نشانه های سقوط آل سعود و «فَإِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْغالِبُونَ»

؛ رفتارهای سران آل سعود به مانند غریقی است که به دنبال نجات غریق می گردد. دست به هر سو می اندازد تا شاید بتواند دست نجات را بگیرد و از غرق شدن رهایی یابد. اما دستی برای نجات نیست که هر دستی هم اگر هست، بر روی سر آن است تا فشار دهد و او را در اعماق مرداب فرو برد.

شیوه حکومتی که آل سعود در عربستان مسلمان پیاده کرده است، خود یکی از عوامل مهم و اصلی در فروپاشی چنین رژیمی است. یک حکومت خودکامه، دیکتاتور و خود رأی که هیچ نقشی را برای مردم خود قائل نیست. جو خفقانی که در این کشور حاکم است، شاید نتوان برای آن ما به ازایی را مثال زد.

شاید دوران حکومت کمونیستی در زمان لنین و استالین مثال خوبی برای روشن تر شدن ابعاد خفقانی که آل سعود در این کشور و برای مردم خود ایجاد کرده مناسب باشد. مردم در این کشور هیچ نقشی ندارند. رأی گیری در عربستان بی معناست. آنها حتی نمی دانند که حق رأی چه مفهومی دارد. تاکنون در این کشور از مردم برای مشارکت در چنین اموری استفاده نشده است. حکومت هم چنین حقی را برای مردم نمی داند.

در اطراف این کشور اتفاقاتی در حال وقوع است که در این سال های گذشته علیرغم خفقان رسانه ای و فضای امنیتی که وجود دارد، ذره ذره به گوش مردم رسیده است. تحولات منطقه، خیزش های  اسلامی مردم کشورهای مسلمان در خلیج فارس و غرب آسیا، انقلاب مردم بحرین که با سرکوب سربازان آل سعود، همچنان ادامه دارد. همه اینها اکنون از دید مردم عربستان پوشیده نیست.

رویکرد سران آل سعود و برقراری ارتباط با رژیم صهیونیستی یکی دیگر از عوامل مهم و سرنوشت ساز برای آینده حاکمان این رژیم است. همه مسلمانان جهان به خوبی می دانند که دشمن اصلی جهان اسلام رژیم صهیونیستی و برقراری ارتباط با این رژیم از سوی سران خود را تن دادن به ذلت می دانند و با آن مخالفند.

هر چند هنوز رژیم آل سعود و رژیم صهیونیستی رسماً روابط خود را با گشایش سفارت آغاز نکرده اند، اما برقراری ارتباط آشکار و پنهان این دو رژیم بر کسی پوشیده نیست. رفت و آمدهای مقامات دو کشور، طرح و برنامه های اسرائیل به آل سعود برای مقابله با جمهوری اسلامی ایران در منطقه، حمایت رژیم صهیونیستی از حمله نظامی عر بستان به یمن همه اینها نشانه های سقوط این رژیم است.

از سوی دیگر حمایت های و هدایت های مالی و تسلیحاتی مقامات عربستان از گروه های تروریستی تکفیری منطقه خشم و نفرت مردم مسلمان را برافروخته است. مردم عراق، سوریه، بحرین، یمن که اکنون درگیر این معضل هستند، عامل اصلی را مقامات عربستان سعودی می دانند. حتی دیگر مسلمانان جهان هم همین عقیده را دارند و مسبب وضعیت وخیم و ناهنجار منطقه را آل سعود معرفی می کنند.

درگیری ها و اختلافات داخلی خاندان آل سعود هم دیگر موردی است که به سقوط این رِژیم سرعت می بخشد. قدرت طلبی های آل سعود همواره باعث درگیری های درون خاندانی شده است.

آمریکا هم که ارباب آل سعود است، هنگامی که از یک متحد گووش به فرمان خود، به خاطر برخی مسائل از جمله متزلزل شدن پایه های حکومتی ناامید می شود، حمایت های خود را کم می کند تا این روند سقوط تسریع هم شود.

اکنون گرفتاری هایی که رژیم هایی مانند عربستان سعودی برای منطقه ایجاد کرده اند برای آمریکایی ها هزینه های زیادی را تحمیل می کند. اما آمریکا از استقرار حکومت و دولت آینده این کشور آگاهی ندارد. کاخ سفید نمی داند که چه سبک حکومتی برای در عربستان برقرار خواهد شد.

آمریکایی ها تجربه شکست خورده سرنگون کردن صدام را دارند. پس از سرنگونی رژیم بعث عراق، دولتی مردمی بر سر کار آمد که با سیاست های آمریکا در منطقه مخالف است و یکی از کشورهای دوست و مورد اعتماد ایران در منطقه تبدیل شده است. دخالت های آل سعود در عراق هم به همین خاطر است.

اما سقوط آل سعود اجتناب ناپذیر است. شاید با تمهیداتی، چند صباحی به تعویق بیفتد، اما نمی توان مانع آن شد. هم از درون و هم از بیرون عربستان موج ضد سعودی آغاز شده و این رژیم را با خود خواهد برد. همانگونه که رژیم صهیونیستی نابود خواهد شد.

این تغییر در منطقه تحول بزرگی را رقم خواهد زد که سرنوشت ساز و تأثیر گذار در تحولات جهان اسلام با محوریت جمهوری اسلامی ایران خواهد بود. به وعده الهی شک نکنیم و باور داشته باشیم «فَإِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْغالِبُونَ»