چگونه بازیگر شویم (۴۰۴) /گرامر در بازیگری چیست؟

 - بازیگری یکی از مشاغل محبوب در سطح جهان محسوب می‌شود، بازیگری فارغ از شهرت و ثروتی که ممکن است برای فرد بازیگر به همراه داشته باشد، جهانی است که می‌توان در آن ایفای نقش در قالب شخصیت‌های مختلف را تجربه کرد.

در این بین اکثریت مواقع بازیگری به عنوان یکی از مشاغل سخت جهان محسوب می‌شود، شاید از دور برای بسیاری اینکه بازیگری اتفاقی سخت باشد، قابل لمس نباشد اما اگر به صورت اصولی و به مفهوم واقعی به بازیگری نگاه کنیم، این هنر به واقع به تمرین، مطالعه، شهود و مطالعات فراوانی نیازمند است.

پختگی کلام بازیگر تئاتر

اکثر شرکت‌ها برای اجازه‌ی ورود کاربران مجاز به سیستم‌های اداری و مرکز اسناد خود اقدام به ضبط صدای شخص یا اثر صدای شخص می‌کنند.

در این سیستم‌ها اثر صدای اشخاص، مرتب می‌شود. هنگام ورود کاربر به سیستم صدای او با صدای ضبط شده روی سیستم تطبیق داده می‌شود و اجازه‌ی ورود به کاربر داده می‌شود. در ذهن نیز چنین مرکزی موجود است و بسیار شناخت این مرکز از جنس‌های مختلف صدا موجب نحوه‌ی تاثیر پذیری ما از شخص می‌شود.

داستان شنگول و منگول و حبه‌ی انگور را که به یاد دارید. همچنین آیا برایتان پیش آمده که کسی را ببینید که ناگهان با صدای او کاملا، تصاویر گذشته‌تان که با وی داشتید، در خاطرتان مجسم شود؟ به هر روی می‌دانیم که قسمتی از کهکشان حسی بشر در امکانات مجتمعی از آوایی، شنوایی، لامسه و سایر احساسات اوست. در فیلم «Face off» از لمس قسمتی از سر برای شناسایی نهایی همسر استفاده می‌شود.

سنتز گفتار

سنتز گفتار فناوری توسعه یافته از الگوی مغزی در سلول‌های تشخیص صوتی است، که دقیقا از شش مرحله‌ی گرامر به گفتار ذکر شده در واگویه‌ها و گویش‌ها می‌آید و به وسیله‌ی آن متن به گفتار تبدیل می‌شود.

این سنتز در ذهن انسان آغاز شده و سپس با تسری به اندام، بهره گیری از مشخصه‌های دراماتیکی (شخصیت، وضعیت و موقعیت) و در نهایت پیاده کردن تکنیک‌ها به گرامر تبدیل می‌شود.

جزئیات چنین اعمالی آن قدر برای بشر مشخص شده است که امروز از طریق همین فرایند زیستی اکتشافاتی نیز رخ داده است. یکی از کاربرد‌های سنتز گفتار درصنعت ارتباطی، تبدیل email به fax به صدا و اخیرا تبدیل محتویات صفحات وب به صوت است. اختراع گفتار مصنوعی از همین سیستم مغزی- گفتاری انسان الگو برداری شده است.

معمولا آن مشخصه‌ای که در حفظ طوطی وار ونبود تمرین هم بازیگر و هم تماشاگر را رنج می‌دهد و تصنع بیش از اندازه به وجود می‌آورد، مدت زمانی است که باید صرف سنتز گفتار شود. ما در مکالمات روزمره بر اثر عادت و تکرار هر روزه به میزان واژگان و واژگان کلیدی قابل استفاده مهارت کسب کرده‌ایم. همین وضعیت را باید برای نقش نیز ایجاد کنیم.