زیان اقتصادی بازگشت گاز مایع به سبد سوخت خودرو‌ها
استاد دانشگاه شریف با بیان اینکه بازگشت سرمایه برای مصرف دو میلیون تن گاز مایع به عنوان سوخت خودرو‌ها ۱۰ سال زمان می‌برد، گفت: اگر نخواهیم ال. پی. جی را به خوراک پتروشیمی تبدیل کنیم باز هم اقتصادی‌تر است که صادرات این فرآورده انجام شود.
خبرگزاری میزان -
- سید هاشم اورعی با اشاره به زیان اقتصادی بازگشت گاز مایع به سبد سوخت خودرو‌ها در جمع خبرنگاران اظهار کرد: بازگشت سرمایه برای مصرف دو میلیون تن گاز مایع به عنوان سوخت خودرو‌ها ۱۰ سال زمان می‌برد، همچنین حتی اگر نخواهیم ال. پی. جی را به خوراک پتروشیمی تبدیل کنیم باز هم اقتصادی‌تر است که صادرات این فرآورده انجام شود و بنزین در داخل به مصرف برسد، زیرا گاز مایع قیمت بالاتری در بازار‌های جهانی نسبت به بنزین دارد.
استاد دانشگاه صنعتی شریف با اشاره به اینکه سهم گاز مایع یا همان ال. پی. جی تنها ۳ درصد از سوخت‌های فسیلی است، ادامه داد: این سوخت، در سبد سوخت‌های جهان جدید نیست و ترکیبی از پروپان، بوتان و پنتان است.
وی به طرح کمیسیون تلفیق بودجه مجلس شورای اسلامی برای مصرف ۲ میلیون تن ال. پی. جی در سال برای سوخت خودرو اشاره کرد و افزود: برای تبیین این طرح باید به اقتصاد آن اشاره کرد.
استاد دانشگاه صنعتی شریف با اشاره به اینکه سهم گاز مایع یا همان ال. پی. جی تنها ۳ درصد از سوخت‌های فسیلی است، ادامه داد: این سوخت، در سبد سوخت‌های جهان جدید نیست و ترکیبی از پروپان، بوتان و پنتان است.
وی به طرح کمیسیون تلفیق بودجه مجلس شورای اسلامی برای مصرف ۲ میلیون تن ال. پی. جی در سال برای سوخت خودرو اشاره کرد و افزود: برای تبیین این طرح باید به اقتصاد آن اشاره کرد.
اورعی تاکید کرد: در یک حساب سر انگشتی مصرف ۲ میلیون تن گاز مایع در سال با فرض پیمایش ۱۰۰ کیلیومتری هر خودرو، منجر به ۲ هزار و ۱۰۰ لیتر مصرف گاز مایع و جایگزینی هزار و ۷۰۰ لیتر بنزین می‌شود که با قیمت‌های واقعی در سال حدود هزار و ۷۵۰ میلیارد تومان درآمد دارد.
وی ادامه داد: در مقابل، اما تبدیل هر خودرو به دوگانه سوز ال. پی. جی ۱۰ میلیون تومان هزینه دارد. همچنین از آنجایی که ال. پی. جی قابلیت اشتعال بالا دارد، جایگاه‌های این فرآورده، استاندارد خاصی دارند و رعایت این استاندارد‌ها هزینه احداث را بالا می‌برد.
به گفته اورعی، با رعایت استاندارد‌های بین‌المللی هر جایگاه ۷۵ میلیارد تومان هزینه دارد که با ایرانی‌سازی تجهیزات این عدد به ۲۳ میلیارد تومان کاهش پیدا می‌کند و از آنجا که برای توزیع ۲ میلیون تن ال. پی. جی در سال ۱۵۰ جایگاه نیاز داریم برای احداث این تعداد جایگاه به سرمایه‌گذاری ۳ هزار و ۳۰۰ میلیارد تومان تا ۱۱ هزار و ۲۵۰ میلیارد تومان نیاز خواهد بود.
وی با بیان اینکه علاوه بر این هزینه‌ها، مشکل بزرگ هزینه حمل است، زیرا تانکر‌های حمل ال. پی. جی نیز باید اضافه شود، گفت: تا همین جا و بدون در نظر گرفتن هزینه حمل نیز هم این طرح فاقد توجیه اقتصادی است، زیرا بازگشت سرمایه در این طرح به بالای ۱۰ سال می‌رود.
استاد دانشگاه صنعتی شریف تاکید کرد: کار اقتصادی این است که ال. پی. جی را به عنوان خوراک پتروشیمی‌ها بدهیم، زیرا در زمستان معمولا با کمبود خوراک گاز در پتروشیمی‌ها رو به رو هستیم. حتی اگر نخواهیم ال. پی. جی را به خوراک پتروشیمی تبدیل کنیم باز هم اقتصادی‌تر است که صادرات این فرآورده انجام شود و بنزین در داخل به مصرف برسد. زیرا گاز مایع قیمت بالاتری در بازار‌های جهانی نسبت به بنزین دارد.
وی با اشاره به اینکه میانگین قیمت بنزین ۲۹۴ دلار در تن است، افزود: در صورتی که قیمت هر تن گاز مایع ۳۲۸ دلار در تن برآورد می‌شود.
اورعی با تاکید بر اینکه افرادی که استفاده از ال. پی. جی برای سوخت خودرو را در نظر می‌گیرند زیرساخت را نمی‌بینند، گفت: به طور مثال در ایتالیا که مصرف گاز مایع در سبد سوخت خودرو‌ها بالا است، در گذشته زیرساخت‌های لازم ایجاد شده است. امروز نباید از صفر شروع کنیم، زیرا در گذشته در جایگاه بنزین و گازوئیل و سی. ان. جی سرمایه‌گذاری کرده‌ایم و نباید نوع دیگری از سوخت فسیلی را وارد سبد سوخت کنیم.
وی با بیان اینکه بازگشت گاز مایع به سبد سوخت خودرو‌ها در ایران ۱۰۰ درصد فاقد توجیه اقتصادی است، افزود: در پیشنهاد این طرح به نظر می‌رسد عده‌ای خواب‌نما شده‌اند و شب خوابیدند و صبح بیدار شدند و به فکر جدید رسیده‌اند.
به گفته استاد دانشکده برق دانشگاه صنعتی شریف، مملکت داری برای امروز و فردا نیست و ما در شرایطی صحبت ایجاد ساز و کار جدید برای توزیع و مصرف یک سوخت فسیلی می‌کنیم که سوخت فسیلی رو به زوال است و تا ۱۰ سال دیگر استفاده از سوخت فسیلی کاهش خواهد داشت؛ بنابراین کسی که این پیشنهاد را می‌دهد، آینده را نمی‌بیند.
وی ادامه داد: خودرو‌های آینده قرار نیست با سوخت‌های فسیلی کار کنند و قوانین می‌گوید در تمام اروپا تا سال ۲۰۳۰ تولید و فروش خودرو‌های بنزینی ممنوع خواهد بود و برق جایگزین آن می‌شود.
اورعی گفت: اگر نماینده‌ای می‌گفت به سمت خودرو برقی برویم و جایگاه‌های شارژ برقی را ایجاد کنیم طرح تحول‌گرا بود. در سال‌های آینده سهم برق از سبد انرژی جهان در بخش حمل و نقل زیاد می‌شود.
وی افزود: البته برق باید از منابع تجدیدپذیر تامین شود و تقریبا همه کشور‌های توسعه‌یافته تا سال ۲۰۳۵ صنعت برق را به صورت ۱۰۰ درصد کربن‌زدا می‌کنند.
اورعی تاکید کرد: از همین رو بازگشت گاز مایع به سبد سوخت خودرو‌ها از بنیان اشتباه است و هر کسی که این طرح را داده اشرافی به ماجرا ندارد.
وی ادامه داد: در مقابل، اما تبدیل هر خودرو به دوگانه سوز ال. پی. جی ۱۰ میلیون تومان هزینه دارد. همچنین از آنجایی که ال. پی. جی قابلیت اشتعال بالا دارد، جایگاه‌های این فرآورده، استاندارد خاصی دارند و رعایت این استاندارد‌ها هزینه احداث را بالا می‌برد.
به گفته اورعی، با رعایت استاندارد‌های بین‌المللی هر جایگاه ۷۵ میلیارد تومان هزینه دارد که با ایرانی‌سازی تجهیزات این عدد به ۲۳ میلیارد تومان کاهش پیدا می‌کند و از آنجا که برای توزیع ۲ میلیون تن ال. پی. جی در سال ۱۵۰ جایگاه نیاز داریم برای احداث این تعداد جایگاه به سرمایه‌گذاری ۳ هزار و ۳۰۰ میلیارد تومان تا ۱۱ هزار و ۲۵۰ میلیارد تومان نیاز خواهد بود.
وی با بیان اینکه علاوه بر این هزینه‌ها، مشکل بزرگ هزینه حمل است، زیرا تانکر‌های حمل ال. پی. جی نیز باید اضافه شود، گفت: تا همین جا و بدون در نظر گرفتن هزینه حمل نیز هم این طرح فاقد توجیه اقتصادی است، زیرا بازگشت سرمایه در این طرح به بالای ۱۰ سال می‌رود.
استاد دانشگاه صنعتی شریف تاکید کرد: کار اقتصادی این است که ال. پی. جی را به عنوان خوراک پتروشیمی‌ها بدهیم، زیرا در زمستان معمولا با کمبود خوراک گاز در پتروشیمی‌ها رو به رو هستیم. حتی اگر نخواهیم ال. پی. جی را به خوراک پتروشیمی تبدیل کنیم باز هم اقتصادی‌تر است که صادرات این فرآورده انجام شود و بنزین در داخل به مصرف برسد. زیرا گاز مایع قیمت بالاتری در بازار‌های جهانی نسبت به بنزین دارد.
وی با اشاره به اینکه میانگین قیمت بنزین ۲۹۴ دلار در تن است، افزود: در صورتی که قیمت هر تن گاز مایع ۳۲۸ دلار در تن برآورد می‌شود.
اورعی با تاکید بر اینکه افرادی که استفاده از ال. پی. جی برای سوخت خودرو را در نظر می‌گیرند زیرساخت را نمی‌بینند، گفت: به طور مثال در ایتالیا که مصرف گاز مایع در سبد سوخت خودرو‌ها بالا است، در گذشته زیرساخت‌های لازم ایجاد شده است. امروز نباید از صفر شروع کنیم، زیرا در گذشته در جایگاه بنزین و گازوئیل و سی. ان. جی سرمایه‌گذاری کرده‌ایم و نباید نوع دیگری از سوخت فسیلی را وارد سبد سوخت کنیم.
وی با بیان اینکه بازگشت گاز مایع به سبد سوخت خودرو‌ها در ایران ۱۰۰ درصد فاقد توجیه اقتصادی است، افزود: در پیشنهاد این طرح به نظر می‌رسد عده‌ای خواب‌نما شده‌اند و شب خوابیدند و صبح بیدار شدند و به فکر جدید رسیده‌اند.
به گفته استاد دانشکده برق دانشگاه صنعتی شریف، مملکت داری برای امروز و فردا نیست و ما در شرایطی صحبت ایجاد ساز و کار جدید برای توزیع و مصرف یک سوخت فسیلی می‌کنیم که سوخت فسیلی رو به زوال است و تا ۱۰ سال دیگر استفاده از سوخت فسیلی کاهش خواهد داشت؛ بنابراین کسی که این پیشنهاد را می‌دهد، آینده را نمی‌بیند.
وی ادامه داد: خودرو‌های آینده قرار نیست با سوخت‌های فسیلی کار کنند و قوانین می‌گوید در تمام اروپا تا سال ۲۰۳۰ تولید و فروش خودرو‌های بنزینی ممنوع خواهد بود و برق جایگزین آن می‌شود.
اورعی گفت: اگر نماینده‌ای می‌گفت به سمت خودرو برقی برویم و جایگاه‌های شارژ برقی را ایجاد کنیم طرح تحول‌گرا بود. در سال‌های آینده سهم برق از سبد انرژی جهان در بخش حمل و نقل زیاد می‌شود.
وی افزود: البته برق باید از منابع تجدیدپذیر تامین شود و تقریبا همه کشور‌های توسعه‌یافته تا سال ۲۰۳۵ صنعت برق را به صورت ۱۰۰ درصد کربن‌زدا می‌کنند.
اورعی تاکید کرد: از همین رو بازگشت گاز مایع به سبد سوخت خودرو‌ها از بنیان اشتباه است و هر کسی که این طرح را داده اشرافی به ماجرا ندارد.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *