پرونده افتخار «قحطی»!

- علی منتظر القائم کارشناس امور اقتصادی - انتخابات ریاست جمهوری به عنوان اقتصادی‌ترین انتخابات ایران می‌رود که پیچ حساس و تاریخی داخل کشور و وزن کشی حداکثری عرصه بین‌الملل را رقم بزند و در این‌باره، بیانِ نکاتی چند ضروری است.

 

۱ - نابسامانی‌های مدیریت اقتصادی در سال‌های اخیر، این کشور را که از غنی‌ترین و متنوع‌ترین منابع برخوردار است، تبدیل به مسئله‌های زجرآوری از قیمت‌های سرسام‌آور و بدون نظارت مرغ و روغن و... کرد که قلب هر دردمند ایرانی را به درد آورده است.

۲- کارآمدی مهم‌ترین نقطه‌ ارزش هر حرکتی است، امروزه متأسفانه دشمنان آگاه یا غیر دشمنان ناگاه به خاطر ناکارآمدی‌های اقتصادی در جامعه، کارآمدی اصل نظام را زیر سؤال می‌برند و رئیس جمهور مکتبی و انقلابی کسی است که بتواند این معضل را مدیریت کند که کارآمدی حداکثری نظام در این عرصه مهم‌ترین ضرورت جلب اعتماد مردم است.

 

۳ - متاسفانه ضریب هیجان در انتخابات، ضریب بالایی است که انتخاب رئیس جمهور یک مملکت ۸۴ میلیونی را به پای ۴ حاشیه یا حرکت پوپولیستی یا داغی بازار و تهمت و ... فدا می‌کند، که کارنامه‌خوانی و برنامه‌دانی کاندیداها می‌تواند گره‌گشای این معضل اجتماعی باشد بماند که به واسطه کرونا در امسال شاهد برنامه‌های تلویزیونی موثرتر خواهیم بود که می‌طلبد مدیران صدا و سیما به جای سؤالات بعضاً کلیشه‌ای مسیری را انتخاب کنند که برنامه‌ها خودنمایی کنند تا حاشیه‌ها و اقتصاد و گفتمان انقلابی مردم را از چاله نجات دهند.

۴ -  طبق مستندات، دولت فعلی از بعد از انقلاب کمترین میزان صادرات نفت را داشته است. در حالی که ما در شرایط سختی قرار گرفته بودیم، ولی مدیریت انقلابی با تکیه بر علم و وطن پرستی توانست ما را از این بحران‌ها نجات دهد و این یعنی امیدواریم رئیس جمهور بعدی نه فقط از نظر سنی و شکلی جوان باشد بلکه جوان گرای تحول خواه باشد.

۵ - مسئله دردآور شرطی کردن اقتصاد مملکت با بله یا خیر آمریکا و کشورهای اروپایی، نسخه رنج آوری است که انتخاب درست، می‌تواند مسئله‌ها و حل مسئله‌ها را از داخل و در داخل ببیند.

 

۶ _ اقتصاد، تبدیل به ترجیع بندی شده که از تهدید تا فریب، در آن می‌گنجد تا جایی که دچار قحطی نشدنمان را پرونده افتخار می‌دانند در حالی که کسی که آشنایی حداقلی به اقلیم ایران و منابع موجود در آن داشته باشد، می‌داند ایران، هیچ وقت دچار قحطی نمی‌شود و وجود قحطی را طنزی تلخ می‌داند و حتی قحطی ۱۲۹۶ تا ۱۲۹۸ داخل ایران هم محصول جنگ در عرصه بین‌الملل بوده است چطور می‌شود که ما در هشت سال جنگ تحمیلی قحطی ندیدیم الآن شاهد آن باشیم. ای کاش به جای ترساندن مردم به عمل گرایی منطبق و وظایف متمرکز می‌شدیم.