تلاوت جزء به جزء قرآن مجید/ صفحه ۴۳۴

قُلۡ جَآءَ ٱلۡحَقُّ وَمَا یُبۡدِئُ ٱلۡبَٰطِلُ وَمَا یُعِیدُ ۴۹
باز بگو: (کتاب و رسول و یا شمشیر) حق آمد و دیگر باطل در اول و آخر (در دنیا و آخرت) محو و نابود است

قُلۡ إِن ضَلَلۡتُ فَإِنَّمَآ أَضِلُّ عَلَىٰ نَفۡسِیۖ وَإِنِ ٱهۡتَدَیۡتُ فَبِمَا یُوحِیٓ إِلَیَّ رَبِّیٓۚ إِنَّهُۥ سَمِیعٞ قَرِیبٞ ۵۰
باز بگو: اگر من (به عقیدۀ شما) گمراه شده ام زیانش بر من است (نه بر شما)، و اگر هدایت یافته ام آن به وحى خداى من به من است (نه به هوش و تدبیر من) که خدا البته (دعاى بندگان را) شنوا و (به قلوب خلق) نزدیک است

وَلَوۡ تَرَىٰٓ إِذۡ فَزِعُواْ فَلَا فَوۡتَ وَأُخِذُواْ مِن مَّکَانٖ قَرِیبٖ ۵۱
و اگر تو سختى حال مجرمان را مشاهده کنى هنگامى که ترسان و هراسانند، در آن حال هیچ (از عذاب و قهر الهى) فوت نشوند و از مکان نزدیکى دستگیر شوند

وَقَالُوٓاْ ءَامَنَّا بِهِۦ وَأَنَّىٰ لَهُمُ ٱلتَّنَاوُشُ مِن مَّکَانِۭ بَعِیدٖ ۵۲
و کافران (در آن حال که عذاب دوزخ را به چشم ببینند پشیمان شده و) گویند: ما به حق ایمان آوردیم و با این همه دورى (از مقام ایمان) کجا بدان مقام در قیامت نائل توانند شد؟

وَقَدۡ کَفَرُواْ بِهِۦ مِن قَبۡلُۖ وَیَقۡذِفُونَ بِٱلۡغَیۡبِ مِن مَّکَانِۭ بَعِیدٖ ۵۳
در صورتى که آن‌ها پیش از این به حق کافر بودند و از جایى دور (از مقام علم و یقین) نسبت ناروا (ى جنون و سحر و کذب به رسول حق) مى دادند

وَحِیلَ بَیۡنَهُمۡ وَبَیۡنَ مَا یَشۡتَهُونَ کَمَا فُعِلَ بِأَشۡیَاعِهِم مِّن قَبۡلُۚ إِنَّهُمۡ کَانُواْ فِی شَکّٖ مُّرِیبِۭ ۵۴
و (امروز) میان آن‌ها و آرزوهایشان (که به دنیا بر گردند یا توبه و ایمانشان را بپذیرند تا از عذاب رهایى یابند) به کلى دورى و مباینت افکندند چنان که به امثال آن‌ها از امم گذشته که آن‌ها هم در شک و ریب بودند نیز چنین کردند

 

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِیمِ

 

ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ فَاطِرِ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ جَاعِلِ ٱلۡمَلَـٰٓئِکَةِ رُسُلًا أُوْلِیٓ أَجۡنِحَةٖ مَّثۡنَىٰ وَثُلَٰثَ وَرُبَٰعَۚ یَزِیدُ فِی ٱلۡخَلۡقِ مَا یَشَآءُۚ إِنَّ ٱللَّهَ عَلَىٰ کُلِّ شَیۡءٖ قَدِیرٞ ۱
سپاس خداى راست که آفرینندۀ آسمان‌ها و زمین است و فرشتگان را رسولان (پیمبران خود) گردانید و داراى دو و سه و چهار بال و پر (قدرت) قرار داد، هر چه بخواهد در آفرینش مى افزاید که خدا بر (بعث و ایجاد) هر چیز قادر است

مَّا یَفۡتَحِ ٱللَّهُ لِلنَّاسِ مِن رَّحۡمَةٖ فَلَا مُمۡسِکَ لَهَاۖ وَمَا یُمۡسِکۡ فَلَا مُرۡسِلَ لَهُۥ مِنۢ بَعۡدِهِۦۚ وَهُوَ ٱلۡعَزِیزُ ٱلۡحَکِیمُ ۲
درى که خدا از رحمت به روى مردم بگشاید هیچ کس نتواند بست و آن در که او ببندد هیچ کس جز او نتواند گشود، و اوست خداى بى همتاى با حکمت و اقتدار

یَـٰٓأَیُّهَا ٱلنَّاسُ ٱذۡکُرُواْ نِعۡمَتَ ٱللَّهِ عَلَیۡکُمۡۚ هَلۡ مِنۡ خَٰلِقٍ غَیۡرُ ٱللَّهِ یَرۡزُقُکُم مِّنَ ٱلسَّمَآءِ وَٱلۡأَرۡضِۚ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَۖ فَأَنَّىٰ تُؤۡفَکُونَ ۳
اى مردم، متذکر شوید که چه نعمت‌ها خدا به شما عطا فرمود، آیا جز خدا آفریننده اى هست که از آسمان و زمین به شما روزى دهد؟ هرگز جز آن خداى یکتا خدایى نیست، پس این مشرکان چگونه شما را (از درگاه حق رو به بتان باطل) مى گردانند؟