جاذبه‌های دیدنی بندرعباس (۱۳۹۹) + عکس و آدرس
- بندر عباس یکی از شهر‌های جنوبی کشور است که آب و هوایی متعادل دارد، فصل‌های پاییز و زمستان بهترین موقع برای سفر به این شهر است.
جاذبه‌های دیدنی شهر بندرعباس
مسجد گله داری
مسجد گله داری در سال ۱۲۹۶ هجری قمری ساخته شد که دارای صحن، شبستان و مناره و منبری زیباست. شبستان بزرگ مسجد دارای ۳۶ ستون مزین به گچبری است. این بنای تاریخی در وسط شهر بندر عباس قراردارد.
حمام گله داری
شیخ احمد گله داری یک تاجر سرشناس و خیر بود. او به منظور خدمت به مردم و ایجاد مکانی برای استفاده آن‌ها، حمامی را در اواخر قرن سیزدهم هجری قمری ساخت. در واقع ساخت این بنا به دوره حکومت قاجاریه برمی‌گردد. وی پس از اتمام ساخت این حمام آن را به مسجد گله داری وقف کرد.
این حمام در محله «قلعه شاهی» یا همان محله «اوزی‌ها» قرار گرفته است. حمام در جنوب بندرعباس و بسیار نزدیک به ساحل خلیج فارس قرار گرفته است.
پل لاتیدان
پل لاتیدان یکی از آثار تاریخی واقع در شهرستان بندرخمیر استان هرمزگان در جنوب ایران است. این پل، بر روی رودخانه کول در جاده لار و ۷۰ کیلومتری غرب بندرعباس قرار دارد، از این‌رو به پل کول نیز معروف است. پل لاتیدان در دوران شاه‌عباس بزرگ، برای انجام لشکرکشی برای بیرون راندن پرتغالی‌ها ساخته شده است و پس از پایان کار لشکرکشی، در اختیار کاروان بازرگانی قرار گرفت.
این پل که از شاهکار‌های دوران صفویان است و برخلاف دیگر پل‌های دوران صفویان که با آجر ساخته شده‌اند، با سنگ‌های بی‌شکل ساخته شده است.
برکه‌های باران
آب انبار‌های برکه باران که با نام مجموعه برکه‌های باران نیز شناخته می‌شود، شامل پنج برکه یا آب‌انبار است، این مجموعه در خیابان ۲۲ بهمن بندرعباس قرار دارد. آب‌انبار‌ها از مصالحی مانند سنگ و ملات ساروج ساخته شده‌اند و چهار دهانه‌ی اصلی برای ذخیره آب دارند. امروزه یکی از برکه‌های باران را به آمفی‌تاتر تبدیل کرده‌اند. دو آب‌انبار دیگر خارج از محدوده‌ی موزه خلیج فارس قرار دارد که یکی داخل محوطه‌ی دیوارکشی‌شده و دیگری در بافت شهری پشت موزه واقع شده است.
عمارت کلاه فرهنگی
عمارت کلاه‌فرنگی بندر عباس در بخش مرکزی این شهر قرار دارد و در گذشته گمرک و محل تجارتخانه‌ی داخلی و خارجی بوده است. قدمت این بنای تاریخی به دوران حکومت صفویان بازمی‌گردد. عمارت کلاه‌فرنگی شامل طبقه همکف برای نگهداری کالا، طبقه دوم برای تشکیلات اداری و سکونت و دو حیاط وسیع در شمال غرب با آب‌انبار‌های متعدد بوده است. بر فراز طبقه دوم ساختمان هشت‌گوشی از چوب ساخته بودند که در وسط آن گنبدی مخروطی شکل قرار داشت. گنبد مذکور شبیه به کلاهی بود که در آن روزگار، مردم اروپایی، یعنی فرنگی‌ها بر سر می‌گذاشتند. به همین سبب آن بخش از ساختمان به کلاه‌فرنگی شهرت یافت و به تدریج نام کلاه‌فرنگی به کل عمارت اطلاق شد. این اثر در سال ۱۳۸۴، با شماره ۱۳۸۳۵ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.
صید مشتا
یک نوع ماهیگیری در بندرعباس وجود دارد که به آن مُشتا می‌گویند. صید مشتا از جاذبه‌های بندرعباس است که می‌توانید در سفر به آن به تماشایش بپردازید. برای این نوع صید نیاز است که ماهیگیر زمان جزر و مد را بداند، چوب‌هایی در ساحل بگذارد و یک تور ماهیگیری به آن وصل کند. به این صورت زمانی که آب بالا می‌آید، ماهی و آبزیان به داخل آن می‌روند و با پایین آمدن آب، صید آن‌ها صورت می‌گیرد.
مسجد دلگشا
در نبش بلوار طالقانی محله‌ای وجود دارد که به نام محله دلگشا شناخته می‌شود. مسجد دلگشا نیز در همین محله و در خیابان ساحلی بندرعباس قرار دارد. ساختمان قدیمی مسجد دلگشا در سال ۱۷۵ ه. ق ساخته شده و در سال ۱۳۵۴ شمسی، بیشتر قسمت‌های آن به جز بخشی از شبستان، بازسازی شده است.
معبد هندو‌ها
معبد هندو‌ها در سال ۱۳۱۰ هجری قمری برابر با ۱۲۷۰ خورشیدی در زمان حکومت (محمدحسن خان سعدالملک) بنا شد. این معبد برای نیاز‌های هندو‌های مقیم شهر بندر عباس که از سال‌های ۱۳۰۰ تا ۱۳۴۴ خورشیدی سکونت داشته و به کار‌های تجاری می‌پرداختند ساخته شده است. پرستشگاه هندو‌ها نشانه‌ای زنده از روابط تجاری باشکوه میان هندی‌ها و ایرانی‌ها است. نشانی که امروز آنچنان مورد کم توجهی قرار گرفته است که کمتر کسی به آن با دیده دقت می‌نگرد. مردم بومی بندر عباس هم با ویژگی‌های تاریخی این بنا بیگانه‌اند، زیرا اطلاعات زیادی از این بنا و معماری معبد هندو‌ها ندارند. این معبد یکی از آثار منحصربه‌فردی است که از سوی تجار شهری به نام شیکار پور در غرب هند ساخته شد. زمانی که آن‌ها بندر عباس را ترک کردند، بت‌هایی که در معبد و طاقچه محراب بود نیز با خود بردند و این بنا کم کم مخروبه شد
