تحقق حاکمیت جمهوری‌آذربایجان بر قره‌باغ؛ نقطه پایان بر اختلافات

شایق عنوان کرد: اﺳـﺘﻘﻼل و ﺣﻔـﻆ ﺗﻤﺎﻣﯿـﺖ ارﺿـﯽ و ﻣـﺮزی ﮐﺸﻮرﻫﺎ در حقوق بین المللی ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮏ ﻣﻔﻬﻮم ﺟﻬﺎﻧﯽ ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ و بند ۴ ماده ۲ منشور سازمان ملل به صراحت هر نوع توسل به زور یا حتی تهدید به استفاده از آن را علیه تمامیت ارضی و استقلال سیاسی کشور‌ها ممنوع اعلام کرده است.

این کارشناس ارشد مسائل بین الملل یادآور شد: احترام به تمامیت ارضی کشورها، اصلی است که در پهنۀ بین المللی خواهان احترام به سرزمین یا قلمرو کشور‌های دیگر است. بر پایه این اصل، سرزمین یک کشور هیچگاه نباید مورد تجاوز، تهاجم یا تجزیه غیر قانونی قرار گیرد.

وی تصریح کرد: روح حاکم بر این اصل، به این معناست که قلمرو یک کشور بصورت «یک کل» مصؤن بوده و تجزیه ناپذیر است. هیچ دولتی نمی‌تواند با توسل به زور، این اصل را در سرزمین دولتی دیگر خدشه دار کرده و موجبات دگرگونی و یا تجزیه آن را فراهم سازد.

 

نماینده ادوار مجلس در ادامه تاکید کرد: سرزمین، اساس مادی و شرط لازم موجودیت یک دولت است و خدشه دار شدن تمامیت ارضی چیزی نیست که دولت‌ها و ملت‌ها بتوانند نسبت به آن بی تفاوت باشند. از این رو، پافشاری دولت جمهوری آذربایجان نسبت به آزاد سازی منطقه قره باغ از طریق خروج نیرو‌های ارمنستان از مناطق اشغالی، امری توجیه پذیر بوده و در سطح بین المللی قابل دفاع است. 

شایق یادآور شد: بدیهی است که تحقق حاکمیت دولت آذربایجان بر سرزمین خود از جمله منطقه قره باغ، می‌تواند نقطهٔ پایانی بر اختلافات دو کشور باشد. در عین حال از نگاه انسانی، جنگ و خونریزی راه مناسبی برای احقاق حقوق دولت‌ها و ملت‌ها نیست لذا شورای امنیت سازمان ملل متحد هنگام تهاجم ارمنستان به منطقه قره باغ در سال ۱۹۹۳ چهار قطعنامه صادر و بر خروج نیرو‌های ارمنی از مناطق اشغالی جمهوری آذربایجان تاکید نموده است که دولت ارمنستان تاکنون از پذیرش آن‌ها سر باز زده است.

وی بیان داشت: این امر موجب تداوم خصومت و بروز درگیری‌های گاه و بیگاه قوای نظامی دو کشور در خطوط تماس شده و منطقه را ناامن کرده است. علت شعله ور شدن مجدد آتش جنگ قره باغ در روز‌های اخیر نیز عدم تمکین دولت ارمنستان به ۴ قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل متحد در ارتباط با توقف فوری اشغال اراضی متعلق آذربایجان مطرح شده است.

کارشناس ارشد مسائل بین الملل خاطرنشان کرد: جمهوری آذربایجان معتقد است عدم فشار و تحریم شورای امنیت سازمان ملل علیه ارمنستان برای متقاعد کردن آن کشور به پذیرش قطعنامه‌های فوق، موجب شده که منطقه قره باغ حدود ۳۰ سال در اشغال ارمنستان باقی بماند.

 

 

شایق تصریح کرد: ناگفته نماند که برخی از دولت‌های منطقه و حتی قدرت‌های خارج از منطقه، مناقشه قره باغ را وجه المصالحه منافع خود قرار داده و از آن، بهره برداری سیاسی می‌کنند. شایسته است رهبران دو کشور جمهوری آذربایجان و ارمنستان متوجه خطرات ناشی از دخالت دیگر دولت‌ها و همینطور دسیسه‌های رژیم اشغالگر قدس در منطقه بوده و مانع نقش آفرینی آنان در منطقه باشند.

وی با اشاره به اینکه ایران که با هر دو کشور جمهوری آذربایجان و ارمنستان دارای مرز مشترک بوده و روابط نسبتاً خوبی با هر دو کشور دارد می‌تواند در فرونشاندن آتش جنگ نقش سازنده‌ای داشته باشد، بیان داشت: باید دید آتش بس در این منطقه چند روز به طول می انجامد و آیا این مناقشه برای همیشه حل خواهد شد یاخیر؟ 

 

انتهای پیام/