شاعر و وکیل نابینایی که تبعید شد
- مولاعبدالله فاضل بوشهری، در کودکی به علت ابتلا به بیماری آبله بینایی خود را از دست داد، ولی چون هوش سرشار و شوق تحصیل علم و دانش داشت، فقه و اصول و ادبیات عربی و فارسی و قوانین شرعی و عرفی را خوب آموخت.
سال‌های بسیاری در بوشهر مردم را موعظه می‌کرد، شعر می‌خواند و بسیار خوب و سنجیده صحبت می‌کرد و به کار وکالت دادگستری نیز مشغول بود، در سال ۱۳۱۲ ش در بوشهر در حین سخن گفتن از کلنل محمدتقی خان پسیان و شیخ محمد خیابانی دو آزادی‌خواه مقتول به نیکی نام برد و از آن دو تمجید کرد.
فرماندار بوشهر این مطلب را به تهران گزارش داد، در نتیجه دستور تبعیدش به بندرعباس صادر شد و آن مرد دانشمند کور کهنسال را به بندرعباس فرستادند و تحت نظر گرفتند و سرانجام در سال ۱۳۱۲ ش پس از گذراندن چند ماه سختی در گذشت.
تذکره سخن سرایان فارس را نوشته است. فعلاً شعری از او در دست نیست.
منبع: کتاب دایرة المعارف نوابع و مشاهیر معلول ایران و جهان