پایبندی به ارزش‌های اسلامی، اخلاقی و انسانی، تازگی و نوآوری، رعایت استاندارد‌ها در فصل بندی، نگارش، پاکیزگی و آراستگی ظاهری کتاب از حیث کیفیت چاپ، ویراستاری، صفحه آرایی و طراحی جلد است.
انتهای پیام/