سندرم ذهن‌های بی قرار
اگر نگوییم همه، اما اکثریت انسان‌های روی زمین ذهن خود را درگیر مسائلی می‌کنند که می‌توان گفت بی‌ارزش است.
خبرگزاری میزان -
این خواستن‌ها و انتخاب کردن‌ها است که فرصت و زمان زیادی را از انسان می‌گیرد و قوه تفکر او را درگیر خود می‌سازد.
اندیشه، فکر، تعقل و منطق، قطعاً در فضای زندگی مدرن در اختیار انسان نیست، بجای آن که انسان انتخاب کند، او را انتخاب می‌کنند!
احتمالاً و البته قطعاً برای شما هم پیش آمده است که مثلاً بر سر این موضوع که امروز چه بپوشم، درگیر شده‌اید و دقایق زیادی و حتی ساعت‌ها ذهن خود را به این مسئله سپرده‌اید.
چه بپوشم یا چه نپوشم، تنها یکی از مسائل زندگی به سبک مدرن نیست.
آراسته بودن و زیبا لباس پوشیدن در این مقوله مطرح نیست، که هر انسانی باید آراسته و با وقار لباس بر تن کند، اما بحث بر سر درگیری ذهنی عمیق با این فرایند است.
آیا آنقدر اهمیت دارد که صبح از خواب بیدار شوید و در همان لحظه در اندیشه آن باشید که امروز چه لباسی بر تن کنم چه کفشی بر پا و الی آخر!
چنین اتفاقی در زندگی مردم، که البته تنها مردم ایران در نظر نیست بلکه این ناهنجاری شامل قشر کثیری از انسان‌های روی زمین می‌شود، محصول همان زندگی مدرن یا پست مدرن یا فرا پست مدرن است.
تبلیغات یکی از ابزار‌های اصلی مکتب مدرنیسم است، اگر این ابزار کارآمد را از دست مدرنیسم بگیریم، اگر نابود نشود، قطعاً کارایی خود را به اندازه زیادی از دست خواهد داد و بی‌تأثیر می‌شود.
در و دیوار شهرها، برنامه‌های تلویزیونی، فضای مجازی و بسیاری از اشکال دیگر تبلیغات بر روی تفکر انسان‌ها تأثیر می‌گذارد و فرصت اندیشه‌های عمیق، والا، ناب و انسانی را می‌گیرد و تبدیل به فضایی می‌کند که اکنون در جهان حاکم است.
اگر بخواهیم مثال روشنی از رفتار‌های اینگونه بیاوریم، می‌توانیم به تاریخ ۹/۹/۹۹ اشاره کنیم که در یک قشر خاص، مسابقه فارغ شدن نوزادان در این روز برگزار شد و در برخی بیمارستان‌های تهران و برخی از شهر‌های بزرگ کشور، اتاق‌هایی با دکوراسیون و دیزاین‌های گرانقیمت به خانواده‌هایی که فرزندانشان را می‌خواستند، بله! می‌خواستند در این روز به دنیا بیاورند اختصاص دادند.
چنین انتخاب‌هایی، قطعاً از نظر بعد انسانی، منطقی، عقلی و معنوی پذیرفته نیست، اما چنین پدیده‌های ناهنجاری در دنیا و ایران وجود دارد و رو به گسترش است.
انتخاب‌ها آنقدر گسترده شده که بخش زیادی از مغز انسان‌ها را به خود اختصاص داده است و این درگیری ذهنی زندگی را هم تلخ کرده است، شاید برخی تصور کنند که بزرگ‌تر بودن دایره انتخاب یعنی رفاه و آسایش و تنوع، اما آن‌ها غافل از آن هستند که خود را اسیر این دایره کرده‌اند.
هر اندازه که قطر این دایره کمتر باشد، آرامش و آسایش برای مردم فراهم است و هر اندازه که وسیع‌تر باشد، نمی‌توان انتظار داشت که انسان در این دنیا روی آرامش را ببیند.
به سادگی و بی غل و غشی دیروز بنگرید، آیا با وجود همان کمبود‌ها و نبود‌ها که البته لازمه آن سال‌های دور در جامعه بشری بود، انسان‌ها آرامش بیشتری داشتند یا نه؟
همین مدرنیسم را اگر در ابعاد دیگر آن بنگریم، آیا باعث نشده است که جنگ‌های خونین تری در روی زمین در بگیرد و البته با بی‌توجهی و بی‌تفاوتی انسان‌ها مواجه باشد؟
این بحث با تکنولوژی مخالف نیست، اما با همه تکنولوژی‌ها هم نمی‌توان موافق بود.
مدرنیسم، پست مدرنیسم و فرا پست مدرنیسم، دنیا را به سوی نابودی پیش می‌برد و انسان‌های روی زمین که مالک آن هستند بی‌توجه و بی‌تفاوت به این روند نابودی، به سرعت آن می‌افزایند.
- زندگی در دوران مدرنیسم، دشواری‌ها و سختی‌ها خود را دارد که چه بسا هر انسانی را می‌آزارد، اما با این وجود سعی می‌کند تا باز هم انتخاب کند و بخواهد.
این خواستن‌ها و انتخاب کردن‌ها است که فرصت و زمان زیادی را از انسان می‌گیرد و قوه تفکر او را درگیر خود می‌سازد.
اندیشه، فکر، تعقل و منطق، قطعاً در فضای زندگی مدرن در اختیار انسان نیست، بجای آن که انسان انتخاب کند، او را انتخاب می‌کنند!
احتمالاً و البته قطعاً برای شما هم پیش آمده است که مثلاً بر سر این موضوع که امروز چه بپوشم، درگیر شده‌اید و دقایق زیادی و حتی ساعت‌ها ذهن خود را به این مسئله سپرده‌اید.
چه بپوشم یا چه نپوشم، تنها یکی از مسائل زندگی به سبک مدرن نیست.
آراسته بودن و زیبا لباس پوشیدن در این مقوله مطرح نیست، که هر انسانی باید آراسته و با وقار لباس بر تن کند، اما بحث بر سر درگیری ذهنی عمیق با این فرایند است.
آیا آنقدر اهمیت دارد که صبح از خواب بیدار شوید و در همان لحظه در اندیشه آن باشید که امروز چه لباسی بر تن کنم چه کفشی بر پا و الی آخر!
چنین اتفاقی در زندگی مردم، که البته تنها مردم ایران در نظر نیست بلکه این ناهنجاری شامل قشر کثیری از انسان‌های روی زمین می‌شود، محصول همان زندگی مدرن یا پست مدرن یا فرا پست مدرن است.
تبلیغات یکی از ابزار‌های اصلی مکتب مدرنیسم است، اگر این ابزار کارآمد را از دست مدرنیسم بگیریم، اگر نابود نشود، قطعاً کارایی خود را به اندازه زیادی از دست خواهد داد و بی‌تأثیر می‌شود.
در و دیوار شهرها، برنامه‌های تلویزیونی، فضای مجازی و بسیاری از اشکال دیگر تبلیغات بر روی تفکر انسان‌ها تأثیر می‌گذارد و فرصت اندیشه‌های عمیق، والا، ناب و انسانی را می‌گیرد و تبدیل به فضایی می‌کند که اکنون در جهان حاکم است.
اگر بخواهیم مثال روشنی از رفتار‌های اینگونه بیاوریم، می‌توانیم به تاریخ ۹/۹/۹۹ اشاره کنیم که در یک قشر خاص، مسابقه فارغ شدن نوزادان در این روز برگزار شد و در برخی بیمارستان‌های تهران و برخی از شهر‌های بزرگ کشور، اتاق‌هایی با دکوراسیون و دیزاین‌های گرانقیمت به خانواده‌هایی که فرزندانشان را می‌خواستند، بله! می‌خواستند در این روز به دنیا بیاورند اختصاص دادند.
چنین انتخاب‌هایی، قطعاً از نظر بعد انسانی، منطقی، عقلی و معنوی پذیرفته نیست، اما چنین پدیده‌های ناهنجاری در دنیا و ایران وجود دارد و رو به گسترش است.
انتخاب‌ها آنقدر گسترده شده که بخش زیادی از مغز انسان‌ها را به خود اختصاص داده است و این درگیری ذهنی زندگی را هم تلخ کرده است، شاید برخی تصور کنند که بزرگ‌تر بودن دایره انتخاب یعنی رفاه و آسایش و تنوع، اما آن‌ها غافل از آن هستند که خود را اسیر این دایره کرده‌اند.
بیشتر بخوانید:
هر اندازه که قطر این دایره کمتر باشد، آرامش و آسایش برای مردم فراهم است و هر اندازه که وسیع‌تر باشد، نمی‌توان انتظار داشت که انسان در این دنیا روی آرامش را ببیند.
به سادگی و بی غل و غشی دیروز بنگرید، آیا با وجود همان کمبود‌ها و نبود‌ها که البته لازمه آن سال‌های دور در جامعه بشری بود، انسان‌ها آرامش بیشتری داشتند یا نه؟
همین مدرنیسم را اگر در ابعاد دیگر آن بنگریم، آیا باعث نشده است که جنگ‌های خونین تری در روی زمین در بگیرد و البته با بی‌توجهی و بی‌تفاوتی انسان‌ها مواجه باشد؟
این بحث با تکنولوژی مخالف نیست، اما با همه تکنولوژی‌ها هم نمی‌توان موافق بود.
مدرنیسم، پست مدرنیسم و فرا پست مدرنیسم، دنیا را به سوی نابودی پیش می‌برد و انسان‌های روی زمین که مالک آن هستند بی‌توجه و بی‌تفاوت به این روند نابودی، به سرعت آن می‌افزایند.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *