ادامه کابوس کرونایی سینماهای کشور

- سینمای کشور از اسفند ماه دو سال گذشته با مشکلات فراوانی روبرو بوده و همچنان بعد از گذشت بیش از یکسال همچنان این مشکلات را پشت سر می‌گذارد، مشکلاتی که سال ۹۹ را به شکل کابوسی برای این هنر تبدیل کرد و حالا آینده چندان روشنی پیش روی سینمای سال ۱۴۰۰ به وجود نمی‌آورد.

 

از سویی توقف چرخه اکران شکستی بزرگ برای اکثریت تولیدات سینمایی رقم زد و از سویی دیگر هم نبود امکان ساخت آثار سینمایی باعث شد تا بسیاری از هنرمندان این عرصه بیکار و یا کم کار شوند.  

تعطیلی سالن‌های سینما، اما ضربه‌ای دیگر به این هنر زد، ضربه‌ای که با تعطیلی کامل برخی سالن‌ها و تغییر کاربری آن‌ها شاید به طور واضح آینده تاریکی را پیش روی هنر هفتم قرار دهد.

 

بدون شک در نهایت روزی بیماری کرونا به اتمام می‌رسد، اما در آن زمان ورشکستگی و تعطیلی کامل برخی از سینما‌ها معضلی بزرگ در چرخه اکران به وجود خواهد آورد، مشکلی که صف بلند تولیدات برای اکران را طولانی‌تر از قبل خواهد کرد.  

 

سینما حتی پیش از تعطیلات کرونایی و در وضعیت عادی هم با کمبود سالن در اکثریت شهرستان‌ها و حتی مرکزیت کشور روبرو بود و حال باید دید چگونه می‌تواند با چالش بزرگ نبود سینما کنار آید، از سویی تغییر کاربری سالن‌های سینما به پاساژ و ... لطمه غیرقابل انکار فرهنگی نیز خواهد بود.

 

هرچند با انتشار فراخوان جشنواره فیلم فجر اندکی امید به سینما داده شد، اما باید دید برگزاری پر از محدودیت این جشنواره تا چه حد می‌توان جبران نزدیک به یکسال تعطیلی سینما‌ها باشد.  

 

از این نکته نباید غافل شد که در صورت بازگشایی سینما‌ها هزینه‌های هنفگتی باید در جهت ترغیب دوباره مخاطبان برای ورود به سینما پرداخت شود، مخاطبی که فارغ از ترس از کرونا حال عادت سینما رفتن هم از سرش افتاده است.  

 

لغو اکران نوروزی، از دست دادن کامل اکران بهار، فروش اندک پس از بازگشایی سینما‌ها در اکران تابستان و تعطیلی دوباره سینما‌های سراسر کشور پس از شیوع موج سوم کرونا اتفاقی بود که سینما را به ورطه نابودی کشاند.  

 

تعطیلی سینما‌ها در ابتدا از سوی اکثریت اهالی سینما کوتاه مدت پیش بینی شده بود، همه انتظار داشتند تا سینما‌ها با شروع اکران نوروزی آغاز به کار کنند، اما پیش بینی‌ها درست از کار در نیامد و سینما با تعطیلی نزدیک به ۱۰ ماهه روبرو شد.

 

در این بین تلاش‌هایی برای احیا سینما صورت گرفت، اکران آنلاین اولین تلاش برای بقای دوباره سینما بود، اتفاقی که در همان گام اول به دلیل نبود قانون کپی رایت و قاچاق زودهنگام آثار با شکست روبرو شد، آثار سینمایی بعد از اکران آنلاین در کمتر از یک ساعت سر از شبکه‌های ماهواره‌ای در می‌آوردند.  

 

از سویی اکران سینماماشین ابداعی تازه در سینما بود، اتفاقی که شاید سال‌ها قبل رخ داده بود، اما امید آن می‌رفت که در دوران تعطیلی سالن‌های سینما جایگزین مثبتی برای آن‌ها باشند. نبود امکانات کافی، کیفیت پایین پخش آثار و همچنین امکانات پایین رفاهی باعث شد تا این نوع از اکران هم با شکست روبرو باشد.  

 

اکران تابستانی با پخش دو فیلم سینمایی «خوب بد جلف» و «شنای پروانه» آغاز شد، اکران دو فیلم موفق سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر این توقع را پیش می‌آورد که سینما‌ها وارد رونقی دوباره شوند، اما این اتفاق نیفتاد و هر دو فیلم به سرعت از ادامه اکران انصراف دادند.  

 

حال بیش از یکسال از شروع بحران کرونا در سینما می‌گذرد، نکته عجیب نبود هیچگونه برنامه ریزی درست برای مقابله با وضعیت فعلی است، حتی بازگشایی سینما‌ها بعد از جشنواره فیلم فجر نیز نتوانست باعث بازگشت مخاطبان به سینما باشد.