خروج از افغانستان و درس‌های طولانی‌ترین جنگ خارجی آمریکا

– نشریه «نیویورکر»، در یادداشتی به موضوع خروج نظامیان آمریکایی از افغانستان پرداخته و نتیجه گیری کرد که این مردم افغانستان هستند که بالاترین هزینه را برای جاه طلبی‌های شکست خورده آمریکا پرداخت کرده‎اند.

 

یادداشت «نیویورکر» با اشاره به مشاوره «میخائیل گورباچف»، آخرین رییس جمهور اتحاد شوروی به «باراک اوباما»، رییس جمهور وقت آمریکا در سال ۲۰۱۰ درمورد جنگ افغانستان به دلیل تجربه این کشور در جنگ علیه افغانستان از سال ۱۹۷۹ تا ۱۹۸۹، می‎گوید، اوباما همان سال گفت و گوی صلح پنهانی با طالبان را مجاز دانست و از آن زمان تاکنون، آمریکا براساس رویکرد گورباچف در افغانستان عمل می‌کند.

 

به اعتقاد نویسنده یادداشت، اگرچه گفت و گوی دولت اوباما با طالبان ناکام ماند، رویکرد گورباچف به همراه سیاست‌های متناقض، هزینه‌های مالی و جانی زیاد، به نقشه راه آمریکا در افغانستان مبدل شد.

 

ورود «دونالد ترامپ»، رییس جمهور آمریکا به کاخ سفید، بار دیگر این گفت‎وگو‌ها را احیا کرد که در نهایت به توافقی منجر شد که وعده خروج همه نظامیان آمریکایی تا اول ماه می ۲۰۲۱ را می‌داد.

 

در واقع، یک دهه مذاکره ناموفق و توافقی ناقص، میراث ترامپ برای «جو بایدن» است؛ بایدن با گزینه‌های خوبی روبرو نبود و تنها فهرستی از گزینه‌های مخاطره آمیز را پیش رو داشت؛ همین امر سبب شد تا وی تصمیم نهایی خود را اعلام کند؛ پایان دادن به طولانی‌ترین جنگ خارجی تاریخ آمریکا و خروج همه نظامیان آمریکایی و ناتو از افغانستان تا ۱۱ سپتامبر.

 

بایدن با اشاره به اینکه دلیل رفتن آمریکا به افغانستان، حادثه وحشتناکی بود که در این کشور رخ داد، تاکید کرد که این حادثه نمی‌تواند توجیه کننده ادامه حضور آمریکا در افغانستان باشد.

 

وی همچنین گفت که مسئولیت جنگ آمریکا علیه افغانستان را به پنجمین رییس جمهور نخواهد سپرد.

 

یادداشت در ادامه به دلایلی که آمریکا را ناچار به اعتراف به شکست در طولانی‌ترین جنگ خارجی تاریخ خود کرده، پرداخت.

 

- در یک دهه گذشته آشکار شد که پیروزی نظامی آمریکا ناممکن است.
- گروه‌های مسلح  همچنان تامین مالی می‌شوند، مجروحان خود را درمان می‌کنند، آموزش می‌بینند، ...

 

در ادامه یادداشت آمده است، طالبان از زمان آغاز گفت‎وگو‌ها با آمریکا در سال ۲۰۱۰، ۲ خواسته را دنبال می‌کردند؛ خروج نظامیان خارجی و آزادی زندانیان طالبان؛ اکنون این گروه به هر ۲ هدف خود رسیده و امتیاز اندکی داده است.

یادداشت با اشاره به اخذ بهترین تصمیم تحقیرآمیز بایدن، نوشت، وی اصرار دارد که به تلاش‌های بین المللی برای ارائه کمک‌های بشردوستانه، دیپلماتیک و سیاسی به دولت افغانستان ادامه می‌دهد.

 

البته بایدن براساس عادت مکرر دولت‌های آمریکایی، مسئولیت شکست‌های چندگانه سیاسی را کاملا متوجه دولت افغانستان می‌داند.

 

این در حالی است که تولید هروئین در افغانستان یا فساد مزمن اقتصاد این کشور پیوندی عمیق با آمریکا و کشور‌های غربی دارد.

 

بررسی دقیق نشان می‌دهد که این مردم افغانستان بالاترین هزینه را برای جاه طلبی شکست خورده آمریکا در کشورشان پرداخته‎اند؛ آن هم در شرایطی که افغانستان چهل سال گذشته شاهد دوره‌ای طولانی و بی پایان از تهاجم‌ها و اقدام‌های پنهانی بازیگران خارجی بوده است.

 

یادداشت در پایان با نگاهی بر آنچه که در سال ۱۹۸۸ در پی خروج نظامیان شوروی بر افغانستان رفت، پیش بینی می‌کند، سناریوی مشابهی در انتظار این کشور باشد.