وقتی سردمداران آلمان و فرانسه شریک «سلب حق حیات انسان‌ها» می‌شوند
- پس از اجرای حکم قانونی روح‌الله زم، آلمان در قالب ریاست دوره‌ای اتحادیه اروپا به همراه فرانسه، مواضعی مداخله‌جویانه در امور کشورمان اتخاذ کردند و به تخطئه اجرای حکم قانونی زم پرداختند؛ قابل تامل آنکه این دو کشور همین چند روز پیش در قبال جنایت صورت گرفته در ترور شهید فخری‌زاده دانشمند کشورمان یا سکوت کردند و یا به حمایت تلویحی از این جنایت پرداختند.
«هایکو ماس» وزیر امور خارجه آلمان در مصاحبه با اشپیگل به طور تلویحی از ترور شهید فخری‌زاده دانشمند کشورمان حمایت کرد. سخنگوی وزارت امور خارجه فرانسه نیز در قبال جنایت صورت گرفته علیه دانشمند کشورمان، سکوت پیشه کرد و صرفاً گفت: همه طرف‌ها باید خویشتندار باشند!
سوال مهمی که سردمداران آلمان و فرانسه باید پاسخ دهند
دکتر علی باقری کنی، دبیر ستاد حقوق بشر کشورمان، روز دوشنبه ۲۴ آذر در جریان جلسه شورای عالی قوه قضاییه، اظهارات مهمی را در خصوص رفتار ضدحقوق بشری کشورهای اروپایی فرانسه و آلمان مطرح کرد و در بخشی از سخنانش گفت: حرف ما با اروپایی‌ها و به طور خاص فرانسه و آلمان این است که شما که ادعا می‌کنید از حق حیات دفاع می‌کنید و با مجازات مرگ تحت هر شرایطی مخالف هستید، به این سؤال ملت ایران پاسخ دهید که آیا شما با مقام‌های آلمانی که با فروش سلاح کشتار جمعی شیمیایی به صدام موجب قتل هزاران جوان ایرانی شدند هم مخالفید؟ آیا کشتار وحشیانه جوانان ایرانی به واسطه سلاح‌های شیمیایی آلمانی را وحشیانه دانسته و محکوم می‌کنید؟
اشاره دکتر باقری به اقدامات جنایتکارانه دوّل اروپایی آلمان و فرانسه در تجهیز و تسلیح صدام در زمان جنگ تحمیلی است. در واقع سردمداران دو دولتی که امروز برای اجرای حکم قانونی یک فرد مجرم و مفسد، سینه چاک می‌کنند در زمان تجاوز صدام به ایران، در صدر حامیان تسلیحاتی رژیم بعثی بودند و از کشتار مردم ایران به دست صدام، سودهای سرشاری به جیب می‌زدند.
فروش ۹ میلیارد دلار تسلیحات توسط فرانسه به صدام
دولت فرانسه از شهریور ۱۳۵۹ که تجاوز رژیم بعث عراق به ایران آغاز شد تا مقطع منتهی به پایان جنگ، بالغ بر ۹ میلیارد دلار تسلیحات به صدام فروخت.
با آغاز تجاوز صدامیان به ایران، بر حجم فروش تسلیحات و جنگ افزار‌های فرانسه به رژیم بعث عراق افزوده شد؛ بگونه‌ای که در سال ۱۳۶۰ در شرایطی که یکسال از تجاوز صدامیان به ایران می‌گذشت، ۴۰ درصد از تسلیحات ساخته شده در فرانسه به عراق منتقل می‌شد.
جنگ‌افزار‌های فرانسوی در زرادخانه رژیم صدام
۱۳۳ فروند جنگنده «میراژ اف ۱»؛ ۵ فروند هواپیمای «سوپراتاندارد» مجهز به موشک‌های اگزوسه؛ ۱۳ سامنه موشک‌انداز متحرک؛ ۸۵ دستگاه توپ ۱۵۵ میلیمتری؛ موشک‌های هوا به هوای «مجیک»؛ بالگرد‌های «سوپر فرلون»؛ سیستم‌های اختلال الکترونیکی هوایی؛ خودرو‌های زرهی سبک و بمب‌های لیزری، از جمله جنگ‌افزار‌های فرانسوی بودند که در زرادخانه رژیم صدام برای تداوم تجاوز به ایران و حمله به مردم ایران ذخیره شده بود.
حمایت لجستیکی پاریس از رژیم صدام
اما علاوه بر فروش تسلیحات و جنگ افزار‌های نظامی، فرانسوی‌ها حمایت لجستیکی ویژه‌ای نیز از صدام متجاوز به عمل آوردند؛ به گونه‌ای که حدود هزار نفر از تکنسین‌های نظامی فرانسه برای استقرار جنگ افزار‌های این کشور به خاک عراق تردد داشتند؛ همچنین خلبان‌های رژیم بعث به طور محرمانه در یک پایگاه هوایی فرانسه در حوالی شهر «برنت» آموزش می‌دیدند.
اعطای هفت میلیارد دلار وام به صدام توسط فرانسه
علاوه بر این‌ها، پاریس در طول هشت سال تجاوز رژیم صدام به ایران، حدود هفت میلیارد دلار وام در اختیار بغداد گذاشت. همچنین چندین قرارداد ساخت تسلیحات و انتقال فناوری ساخت جنگ افزار در دوران تجاوز به ایران، میان دولت فرانسه و رژیم بعث عراق منعقد شد؛ که از میان آن‌ها می‌توان به قرارداد‌های «طرح ولکان» و «پروژه فاو» اشاره کرد. همچنین فرانسه در همان ایام، قراردادی برای بازسازی راکتور هسته‌ای «اوسیراک» عراق با صدام منعقد کرد.
فرانسه می‌خواست صدام را مجهز به بمب اتم کند
اما در خلال تجاوز رژیم صدام به ایران، معاملات تسلیحاتی میان فرانسه و این رژیم به قدری گسترده شده بود که در میانه‌های جنگ، فرستاده ویژه «والری ژیسکاردستن» رئیس جمهور وقت فرانسه، ضمن سفر به عراق به وزیر دفاع رژیم بعث یعنی «عدنان خیرالله» اعلام کرد که فرانسه می‌تواند یک بمب اتمی به صدام اعطا کند.
وابستگی رژیم صدام به تسلیحات و جنگ افزار‌های فرانسوی در جریان تجاوز به ایران به قدری زیاد بود که سرویس‌های امنیتی فرانسه در نیمه دوم سال ۱۳۶۵ گزارش دادند که اگر فرانسه تنها سه هفته از ارسال سلاح به رژیم بعث خودداری کند، صدام شکست خواهد خورد.
آلمان یکی از بزرگترین تامین‌کنندگان تسلیحات شیمیایی صدام
اما علاوه بر فرانسه، یکی دیگر از کشورهای اروپایی یعنی آلمان نیز سهم ویژه‌ای در تجهیز زرادخانه صدام متجاوز داشت. آلمان به همراه آمریکا، از بزرگترین تامین کنندگان تسلیحات شیمیایی صدام بودند.
با وجود تصویب ممنوعیت به کارگیری سلاح‌های شیمیایی در سازمان ملل، رژیم صدام در جنگ تحمیلی علیه ایران به طور مکرر از این سلاح‌ها استفاده کرد.
عراق در طول جنگ ۳۵۰۰ بار به ایران حمله شیمیایی کرد که سی مورد از آن‌ها در مناطق مسکونی بوده است. نخستین نقطه جغرافیایی ایران که قربانی سلاح‌های شیمیایی عراق شد، منطقه‌ای بین «هلاله» و «نی خزر» در غرب ایلام بود.
از «سردشت» تا «فاو»
هنوز خاطره بمباران شیمیایی شهر‌های «سردشت»، «حلبچه»، «سرپل ذهاب»، «گیلانغرب»، «اشنویه» و «فاو» توسط رژیم صدام از اذهان زدوده نشده است. صدامیان همچنین برای جلوگیری از پیشروی رزمندگان اسلام در عملیات‌هایی همچون «بدر»، «والفجر ۸» و «کربلای ۴» از سلاح شیمیایی استفاده کردند.
علاوه بر حدود صدهزار قربانی ناشی از جنگ شیمیایی عراق بر ضد ایران، در حال حاضر حدود صد هزار جانباز شیمیایی در کشور وجود دارد که اوضاع جسمی حدود هشت هزار تن از این عزیزان وخیم و بحرانی است. همچنین کودکان و شهروندان غیرنظامی بیشماری پس از جنگ به سبب استنشاق گاز‌های سمی رها شده از جانب صدامیان، به بیماری‌های خونی، ریوی و پوستی مبتلا شدند.
نقش آلمان در تسلیح شیمیایی رژیم صدام
چند سال پس از پایان جنگ تحمیلی، یک موسسه مرتبط با مسائل نظامی خاورمیانه در پاریس با نام «وزینتال» طی گزارش مبسوطی اعلام کرد که از ۲۰۷ شرکت طرف قرارداد با رژیم صدام برای تسلیح شیمیایی ارتش بعثی عراق، ۸۶ شرکت آلمانی بودند.
اعتراف آلمانی‌ها به شراکت در جنایت صدام
همچنین در اسفند سال ۱۳۶۵ در میانه‌های جنگ، یک نشریه آلمانی با نام «اشترن» گزارشی از تسلیحات شیمیایی عراق و کارخانه صنایع شیمیایی این کشور در ۱۲۰ کیلومتری شمال بغداد، منتشر کرد. کارخانه‌ای به وسعت ۲۵ کیلومترمربع که در آن دو ردیف سیم خاردار بلند نصب شده و به وسیله موشک‌های زمین به هوا محافظت می‌شد.
رژیم صدام در کارخانه مزبور، «گاز خردل»، «تابون» و «سارین» جهت استفاده در جنگ علیه ایران، تولید می‌کرد. نکته قابل تامل آنکه مواد اولیه و تجهیزات این کارخانه با هزینه تقریبی یک میلیارد مارک از شرکت‌های آلمانی و مشخصا شرکتی با نام «پیلوت پلانت» تهیه شده بود.
در گزارش نشریه آلمانی «اشترن» به این نکته نیز اشاره شده بود که در طول جنگ میان ایران و عراق شرکتی در هامبورگ واقع در شمال آلمان، برای تولید گاز خردل، ماشین‌آلات به بغداد صادر می‌کرد.
موارد ذکر شده در سطور بالا، تنها بخش‌هایی از شراکت دو دولت آلمان و فرانسه در جنایت صدام علیه مردم ایران است؛ امری که به وضوح نشان می‌دهد غربی‌ها اساساً قرابتی با حقوق انسان‌ها ندارند و در جایی که منافع مادی و سیاسی‌شان اقتضاء کند سلب حق حیات انسان‌ها را نیز برای جنایتکاران و تروریست‌ها قائل می‌شوند.
انتهای پیام/