مذاکرات وین فرسایشی می‌شود؟
می‌توان گفت در هر مقطعی از مذاکرات، ایران به تعهدات خود پایبند بوده و تنها پس از شکست طرف مقابل در اجرای تعهدات، به سمت اقدامات جایگزین حرکت کرده است. این اقدامات نیز مطابق با اصول حقوقی بوده‌اند.
خبرگزاری میزان -
بسته شدن پرونده PMD در ۱۵ دسامبر ۲۰۱۵ به‌عنوان یکی از مبانی نهایی شدن برجام و تائید انجام تعهدات ایران توسط آژانس، بیشتر در فضای پس از توافق و قبل از خروج آمریکا از آن بود. اما تعلیق اجرای پروتکل الحاقی از سوی ایران و طرح مجدد برخی ادعا‌ها علیه تهران توسط مدیرکل جدید آژانس، پس از خروج آمریکا از برجام و عدم انتفاع ایران از این توافق رخ داد.
به نظر می‌رسد در دولت جدید آمریکا نیز این علاقه وجود ندارد تا به وعده‌های برجامی که سال ۲۰۱۵ دادند، عمل کرده و یا به‌صورت جدی آن‌ها را عملیاتی کنند ضمن اینکه آمریکایی‌ها می‌خواهند از ایران در حوزه سیاست دفاعی، مباحث موشکی، سیاست خارجی و موضوعات منطقه‌ای امتیازاتی بگیرند و متوجه شدند که راه‌حل گرفتن امتیاز‌ها نیز همین پای میز مذاکره بودن است؛ نکته‌ای که مقام معظم رهبری هم بیان فرمودند که «آن‌ها می‌خواهند نظراتی را تحمیل کنند.
به نظر می‌رسد اجرای کامل تعهدات از جانب جمهوری اسلامی ایران در مقابل رفتار کج دار و مریز طرف غربی دو روی سکه مذاکرات برجام در دور جدید آن باشند.
- عابد اکبری مدیر عامل موسسه ابرار معاصر - براساس مصوبات آخرین نشست کمیسیون مشترک برجام که ۳۱ فروردین ماه در وین برگزار شد، کشور‌های مشارکت‌کننده در برجام توافق کردند علاوه بر دو گروه کارشناسی فعلی (در حوزه لغو تحریم‌ها و صنعت و هسته‌ای)، یک گروه کارشناسی سوم نیز برای گفت‌وگو در خصوص ترتیبات عملی مورد نیاز برای اجرایی شدن لغو تحریم‌ها و سپس بازگشت آمریکا به برجام ایجاد شود.
طی روز‌های اخیر مقامات وزارت خارجه جمهوری اسلامی ایران و ۴+۱ سخن از گشایش در چالش‌های فی مابین ایران و مذاکره کنندگان غربی به میان آوردند و کمتر به موضوع تشکیل گروه کارشناسی سوم پرداخته شد.
موضوعی که به نظر می‌رسد با توجه به انتظارات طرف ایرانی و بدعهدی‌های صورت گرفته از جانب آمریکا طی دوره پس از امضای توافق که صرفا مختص دوره ترامپ نیز نبوده است، بسیار پیچیده و سخت خواهد بود.
موضوعی که میخائیل اولیانوف سفیر و نماینده دائم روسیه در سازمان‌های بین المللی مستقر در وین نیز دیروز دوشنبه در توئیتی ضمن اشاره به آن پیش بینی کرد، این دور از مذاکرات طولانی شده و به نوعی فرسایشی دنبال شود.
بسته شدن پرونده PMD در ۱۵ دسامبر ۲۰۱۵ به‌عنوان یکی از مبانی نهایی شدن برجام و تائید انجام تعهدات ایران توسط آژانس، بیشتر در فضای پس از توافق و قبل از خروج آمریکا از آن بود. اما تعلیق اجرای پروتکل الحاقی از سوی ایران و طرح مجدد برخی ادعا‌ها علیه تهران توسط مدیرکل جدید آژانس، پس از خروج آمریکا از برجام و عدم انتفاع ایران از این توافق رخ داد.
در حقیقت می‌توان گفت در هر مقطعی از مذاکرات، ایران به تعهدات خود پایبند بوده و تنها پس از شکست طرف مقابل در اجرای تعهدات، به سمت اقدامات جایگزین حرکت کرده است. این اقدامات نیز مطابق با اصول حقوقی بوده‌اند.
به نظر می‌رسد در دولت جدید آمریکا نیز این علاقه وجود ندارد تا به وعده‌های برجامی که سال ۲۰۱۵ دادند، عمل کرده و یا به‌صورت جدی آن‌ها را عملیاتی کنند ضمن اینکه آمریکایی‌ها می‌خواهند از ایران در حوزه سیاست دفاعی، مباحث موشکی، سیاست خارجی و موضوعات منطقه‌ای امتیازاتی بگیرند و متوجه شدند که راه‌حل گرفتن امتیاز‌ها نیز همین پای میز مذاکره بودن است؛ نکته‌ای که مقام معظم رهبری هم بیان فرمودند که «آن‌ها می‌خواهند نظراتی را تحمیل کنند.
طرف مقابل نوعی انعطاف را در تیم مذاکره‌کننده دیده و نیاز به زمان دارد تا مذاکرات فرسایشی بشود؛ البته شاید تیم مذاکره‌کننده هم تحت برخی فشار‌ها عمدتا اقتصادی یا انتخاباتی در داخل کشور باشند که زودتر به نتیجه برسد.
این فرسایشی بودن مذاکرات برای رسیدن به هدفِ گرفتن امتیاز در حوزه‌های غیرهسته‌ای به آمریکایی‌ها کمک می‌کند و به نفع ایران نیست.
به نظر می‌رسد اجرای کامل تعهدات از جانب جمهوری اسلامی ایران در مقابل رفتار کج دار و مریز طرف غربی دو روی سکه مذاکرات برجام در دور جدید آن باشند.
به طور قطع ادامه این روند هیچ دستاوردی برای ایران به همراه نخواهد داشت و ضرورت دارد تا هیئت مذاکره کننده ایرانی در این دور از مذاکرات در وین با جدیدت بیشتری در خصوص فرجام برجام وارد عمل شود.
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *