چگونه بازیگر شویم (۲۲۳) /نشانه‌های مرسوم زبان بدن

- بازیگری یکی از مشاغل محبوب در سطح جهان محسوب می‌شود، بازیگری فارغ از شهرت و ثروتی که ممکن است برای فرد بازیگر به همراه داشته باشد، جهانی است که می‌توان در آن ایفای نقش در قالب شخصیت‌های مختلف را تجربه کرد.

در این بین اکثریت مواقع بازیگری به عنوان یکی از مشاغل سخت جهان محسوب می‌شود، شاید از دور برای بسیاری اینکه بازیگری اتفاقی سخت باشد، قابل لمس نباشد اما اگر به صورت اصولی و به مفهوم واقعی به بازیگری نگاه کنیم، این هنر به واقع به تمرین، مطالعه، شهود و مطالعات فراوانی نیازمند است.

۱- حریم صمیمی (خصوصی) بین ۱۵ تا ۴۵ سانتی متر. این حریم بین همه حریم‌ها اهمیت زیادی دارد. چون انسان آن را شخصی و متعلق به خودش می‌داند و از آن دفاع می‌کند و تنها افرادی که از نظر عاطفی بسیار نزدیک به آدم هستند، اجازه ورود به این محدوده را دارند؛ شامل عشاق، والدین، همسر و دوستان بسیار نزدیک. برای کودکان شعاع ۱۵ سانتی متر بدن حریم بسته خصوصی است.

۲- حریم شخصی: بین ۴۶ سانتی متر تا ۲/۱ متر است. این فاصله‌ای هست که در مهمانی‌ها و محافل اجتماعی و همایش‌های دوستانه حفظ می‌شود.

۳- حریم اجتماعی: که بین ۲/۱ تا ۶/۳ متر است ما در مقابل افراد غریبه، فروشنده محل، پستچی، کسی که در منزل مشغول تعمیرات است و اشخاصی که آشنایی کمتری با آن‌ها داریم چنین فاصله‌ای را حفظ می‌کنیم.

۴- حریم عمومی که بیش از ۶/۳ متر است. هنگامی که مخاطب ما یک گروه بزرگ است این فاصله را برای راحت بودن انتخاب می‌کنیم.

ما می‌توانیم از روی دست دادن دو نفر که تشخیص بدهیم که این دو فرد شهری هستند یا روستایی دو نفر شهری معمولا برای دست دادن به هم نزدیک می‌شوند و دست می‌دهند و دو روستایی با فاصله زیاد از هم قرار می‌گیرند و برای دست دادن، دست‌های خودشان را می‌کشند و حتی گاهی رو به جلو خم می‌شوند.

اکثر مردم با کف دست‌های باز به سختی می‌توانند دروغ بگویند پس درواقع استفاده از این حرکت شاید بر کاهش دروغگویی تاثیر داشته باشد و مردم را تشویق کند که با شما صادق باشند.

هنگام دست دادن، وقتی ما دستمان را جلو می‌بریم، اگر کف دست ما به سمت بالا باشد، نشانه سلطه پذیر بودن ماست و این که هر چه بگویی قبول است، ولی هنگام دست دادن اگرموقع جلو بردن دست، کف دست ما رو به پایین باشد نشان سلطه طلب بودن ماست.

برای خنثی کردن سلطه‌گری کسی به هنگام دست دادن (یعنی طرف با کف دست رو به پایین به سمت ما آمد) می‌توانیم با جلو آوردن پای چپمان این حس را خنثی کنیم. (پای چپ یک قدم به جلو).

برای ایجاد صمیمیت بیشتر با فردی، می‌توانیم هنگام دست دادن از ترفند‌هایی استفاده کنیم؛ مثل گرفتن مچ یا بازوی طرف مقابل با دست دیگر (دست چپ).

دست دادن به این سبک، آن هم بی دلیل، حمله به حریم خصوصی افراد به حساب می‌آید پس باید با آگاهی این کار را انجام داد. موقعی که شخصی دستانش را پشتش قرار می‌دهد، به صورتی که یکی از دستان مچ دست دیگر را گرفته، علامت برتری و اطمینان شخصی به خود است.

مالش چشم: این حرکت تلاش مغز برای انسداد خیانت و تردید و دروغی که مشاهده می‌کند یا اجتناب از مشاهده چهره شخصی است که به او دروغ می‌گوید. مرد‌ها اغلب چشم‌های خود را به شدت می‌مالند و چنانچه دروغ بزرگ باشد، اغلب نگاهشان را به طرف زمین بر می‌گردانند.

مالش گوش: این مدل پیشرفته‌ی حرکت کودکان است که برای اجتناب از شنیدن سرزنش‌های پدر و مادرشان، دست‌ها را روی هر گوش می‌گذارند. پس شخص با این حرکت، نشان می‌دهد که به حد کافی شنیده و یا اینکه مایل به صحبت کردن است.

خارش گردن: نشان دهنده‌ی این است که شخص می‌گوید «مطمئن نیستم که موافق باش».

انگشتان در دهان: این یک تلاش ناخودآگاه است توسط فرد برای برگشتن به امنیت دوران کودکی.

دست به چانه: علامت احساس پوچی و سررفتن حوصله وبی حوصلگی.

ضربه به پیشانی و گردن: اگر کسی به پیشانی خود ضربه بزند، معمولا نشان این است که از اشاره‌ی شما به فراموشی‌اش ناراحت شده است. ولی اگر این ضربه به پشت گردن باشد نشان این است که شما واقعا وبال گردن (طفیلی) او هستید.

دست به سینه (با دستان مشت): نشان این است که طرف، رفتار خصومت آمیزی دارد.

دست به سینه (با گرفتن بازو): نشان حالت جدی شخصی است که به این گونه ایستاده.

دست روی دست (جلوی زیپ شلوار): معمولا شخصی که این گونه می‌ایستد در جمع احساس غریبه بودن یا عدم اعتماد به نفس دارد.

نگه داشتن لیوان با دو دست یا نگه داشتن مانعی مثل دسته‌ای گل روی شکم یا نگه داشتن کیف با دودست همزمان نزدیک شکم، برای پنهان کردن دستپاچگی، عصبیت یا نگرانی است.

گذاشتن پا‌ها روی هم: نشانه‌ی احتمال وجود یک رفتار تدافعی و منفی است. گذاشتن پا‌ها روی هم به همراه دست‌ها روی سینه در یک خانم نشان نارضایتی او از وضع موجود است.

حالت تدافعی در مرد‌ها و خانم‌ها به کمک پا متفاوت است. مرد‌های در حال نشسته (روی صندلی) با قفل کردن مچ پا و زانو‌های دور از هم این حالت را نشان می‌دهند. ولی خانم‌ها زانو‌ها در کنار هم و پاهایشان از مچ به پایین به یک طرف است. در مرد‌ها دست‌ها روی دسته‌ی صندلی محکم و در خانم‌ها دست‌ها روی پا قرار دارد.

زمانی که شخصی از رفتار و نظر‌های دیگران ناراضی است، اما در ارائه‌ی نظر خود احساس محدودیت می‌کند، رفتار‌های غیر کلامی نشان می‌دهد؛ مثل برداشتن کرک‌های خیالی از روی پیراهن خود. این اشاره به بی علاقگی نسبت به حرف‌های طرف مقابل است.

رفتار با عینک: علامت عینک در دهان، نشان قوت قلب یا اطمینان خاطر است. برداشتن مدام عینک و تمیز کردن آن، نشان آن است که مقابل تصمیم قرار گرفته و باید در مقابل چنین فردی فقط سکوت کرد. نگاه کردن از بالای عینک، برای به تصویر کشیدن یک شخص انتقادگر یا کسی که قصد قضاوت دارد. همچنین جا به جا کردن عینک در محور افقی سر، نوعی بی‌اطمینانی از شرایط موجود و حتی اضطراب شدید و مدام عینک را بالا کشیدن، تفکر برای یافتن چیزی که قبلا می‌دانستید، اما در حافظه‌ی کوتاه مدتتان گم شده است. سایش عینک با انگشت شست، تظاهر به فکر کردن در مورد چیزی که اصلا نمی‌دانید را نشان می‌دهد.