"لاف در غریبی" حامیان "سگ هار منطقه"/ مخاطب صحبت‌های دیشب اوباما چه کسانی هستند؟!

- گروه سیاسی: پرونده هسته ای ایران، بیش از 10 سال است که موضوع مذاکرات و گفتگوهای ایران و دست کم 6 قدرت جهانی است.

این گفتگوها از سال 92 و با روی کارآمدن دولت جدید ایران، سرعت بیشتری به خود گرفت به طوری که با فواصل زمانی کوتاه، مذاکرات هسته‌ای در سطح بالا (عمدتا وزرای خارجه 6 کشور) در پایتخت های مختلف اروپا پیگیری می شد.

در این میان اما یکی از نکات جالبی که جلب توجه می کند آن است که علی رغم مشخص بودن مسئله مورد مذاکره ایران و کشورهای 1+5 (پرونده هسته ای کشورمان) هر از گاهی، مسائل مرتبط با مواضع منطقه ای جمهوری اسلامی ایران، به روش های گوناگون از سوی طرف مقابل ما در مذاکرات شنیده شده است.

البته با توجه با تاکیدات مکرر مقامات جمهوری اسلامی بر بی ارتباط بودن این دو موضوع، این رویکرد در موارد معدودی از سوی مقامات رسمی آمریکا در مذاکرات عنوان شده اما به حد قابل توجهی از زبان سایر مقامات دولت و کنگره و مخصوصا رسانه های این کشور شنیده شده است.

مسئله نقش ایران در تحولات منطقه خاورمیانه به حدی جدی است که هم از سوی موافقان و هم از سوی منتقدان توافق هسته ای عنوان شده و هر یک بر مبنای آن به موضع گیری له یا علیه این توافق پرداخته اند.

مخالفان و منتقدان توافق هسته ای معتقدند در صورت تصویب و اجرایی شدن توافق هسته ای، ایران به بخش عمده ای از سرمایه های بلوکه شده خود دست می یابد و از طریق لغو تحریم ها، اقتصاد این کشور شاهد قدرت گیری بی سابقه ای خواهد بود، این در حالی است که محدودیت های پذیرفته شده از سوی ایران در صنعت هسته ای این کشور موقتی و محدود است.

این گروه از منتقدان مدعی می شوند، ایران در پی تقویت بنیان های اقتصادی، دست به توسعه نفوذ خود در خاورمیانه خواهد زد و پس از گذشت مدت زمان محدودیت های آژانس، حتی فعالیت های هسته ای خود را نیز به سطح سابق بازخواهد گرداند.

از سوی دیگر، حامیان توافق هسته ای با ایران برای اثبات کارایی توافق مورد نظر باز هم از پرونده منطقه ای ایران وام گرفته و مدعی می شوند در پی محدودیت های اعمال شده بر ایران در قابل قطعنامه 2231 (از جمله مسئله خرید و فروش سلاح و...)، بر خلاف تصور منتقدان، توافق توانسته ضمن کنترل برنامه هسته ای ایران با اعمال نظارت های بی سابقه، به مهار نقش منطقه ای این کشور نیز بپردازد.

شب گذشته، باراک اوباما در سخنانی خطاب به نمایندگان جامعه یهودیان آمریکای شمالی مدعی شد " اقتصاد ایرانیان مقداری بهبود خواهد یافت اما هیچ تحلیلی در بین کارشناسان ما وجود ندارد که بگوید آن‌ها در فعالیت های بی ثبات سازی که قبلا انجام داده اند، ظرفیت متفاوت بدست می آورند"!

وی در ادامه این اظهارات خصمانه گفته است "ما باید ایران را در ارسال موشک به حزب الله که اسرائیل را تهدید می کند، متوقف کنیم، ما باید فعالیت های ایران در برهم زدن ثبات با استفاده از دست نشانده های خود در بخش های مختلف منطقه متوقف کنیم"!

در نگاه اول و فارغ از بعد خصمانه و رسانه ای، ممکن است محتوای اظهارات اوباما کمی نگران کننده به نظر برسد، به این معنی که احتمال نفوذ و تاثیرگذاری جریانات استکباری بر سیاست های راهبردی کشورمان بعد از اجرایی شدن توافق هسته ای وجود دارد.

اما با نگاهی به اظهارات و موضع گیری های صریح مقامات بلندپایه جمهوری اسلامی ایران، هیچ جایی برای تردید باقی نمی ماند.

مقام معظم رهبری به عنوان اصلی ترین تعیین کننده خط مشی های راهبردی جمهوری اسلامی تاکنون به طور مکرر بر بی ارتباط بودن گفتگوهای هسته ای و مواضع منطقه ای کشورمان تاکید کرده اند.

شاید کلیدی ترین فرمایش ایشان در این زمینه جمله معروفی است مبنی بر اینکه "این را بدانید که چه توافق هسته ای بشود و چه نشود، اسرائیل روز بروز ناامن تر خواهد شد".

از سوی دیگر، حسن روحانی، رئیس جمهور کشورمان نیز تاکنون بارها بر ادامه راه پیشین جمهوری اسلامی بر حمایت از ملت های مظلوم منطقه و مبارزه با ظلم تاکید کرده است.

وی نه تنها تاکنون در تمامی مناسبت های مرتبط، بر دفاع از ملت های مظلوم منطقه از جمله فلسطین، لبنان، عراق، یمن و... تاکید کرده بلکه همواره بر مقابله ایران با سیاست های رژیم نامشروع صهیونیستی نیز پافشاری کرده است.

حتی محمدجواد ظریف، وزیر خارجه کشورمان که مسئولیت مستقیم مذاکرات را برعهده داشت، بعد از به پایان رسیدن مذاکرات هسته ای، با آغاز سفرهای منطقه ای از جمله به لبنان و سوریه، در تمامی دیدارهای خود بر حمایت جمهوری اسلامی از محور مقاومت تاکید کرده است.

حال و با توجه به روشن بودن سیاست های مقامات جمهوری اسلامی در موضوع منطقه، این سوال پیش می آید که چرا و با چه نیتی چنین مباحثی از سوی دولتمردان آمریکا و حامیان توافق هسته ای مطرح می شود؟!

شاید پاسخ این سوال را بتوان در تجمع یک ماه پیش مخالفان توافق هسته ای در خیابان های نیویورک یافت، جایی که چند صد تن از تندروهای آمریکا با حضور در خیابان ها به همراه چندین تن از نمایندگان جمهوری خواه کنگره و همچنین مسئولان دولتی سابق این کشور، توافق با ایران را "توافق بد" نامیده و خواستار لغو آن شدند؛ مخالفانی که همواره بر راهکار فشار بر ایران برای امتیازگیری پافشاری می کنند!

این در حالی است که مذاکره کنندگان آمریکایی بر بی اثر بودن اقدامات قهری در قبال این اصرار کرده اند و حتی رئیس جمهور این کشور، به صراحت در پاسخ به آنان گفته بود "اگر گزینه‎ای وجود داشت که این امکان را بوجود بیاوریم که تک تک پیچ و مهره‎های برنامه هسته‎ای آنها را حذف کنیم و احتمال داشتن برنامه هسته‎ای ایران را کلا از بین ببریم تا در نتیجه قابلیت‎های نظامی آن را هم نداشته باشند، آن را انتخاب می‎کردم اما در حال حاضر چنین امکانی وجود ندارد".


به نظر می رسد چنین اظهارات و ادعاهایی مبنی بر کنترل و حتی مهار نقش منطقه ای ایران، بیشتر برای پاسخ گویی به منتقدانی است که آگاهی و درک صحیحی از توان سیاسی و نظامی ایران ندارند و باید به نوعی قانع شوند تا مزاحمتی برای سیاست های دولت اوباما ایجاد نکنند!