آقای قابل اعتماد کاراته تخریب شدنی نیست/ سکوت مسئولان فدراسیون، طبل‌های توخالی را به صدا درآورد
- این روز‌ها ویروس کرونا در تمامی دنیا نفوذ و فاصله مرگ را حتی از رگ گردن به انسان‌ها نزدیک‌تر کرده است. فاجعه جهانی که باعث شده برخی انسان‌ها در رفتار‌های گذشته خود تغییر و تلاش کنند از زیبایی‌های زندگی لذت برده و روی اصلاح خصوصیات منفی خود تفکر بیشتری داشته باشند. اتفاقی که متاسفانه در برخی افراد نیز نتیجه معکوس داشته و باعث شده است آن‌ها از سر بیکاری و تاثیرات پاندمی دچار مشکلات روحی و روانی بیشتر شوند و به ظاهر برای بهتر شدن حالشان به تخریب و تضعیف چهره افراد موفق روی بیاورند.
کاراته ایران نیز در روز‌های اخیر خالی از واکنش‌های اینگونه افراد نبوده و برخی دوستان که در سالیان اخیر همواره از موفقیت‌های جهانی و آسیایی کاراته ایران عصبانی و برافروخته بودند را وادار به اقداماتی فارغ از منطق کرده است.
نوک پیکان اقدامات این افراد نیز مانند تمامی سالیان گذشته سیدشهرام هروی، سرمربی بااخلاق و موفق تیم ملی کاراته ایران بوده که از زمان کسب عنوان پرافتخارترین مربی تاریخ کاراته ایران تبدیل به خاری در چشم برخی دوستان شده است.
البته اگر بخواهیم اتفاقات سالیان اخیر را منصفانه قضاوت کنیم، نباید شهرام هروی را در رقم خوردن این جو، بی‌تقصیر بدانیم. شهرام هروی برخلاف برخی مربیان هیچگاه بعد از هت‌تریک قهرمانی در آسیا و جهان به دنبال بازی با افتخارات و آمار نبود و مانند برخی مربیان همه چیز را به نام خود سند نزد. این نجابت آقای قابل اعتماد کاراته باعث شده تا برخی‌ها از آب گل‌آلود ماهی گرفته و جو را متشنج کنند و مسئولان فدراسیون هم که مثل همیشه منفعل عمل کرده و پشت موفقیت‌های هروی پنهان می‌شوند.
سرمربی کاراته ایران همواره و در تمامی افتخارات کسب شده به درستی از نقش داشتن مجموعه‌ای از افراد در موفقیت‌ها صحبت کرده است و همانطور که به نقش همکاران خود در ملی اشاره می‌کند، از نقش مربیانی استانی و پیشکسوتان نیز غافل نمی‌شود. حسن اخلاق و رفتاری که به جای تبدیل شدن به الگویی برای برخی‌ها، وقاحت آن‌ها را تا جایی افزایش داد که برخی به طور کامل فراموشکار شدند و حرمت نان و نمک و احترام که فلسفه اصلی ورزش کاراته است را نیز کنار گذاشتند و با اقدامات بچه‌گانه تنها به او تاختند.
جالب اینجاست کسانی به دستاورد‌های هروی و توانا‌های فنی او ایراد می‌گیرند که حتی اگر با ذره‌بین نیز کارنامه مربیگری آن‌ها را مرور کنیم به زحمت بتوان به نتیجه و نکته قابل تعملی دست پیدا کرد. افرادی که در گذشته با رفتار خود نشان دادند که مشکل آن‌ها با کاراته و مربیان تیم ملی بیرون گود نشستن است و تنها با داشتن یک پیشنهاد در چارت مربیگری فدراسیون‌های گذشته، به تمامی اعتقادات خود پشت پا می‌زنند و نگاهشان به همه چیز گل و بلبل می‌شود.
در این میان البته مسئولان فدراسیون کاراته نیز باید در رفتار خود با اینگونه جریان تخریبی بازنگری کند و از نقش یک تماشاچی منفعل به مجری کاراته کشور تبدیل شود و از سرمربیان تیم‌های ملی خود اعاده حیثیت کند تا هر کسی به خود اجازه ندهد در آستانه المپیک برای تیم ملی حاشیه‌سازی کند.
کاراته ایران شانس نخست کاروان کشورمان در المپیک توکیو خواهد بود، اما اگر قرا باشد هر شخصی به خود اجازه دهد تا زحمات سرمربی همیشه موفق تیم ملی را زیر سوال ببرد و در مقابل رئیس فدراسیون هم بجای دفاع از سرمربی تیم خود، روی تعریف و تمجید‌های اسپینوز مانور دهد، سنگ روی سنگ بند نخواهد شد. مسندنشینان کاراته بهتر است بجای مصلحت اندیشی و با ترس و لرز صحبت کردن، قاطعانه از سرمربی خود حمایت کرده و شرایط را برای بهبود روند آماده‌سازی تیم ملی فراهم کنند.