تلاوت جزء به جزء قرآن مجید/ صفحه ۴۰۸

وَإِذَا مَسَّ ٱلنَّاسَ ضُرّٞ دَعَوۡاْ رَبَّهُم مُّنِیبِینَ إِلَیۡهِ ثُمَّ إِذَآ أَذَاقَهُم مِّنۡهُ رَحۡمَةً إِذَا فَرِیقٞ مِّنۡهُم بِرَبِّهِمۡ یُشۡرِکُونَ ۳۳
و مردم (عادتشان این است که) هر گاه رنج و المى سخت به آن‌ها رسد در آن حال خداى خود را به دعا مى خوانند و به درگاه او با تضرع و اخلاص روى مى کنند و پس از آنکه خدا به آن‌ها رحمت خود را چشانید (و از آن سختى نجاتشان داد) آن گاه باز گروهى از آن‌ها به خداى خود مشرک مى شوند

لِیَکۡفُرُواْ بِمَآ ءَاتَیۡنَٰهُمۡۚ فَتَمَتَّعُواْ فَسَوۡفَ تَعۡلَمُونَ ۳۴
تا نعمتى را که به آن‌ها عطا کردیم کفران کنند (بارى، اى کافران ناسپاس) اینک (به هوا و هوس) تمتّع برید که به زودى به (کیفر اعمال خود) آگاه مى شوید

أَمۡ أَنزَلۡنَا عَلَیۡهِمۡ سُلۡطَٰنٗا فَهُوَ یَتَکَلَّمُ بِمَا کَانُواْ بِهِۦ یُشۡرِکُونَ ۳۵
مگر ما دلیل و حجتى فرستادیم که دربارۀ شرک و دعوت به بت پرستى ایشان سخن گوید (و برهان بر صحت شرک آورد)؟

وَإِذَآ أَذَقۡنَا ٱلنَّاسَ رَحۡمَةٗ فَرِحُواْ بِهَاۖ وَإِن تُصِبۡهُمۡ سَیِّئَةُۢ بِمَا قَدَّمَتۡ أَیۡدِیهِمۡ إِذَا هُمۡ یَقۡنَطُونَ ۳۶
و مردم (بر این عادتند که) هر گاه ما رحمتى به آن‌ها چشانیم شاد شده و اگر رنج و بلایى از کردۀ خودشان ببینند در آن حال (به جاى توبه به درگاه خدا، از رحمتش به کلى) نومید مى شوند

أَوَلَمۡ یَرَوۡاْ أَنَّ ٱللَّهَ یَبۡسُطُ ٱلرِّزۡقَ لِمَن یَشَآءُ وَیَقۡدِرُۚ إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَأٓیَٰتٖ لِّقَوۡمٖ یُؤۡمِنُونَ ۳۷
آیا ندیدند که همانا خدا هر که را خواهد وسیع روزى کند و هر که را خواهد تنگ روزى گرداند؟ همانا در این امر ادلۀ روشنى (از حکمت الهى) براى اهل ایمان پدیدار است

فَـَٔاتِ ذَا ٱلۡقُرۡبَىٰ حَقَّهُۥ وَٱلۡمِسۡکِینَ وَٱبۡنَ ٱلسَّبِیلِۚ ذَٰلِکَ خَیۡرٞ لِّلَّذِینَ یُرِیدُونَ وَجۡهَ ٱللَّهِۖ وَأُوْلَـٰٓئِکَ هُمُ ٱلۡمُفۡلِحُونَ ۳۸
پس حقوق ارحام و خویشان و مسکینان و در راه ماندگان را ادا کن که این براى آنان که مشتاق لقاى خدا هستند بهترین کار است و هم اینان (که نیکى کنند) رستگاران عالمند

وَمَآ ءَاتَیۡتُم مِّن رِّبٗا لِّیَرۡبُوَاْ فِیٓ أَمۡوَٰلِ ٱلنَّاسِ فَلَا یَرۡبُواْ عِندَ ٱللَّهِۖ وَمَآ ءَاتَیۡتُم مِّن زَکَوٰةٖ تُرِیدُونَ وَجۡهَ ٱللَّهِ فَأُوْلَـٰٓئِکَ هُمُ ٱلۡمُضۡعِفُونَ ۳۹
و آن سودى که شما به رسم ربا دادید که بر اموال مردم (ربا خوار) بیفزاید (و یا هدیه به اغنیاء دهید تا خود نفع زیاد دنیوى برید) نزد خدا هرگز نیفزاید (بلکه محو و نابود شود) و آن زکاتى که از روى شوق و اخلاص به خدا (به فقیران) دادید (ثوابش چندین برابر شود و) همین زکات دهندگان هستند که (نزد حق ثواب و برکات و دارایى) چند برابر دارند

ٱللَّهُ ٱلَّذِی خَلَقَکُمۡ ثُمَّ رَزَقَکُمۡ ثُمَّ یُمِیتُکُمۡ ثُمَّ یُحۡیِیکُمۡۖ هَلۡ مِن شُرَکَآئِکُم مَّن یَفۡعَلُ مِن ذَٰلِکُم مِّن شَیۡءٖۚ سُبۡحَٰنَهُۥ وَتَعَٰلَىٰ عَمَّا یُشۡرِکُونَ ۴۰
خداست آن کسى که شما را خلق کرده و روزى بخشیده سپس بمیراند و باز (در قیامت) زنده گرداند، آیا آنان را که شریک خدا دانید هیچ از این کار‌ها توانند کرد؟ خدا از آنچه به او شریک گیرند پاک و منزه‌تر و بالاتر است

ظَهَرَ ٱلۡفَسَادُ فِی ٱلۡبَرِّ وَٱلۡبَحۡرِ بِمَا کَسَبَتۡ أَیۡدِی ٱلنَّاسِ لِیُذِیقَهُم بَعۡضَ ٱلَّذِی عَمِلُواْ لَعَلَّهُمۡ یَرۡجِعُونَ ۴۱
فساد و پریشانى به کردۀ بد خود مردم در همۀ برّ و بحر زمین پدید آمد تا خدا هم کیفر بعضى اعمالشان را به آن‌ها بچشاند، باشد که (از گنه پشیمان شده و به درگاه خدا) باز گردند