تلاوت جزء به جزء قرآن مجید/ صفحه ۴۱۰

وَلَئِنۡ أَرۡسَلۡنَا رِیحٗا فَرَأَوۡهُ مُصۡفَرّٗا لَّظَلُّواْ مِنۢ بَعۡدِهِۦ یَکۡفُرُونَ ۵۱
و اگر باز بادى فرستیم که آن کشت سبز را زرد و پژمرده بنگرند (همۀ آن نعمتهاى گذشته را فراموش کنند و) به کفر (و کفران نعمت حق) بر مى گردند

فَإِنَّکَ لَا تُسۡمِعُ ٱلۡمَوۡتَىٰ وَلَا تُسۡمِعُ ٱلصُّمَّ ٱلدُّعَآءَ إِذَا وَلَّوۡاْ مُدۡبِرِینَ ۵۲
پس تو (این مردم) مرده (دل بى ایمان) را نتوانى (سخن حقّ) بشنوانى و دعوت خود را به گوش (این) کران که (مخصوصا از تو به کبر و نخوت) رو مى گردانند برسانى

وَمَآ أَنتَ بِهَٰدِ ٱلۡعُمۡیِ عَن ضَلَٰلَتِهِمۡۖ إِن تُسۡمِعُ إِلَّا مَن یُؤۡمِنُ بِـَٔایَٰتِنَا فَهُم مُّسۡلِمُونَ ۵۳
و تو مردمى را که کور (دل و کافر) هستند نتوانى از ضلالتشان به راه هدایت آرى، تنها تو آنان را که به آیات ما ایمان مى آورند و در پى آن ایمان تسلیم امر ما شوند توانى (هدایت کنى و سخن خدا را) به گوش هوششان برسانى

ٱللَّهُ ٱلَّذِی خَلَقَکُم مِّن ضَعۡفٖ ثُمَّ جَعَلَ مِنۢ بَعۡدِ ضَعۡفٖ قُوَّةٗ ثُمَّ جَعَلَ مِنۢ بَعۡدِ قُوَّةٖ ضَعۡفٗا وَشَیۡبَةٗۚ یَخۡلُقُ مَا یَشَآءُۚ وَهُوَ ٱلۡعَلِیمُ ٱلۡقَدِیرُ ۵۴
خدا آن کسى است که شما را در ابتدا از جسم ضعیف (نطفه) بیافرید آن گاه پس از ضعف و ناتوانى (کودکى) توانا کرد و باز از توانایى (و قواى جوانى) به ضعف و سستى و پیرى بر گردانید، که او هر چه بخواهد و مشیّتش تعلق گیرد مى آفریند، و او دانا و تواناست

وَیَوۡمَ تَقُومُ ٱلسَّاعَةُ یُقۡسِمُ ٱلۡمُجۡرِمُونَ مَا لَبِثُواْ غَیۡرَ سَاعَةٖۚ کَذَٰلِکَ کَانُواْ یُؤۡفَکُونَ ۵۵
و روزى که ساعت قیامت بر پا شود بدکاران قسم یاد کنند که (در دنیا و قبر و برزخ) ساعتى بیش درنگ نکردند همین گونه (عادتشان از دیرین بود که) از راستى و حقیقت به ناراستى و دروغ مى پرداختند

وَقَالَ ٱلَّذِینَ أُوتُواْ ٱلۡعِلۡمَ وَٱلۡإِیمَٰنَ لَقَدۡ لَبِثۡتُمۡ فِی کِتَٰبِ ٱللَّهِ إِلَىٰ یَوۡمِ ٱلۡبَعۡثِۖ فَهَٰذَا یَوۡمُ ٱلۡبَعۡثِ وَلَٰکِنَّکُمۡ کُنتُمۡ لَا تَعۡلَمُونَ ۵۶
و آنان که مقام علم و ایمان داده شده اند (به آن فرقۀ بدکار) گویند: شما تا روز قیامت که هم امروز است در کتاب خدا (یعنى عالم علم خدا) مهلت یافتید و لکن بر آن آگاه نبودید

فَیَوۡمَئِذٖ لَّا یَنفَعُ ٱلَّذِینَ ظَلَمُواْ مَعۡذِرَتُهُمۡ وَلَا هُمۡ یُسۡتَعۡتَبُونَ ۵۷
پس در آن روز آنان که (در دنیا به خود و به خلق خدا) ستم کردند عذرشان مفید نیفتد و از آنان نخواهند که توبه و عذرخواهى کنند

وَلَقَدۡ ضَرَبۡنَا لِلنَّاسِ فِی هَٰذَا ٱلۡقُرۡءَانِ مِن کُلِّ مَثَلٖۚ وَلَئِن جِئۡتَهُم بِـَٔایَةٖ لَّیَقُولَنَّ ٱلَّذِینَ کَفَرُوٓاْ إِنۡ أَنتُمۡ إِلَّا مُبۡطِلُونَ ۵۸
البته ما در این قرآن (عظیم) براى (هدایت) مردم هر گونه مثل زدیم و اگر تو بر این مردم هر گونه معجز و آیتى بیاورى باز کافران محققا (از روى عناد) خواهند گفت: شما (مسلمین و رسولتان خلق را) به باطل و اوهام مى خوانید

کَذَٰلِکَ یَطۡبَعُ ٱللَّهُ عَلَىٰ قُلُوبِ ٱلَّذِینَ لَا یَعۡلَمُونَ ۵۹
این چنین خدا بر دلهاى اهل جهل (پس از اتمام حجت) مهر (شقاوت) نهد (که هیچ سخن حق را نپذیرند)

فَٱصۡبِرۡ إِنَّ وَعۡدَ ٱللَّهِ حَقّٞۖ وَلَا یَسۡتَخِفَّنَّکَ ٱلَّذِینَ لَا یُوقِنُونَ ۶۰
پس تو صبر پیشه کن، که وعدۀ خدا البته حق و حتمى است و مراقب باش که مردم بى علم و یقین و ایمان (مقام حلم و وقار) تو را به خفت و سبکى نکشانند