تهران خونین و دستورالعملهای کرونایی که روی کاغذ اجرا میشود
- دستورالعمل محدودیتهای تهران از روز یکشنبه ابلاغ و آغاز شد تا شاید بتواند اوضاع را اندکی بهبود بخشد.
تهران از نظر بیماری ویروس کرونا در وضعیت بغرنجی به سر میبرد.
جمعیت زیاد، رفت و آمدهای پر تعداد، خیابانهای شلوغ، اتوبوسها و متروی پر ازدحام و دهها نکته دیگر که همگی در این شرایط کرونایی دست به دست هم دادهاند تا تهران را زمینگیر کنند.
اما تنها آن نکاتی که گفته شد عامل گسترش ویروس کرونا نیست، تصمیم مسئولین از زمان اعلام تا زمان ابلاغ خود یک پروسه است و در کنار آن بی توجهی مردم هم مزید بر علت میشود.
مسئولین یا دیر تصمیم میگیرند و یا در برخی مواقع تصمیات نادرست اتخاذ میکنند.
تهران مدتها است که در شرایط «قرمز پر رنگ» قرار دارد، شرایطی که اکنون به کمبود تخت بیمارستانی برای بستری بیماران بد حال رسیده است.
شهر را نمیتوان کاملاً تعطیل کرد، این را همه میدانند و کارشناسان نیز چنین نظری دارند.
اما میتوان محدودیتها را افزایش داد و با سختگیری شهر را وادار به اجرای شیوه نامههای بهداشتی نمود.
از زمانی که ستاد ملی مقابله با کرونا در جلسه گذشته خود تصمیم گرفت که چگونگی برخورد با متخلفینی که دستورات بهداشتی را رعایت نمیکنند برخورد کند، تا زمان اجرای آن یک هفته تا ۱۰ روز طول میکشد.
جالبی این ماجرا در آن است که اعضای ستاد ملی مبارزه با کرونا از شخص آقای وزیر بهداشت دکتر نمکی گرفته تا رییس ستاد کرونای تهران دکتر زالی مدام میگویند وضعیت تهران و برخی دیگر از شهرها جنگی است.
وضعیت جنگی، به آرایش جنگی نیز نیاز دارد، اگر مسئولین اعتقاد به وضعیت جنگی برای مقابله با ویروس کرونا دارند، تصمیات نیز باید با شرایط جنگی همخوانی داشته باشد.
سهل انگاری روزهای نخست ورود ویروس کرونا را نمیتوان از یاد برد، در حالی که ویروس موذیانه خود را در میان مردم کشور گسترش میداد و آنها را درگیر میکرد، مسئولین سعی داشتند شرایط را عادی جلوه دهند در حالی که ویروس یکه تازی میکرد.
ممنوع نکردن سفرهای عید، تعطیلاتی که پشت سر هم میآمد و مردم نیز بی توجه به این ویروس راهی سفر میشدند و مسئولین نیز تنها توصیه میکردند که به سفر نروید. اکنون نیز اینگونه است.
از بهمن و اسفند ماه گذشته تاکنون که ۹ ماه از آن میگذرد، ستاد ملی مقابله با کرونا تازه تصمیم گرفته است که استفاده از ماسک را در تهران اجباری کند و برای هر کس که دستورالعملها را اجرا نکند، جریمه منظور کرده است.
اما باز هم میبینیم که هستند افرادی در سطح شهر از ماسک استفاده نمیکنند.
حتی مکانهایی که قرار بر تعطیلی آنها است، همچنان مشغول فعالیت صنفی خود هستند و هیچ نظارتی بر این اماکن دیده نمیشود.
آرایشگاههای زنانه و مردانه همچنان فعالیت میکنند و پارکها و برخی مراکزی که قرار بر تعطیلی آنها بود مشغول به کار هستند.
اگر قرار بر این است که دستورالعملها بر روی کاغذ بماند و اجرا نشود، چه تضمینی وجود دارد که بتوان در جنگ با کرونا پیروز شد؟
ظرفیت بیمارستانهای تهران برای پذیرش بیماران کرونایی تکمیل است، رئیس بیمارستان مسیح دانشوری که یک مرکز تخصصی ریه است، شرایط را برای تهران فراتر از قرمز اعلام کرده است.
بیمارستانهای دیگر نیز از وضعیت مناسبی برخوردار نیستند.
ستاد ملی مبارزه با کرونا همچنان هر هفته جلسه دارد و البته تیم تحقیقات پزشکی نیز مشغول کشور نیز در حال تحقیق بر روی ساخت واکسن و داروی کرونا است.
ارتش و سپاه و دیگر سازمانها نیز درگیر این مسئله هستند و کادر پزشکی کشور تمام قد همچنان مقومت میکند.
اما باید توجه داشت که انگار این جنگ علیه کرونا برعهده کادر پزشکی و درمانی کشور است و دیگران هیچ مسئولیتی ندارند.
در حالی که آمریکاییها در حال رصد وضعیت تأثیرگذاری ویروس کرونا در ایران هستند و درصد تأثیر آن را بر روی نیروهای مسلح کشورمان نیز بررسی میکنند.
با این وجود علیرغم همه تلاشهای انجام شده، شرایط بحرانی است و برای چنین وضعیتی باید مدیریت بحران نیاز است که ما همواره در این زمینه ضعف داشتهایم.
دولت حتی حاضر نیست که دورکاری کاکنان خود را در تهران اجرا کند و همچنان اصرار به حضور آنها در محل کار دارد.
دور کاری علاوه بر این که باعث کاهش حضور تعداد زیاد افراد در یک محطی کاری میشود، از رفت و آمدها نیز میکاهد.
چرا تصمیم به اجرای دور کاری در ستاد ملی مقابله با کرونا گرفته نمیشود خود سوالی است که از سوی متولیان بی پاسخ باقی مانده است.
اکنون یک تعطیلی در پیش است، آیا باز هم قرار است مسئولین تنها به توصیه و خواهش بسنده کنند یا این که مانع سفرهایی شوند که برخی از افراد جامعه با بی مبالاتی خود زنجیره شیوع ویروس را همچنان متصل نگه میدارند؟