آشنایی با مخترعی که سپر بلای یک کودک شد
- برای آشنایی با تامس آلوا ادیسون مخترعی که برای نجات جانیک کودک از آتش سوزی، شنوایی خود را از دست داد، این گزارش را یخوانید.
تامس آلوا ادیسون، یازدهم فوریه سال 1847 م در میلان ، ایالات اوهایو در خانواده‌ای نه چندان مرفه دیده به جهان گشود. وی از آغاز کودکی مایه حیرت و اعجاب دیگران بود به طوری که کنجکاوی بیش از حد و سوالات متوالی از معلمان موجب اخراجش از مدرسه گردید.
لاجرم برای آموختن شخصا روی به کتاب آورد و هر آنچه را می‌خواند به خاطر می سپرد و چنان به سرعت می‌خواند که گویی کتاب را صفحه شماری می‌کند.
ادیسون، هنگامی که کودکی دوازده ساله بود هزینه انجام آزمایش‌های خود را با روزنامه فروشی در قطار تامین می‌کرد. اندکی بعد چاپخانه دست دومی خریداری کرد، به انتشار مجله‌ای هفتگی مبادرت ورزید و این نخستین مجله‌ای است که در قطار به چاپ می رسید. طولی نکشید که وی درآمد نسبتا خوبی به دست آورد و متعاقبا در واگن باری قطار یک آزمایشگاه دایر کرد.
متاسفانه آتش سوزی در واگن باری موجب اخراج ادیسون و بیرون ریختن آزمایشگاه او از قطار گردید. از قضا چندی بعد، باز ادیسون در یک سانحه قطار در سال 1862 م به هنگام نجات جان یک کودک به سختی آسیب دید گر چه از این حادثه جان سالم به در برد، ولی متاسفانه برای همیشه از حس شنوایی محروم گردید.
ادیسون بعد از این حادثه هرگز به مشکل ناشنوایی فکر نکرد و با تلاشی بیشتر و دور از هیاهو شروع به اختراعات و ابداعات بسیار نمود. او در سال 1868 م نخستین اختراع خود را به ثبت رسانید و آن عبارت بود از وسیله‌ای برای ثبت و سفارش آرا به طریق مکانیکی. هنگامی که بیست و سه ساله بود موسسه مهندسین مشاور را تاسیس کرد و از آن پس تا مدت شش سال در شهر نیویورک اقامت گزید.
او با وجود تمامی مشکلات ناشنوایی، روزانه در حدود بیست ساعت کار می کرد و در این مدت به ثبت اختراعات توفیق یافت و تعدادی دستیار ورزیده و ماهر تربیت کرد. عجیب‌تر اینکه فراغتی هم یافت تا شریکی برای زندگی خویش پیدا کند و ازدواج نماید.
در سال 1876 م آزمایشگاهی در قریه منلوپارک، در ایالت نیوجرسی دایر کرد و این نخستین آزمایشگاه تحقیقات صنعتی بود و فی الواقع می توان آن را کارخانه اختراعات دانست. وی بر این اعتقاد بود که لااقل هر ده روز یک اختراع تازه عرضه کند و به توفیق دست یافت زیرا تا قبل ازمرگ 1100 اختراع خود را به ثبت رسانیده بود و این رقمی است که هیچ مخترع دیگری بدان نایل نیامده است. به طوری که در مدت چهار سال به ابداع 300 اختراع نایل آمد یعنی هر پنج روز یک اختراع به همین مناسبت او را «ساحر منلوپارک» می‌خواندند.
او موفق شد ماشینی اختراع نماید که می‌توانست حرف بزند و بدین وسیله به جهانیان نشان داد که وی به انجام هر اختراعی قادر است. در سال1878 م در 31 سالگی اعلام کرد می خواهد موضوع تامین روشنایی از نیروی برق را مورد بررسی قرار دهد. از سالهای قبل مخترعین چون نرنست و سوان در صدد انجام چنین کاری بودند، اما هیچ یک موفق به اختراع وسیله‌ای عملی نشده بودند که به کمک آن بتوان برق را نه به منظور کارهای آزمایشگاهی ، بلکه به منظور تامین روشنایی محیط به صورتی عملی و ارزان مورد استفاده قرار داد.
سرانجام ادیسون پس از یک سال تلاش و مطالعه و بعد از صدها آزمایش آنچه را در طلبش بود به دست آورد. وی در 21 اکتبر 1879 م موفق به تهیه لامپی شد که مدت چهل ساعت متوالی کار کرد و بدین ترتیب، ثابت نمود که او را می‌توان پس از ارشمیدس بزرگترین مخترع جهان به شمار آورد.
ساخت لامپ بزرگترین اختراع ادیسون به شمار می رود و همین ابداع بود که او را به اوج شهرت رساند. اگر چه وی در مدتی متجاوز از نیم قرن دیگر با نهایت توان و فعالیت مشغول کار بود و موفق به اختراعاتی چون دستگاه فونوگراف، ماشین سخنگو، سینماتوگراف و .... گردید ولی هیچ یک از اختراعات دیگر او تا این حد مهم و جالب و هیجان انگیز نبود. ادیسون در سال 1881 – 1882 م اولین مرکز تولید و توزیع برق را برای روشنایی تاسیس کرد. شاید بتوان گفت که او عمق فکری و علمی نیوتن یا مکسول را نداشته است لکن از نظر مهارت و هوش اختراعی مسلما بر آنها پیشی دارد و به همین دلیل وی در زمینه اختراعی، تاکنون، همتایی نداشته است.
ادیسون هیچ گاه دست از تلاش و سعی بر نمی‌داشت، هر طرحی را که فکر می‌کرد با محاسبه تمام جوانب آن به انجام می‌رسانید، و توفیق او صرفا مرهون تلاش و کوشش و همت او است. گر چه او به معنای مصطلح عملی جهان، مردی دانشمند نبود با این همه آنچه مسلم است وی بیش از هر فرد دیگری فرآورده‌های عملی حاصل ترقیات علمی را در دسترس عامه قرار داده است. او بود که مرز میان علم و اختراع را از میان برداشت و این دو را با هم قرین ساخت و بدین ترتیب، راه شرکت همگان را در پیشرفت علوم و بهره برداری از آن آماده ساخت.
تامس الوا ادیسون این نابغه ناشنوا و پدر اختراعات، در هیجدهم اکتبر 1931 م در وست آرینج، ایالت نیوجرسی بعد از 84 سال تلاش بی وقفه و خدمت به مردم دیده از جهان فرو بست.
انتهای پیام/