50 روز مذاکرات بی دستاورد با طالبان
- وزارت کشور افغانستان در امور صلح اعلام کرد چهار عضو هیأت مذاکره کننده دولت در قطر که به کابل بازگشته‌اند، بار دیگر عازم قطر خواهند شد.
«عزیزالله فضلی» مشاور وزیر کشور در امور صلح افغانستان امروز سه شنبه به رسانه‌های داخلی این کشور گفته است که «سعادت منصور نادری»، «فوزیه کوفی»، «حکیم‌الله نقیبی» و «متین بیک»، به دلایل شخصی به افغانستان بازگشته‌اند.
این در حالی است که مقامات بلندپایه دولت افغانستان طی روزهای اخیر و پس از حملات مرگبار به مراکز شهرها در استان‌های «غور»، «هلمند»، «کابل» و «خوست» از عدم پیشرفت مذاکرات صلح و شدت حملات طالبان ابراز نگرانی کرده‌اند.
نماینده غیرنظامی ناتو در کابل و سازمان ملل متحد نیز این حملات را نکوهش کرده و گفته بود که ادامه این حملات روند صلح را به مخاطره خواهد افکند.
روزنامه هشت صبح چاپ کابل نیز امروز در این باره نوشت که با توجه به نبود پیشرفت محسوس در مذاکرات بین‌افغانستانی، دو طرف روی تعیین «تسهیل‌کننده» مذاکرات و تعریف وظایف آن چانه می زنند.
این رسانه نوشته است که طالبان در حال حاضر هیچ سند دیگری جز توافق‌نامه با آمریکا را به عنوان مبنای پیشبرد مذاکرات نمی‌پذیرند. به این ترتیب هرچند مذاکرات بین دو طرف بطور عملی به بن‌بست خورده، اما دیدارها میان اعضای هیأت دولت و طالبان برای تعیین تسهیل‌کننده که بتواند بن‌بست را بشکند، ادامه یافته است.
هشت صبح افزود که طالبان قطر را به عنوان گزینه برای تسهیل مذاکرات پیشنهاد کرده است اما آمریکا، آلمان، نروژ، ازبکستان، اندونزی و سازمان ملل متحد نیز در چارچوب «گروه حامی صلح» برای تسهیل این مذاکرات آماده‌اند.
هرچند دو طرف مذاکرات در روزهای نخست هرگونه میانجی گری در روند صلح را رد کردند و گفتند که خود آنها روند مذاکرات را بدون مداخله خارجی‌ها پیش خواهند برد اما گفته می‌شود اکنون پس از بن‌بست در روند گفت‌گوهای صلح ضرورت میانجی برای ادامه مذاکرات را درک کرده‌اند.
پیش از این دولت افغانستان با اشاره به طولانی شدن روند مذاکرات و عدم پیشرفت گفته بود که در نظر ندارد تیم مذاکره کننده را به کابل برگرداند و به تداوم روند گفت‌وگو تأکید کرده بود. اما برخی رسانه‌های داخلی افغانستان می‌گوید که بحث بر سر گرفتن وقفه در جریان مذاکرات مطرح شده اما این بحث هنوز نهایی نیست.
«محمدامین احمدی» از اعضای هیأت دولت در مذاکرات دوحه در صفحه فیسبوک خود نوشته است که طالبان با آمریکایی‌ها و نیروهای خارجی صلح کرده اند اما جهاد برای نابودی جمهوریت ادامه دارد.
وی نوشته است که طالبان جنگ خود را تحت عنوان مبارزه با اشغال توجیه می‌کرد و آن را جهاد می‌گفت. این ادعا را اگر قبول کنیم و در آن مناقشه نکنیم و نگوییم که به لحاظ حقوقی افغانستان هیچ وقت حاکمیت خود را از دست نداده بود، اما می‌توانیم بگوئیم که این هدف اکنون حاصل شده است. پس ادامه جنگ برای چیست؟ اکنون جنگ با نیروهای امنیتی افغانستان و در مواردی با روستاها و مناطق مسکونی که غیرنظامی محسوب می‌شوند، صورت می‌گیرد. نیروهای امنیتی و مردمی که حاکمیت طالبان را نمی‌پذیرند.
مجلس نمایندگان افغانستان هم از عدم پیشرفت گفت‌وگوی صلح در دوحه ابراز نگرانی کرده و خواستار توقف مذاکرات شدند.
این نمایندگان در نشست عمومی ۲۸ مهر ماه گفتند که ادامه مذاکرات صلح بدون برقراری آتش‌بس بی‌معنی بوده و روند مذاکرات باید تا پذیرش آتش بس از سوی طالبان متوقف شود.
«فاطمه کوهستانی» نماینده استان غور در این نشست گفت: روند صلحی که در دوحه جریان دارد متضمن جان و مال مردم نبوده و برای ما ارزشمند نیست.
کوهستانی اضافه کرد، شهروندان کشور حمایت و پشتیبانی خود را از مذاکراتی اعلام می‌کنند که در آن قتل و کشتار غیرنظامیان و جنایت علیه شهروندان وجود نداشته باشد.
«غلام حسین ناصری» نماینده کابل اما گفت که در سایه روند صلح، برخی حرکت‌ها در بیرون از کشور جریان دارد که بر مبنای آن کشور به سوی یک نفاق ملی و شهروندان به سوی جدا شدن از هم سوق داده می‌شوند.
او با آنکه در این مورد توضیح نداد اما خاطرنشان ساخت که تمام کشورهای حضور یافته در افغانستان بخاطر ما نه بلکه بخاطر منافع ملی و شخصی خود آمده‌اند و بخاطر منافع خود با افغانستان پیمان امنیتی و استراتژیک امضاء کرده‌اند.
ناصری تأکید کرد که «زلمی خلیل‌زاد» نماینده ویژه آمریکا برای صلح افغانستان با نقض حاکمیت ملی این کشور، نفاق را در افغانستان دامن می‌زند و امروز هر خونی که در افغانستان می‌ریزد ناشی از توطئه‌های آمریکا و خلیل‌زاد است.
پس از حمله خونین به مرکز آموزشی «کوثر دانش» در غرب کابل مردم نیز از روند صلح دوحه ابراز ناامیدی کرده و از دولت خواسته اند که مذاکرات را متوقف کرده و حملات تهاجمی را علیه طالبان شدت بخشد.
/انتهای پیام/
ایرنا