سهم ناچیز منهای فوتبال در مقایسه با قراردادهای سنگین فوتبالی/ فوتبالیست بی‌تجربه اندازه یک فدراسیون پول می‌گیرد!

- فوتبال رشته‌ای است که شرایط بسیار متفاوتی نسبت به دیگر رشته‌های ورزشی دارد. فوتبال به چنان محبوبیتی در دنیا رسیده که آن را یک صنعت پولساز قلمداد می‌کنند. در لیگ‌های معتبر فوتبال دنیا، میلیون‌ها دلار پول جابجا می‌شود و به همین خاطر است که ستاره‌هایی همچون کریستیانو رونالدو و لیونل مسی جزو پردرآمدترین چهره‌های معروف دنیا هستند.

در ایران هم فوتبال جایگاه ویژه‌ای در بین مردم دارد. با وجود اینکه گفته می‌شود، کشتی ورزش اول کشور است، اما قطعا فوتبال با فاصله‌ای بسیار زیاد نسبت به دیگر رشته‌های ورزش در صدر محبوبیت قرار دارد. به همین خاطر است که هر اتفاق و رخدادی که در فوتبال رخ می‌دهد، مورد توجه عموم جامعه قرار می‌گیرد. همین مسئله باعث شد سهم فوتبال از پولی که قرار است برای ورزش کشور هزینه شود بیشتر از سایر رشته‌های ورزشی شود. امسال و در فصل نقل‌وانتقالات رکورد هزینه‌هایی که برای جذب بازیکن شده شکست و به چندین برابر سال گذشته رسیده است. اتفاقی که حتی در دنیا هم بی‌سابقه است و اینگونه نیست که بازیکنان بزرگ بتوانند یک‌شبه قرارداد‌های خود را چندین برابر کنند و همیشه در چنین مواردی با یک نظام‌نامه مالی، افزایش قراردادها انجام می‌شود. 

تیم استقلال که گفته می‌شد بودجه فصل گذشته‌اش حدود ۳۸ میلیارد تومان بوده امسال این رقم را به حدود ۱۶۰ میلیارد تومان رسانده است. این موضوع در باشگاه‌های دیگر همچون سپاهان و پرسپولیس هم رخ داده است. بازیکنان این تیم‌ها که قصل گذشته مبلغی حول و حوش یک میلیارد تومان دریافت می‌کردند برای فصل جدید به مبلغی کمتر از ۵ میلیارد تومان رضایت نمی‌دهند.

این موضوع برای فوتبالی که با مشکلات ساختاری بسیاری روبرو است، حکم سمی مهلک دارد که می‌تواند نایودی باشگاه‌های فوتبال را به دنبال داشته باشد. همه این ولخرجی‌هاست که صدای ورزشکاران سایر رشته‌ها را درآورده است. بسیاری از فدراسیون‌ها با مشکلات مالی بسیاری روبرو هستند و این در حالیست که دستمزد یکسال یک بازیکن فوتبال می‌تواند بودجه ۲ تا ۳ سال یک فدراسیون را تامین کند. هر چند گفته می‌شود تیم‌های استقلال و پرسپولیس بودجه خود را از طریق اسپانسر تامین می‌کنند اما هزینه تیم‌هایی همچون سپاهان، ذوب‌آهن، فولاد خورستان و ... که تیم‌های صنعتی محسوب می‌شوند قطعا از طریق اسپانسر نیست و ای کاش می‌شد بخش از بودجه هنگفت این تیم‌ها را روانه فدراسیون‌ها کرد.

 

با توجه به این مسائل می‌توان اینطور استنباط کرد که ورزش کشور با فقر مالی روبرو است و این فقر به خاطر کمبود منابع مالی نیست؛ بلکه مشکل اینجاست که این منابع به درستی تخصیص داده نمی‌شود. قطعا باید از سالیان آینده ورزش کشور در بودجه‌ای که صرف تیم‌های دولتی و صنعتی می‌شود، سهیم شود.