جشن عقد در بیمارستان
- باشگاه خبرنگاران جوان نوشت: شیوع بیماری کرونا در جامعه بساط مراسم مختلف را برچیده است و در حال حاضر از سور و سات مراسمی، چون عقد و عروسی خبری نیست و این گونه برنامه‌ها به شیوه‌ای متفاوت برگزار می‌شود.
با دستور مسئولان ستاد مبارزه با کرونا برگزاری هر یک از تجمعات و برگزاری مراسم، چون جشن‌های عروسی و حتی مراسم ترحیم و ختم ممنوع اعلام شده است و بسیاری از زوج‌های جوان بدون برگزاری هر گونه مراسمی راهی خانه بخت می‌شوند.
لباس ضد کرونا به جای لباس عروسی
در این گزارش به گفتگو با زوج پرستار اهوازی نشسته‌ایم که مسئولان و مدیران بیمارستان امیرالمومنین این شهر مراسم عقدی متفاوت را برای آن‌ها برگزار کرده و خبر این عقد خاص و جالب در برخی صفحات مجازی منتشرشده است.
سپیده نادری و سامان دارابی زوج پرستار اهوازی هستند که جشن عقدآن‌ها در بیمارستان برگزار شده است. جشن عقدی که در آن نه از لباس پرزرق و برق عروس خبری هست و نه کت و شلوار دامادی بر تن داماد به چشم می‌خورد.
لباس‌های خدمت یکدست سفید ویژه پرسنل بیمارستانی که این زوج پرستار بر تن کرده‌اند جای لباس عروس و داماد را گرفته و لبخند تازه عروس و داماد نیز پشت ماسک‌های اجباری سفید رنگ آن‌ها پنهان شده است.
به گفته تازه عروس، برگزاری مراسم جشن و شادی با توجه به شرایطی که بیماری کرونا برای مردم ایجاد کرده است، به نوعی خودخواهی بوده و من و همسرم نیز نتوانستیم به این موضوع بیتفاوت باشیم و بر همین اساس اینگونه در بیمارستان و محل کارمان پای سفره عقد نشستیم.
این پرستار تازه عروس گفت: من هم مثل دیگر دختران جوان آرزوی بر تن کردن لباس عروس داشتم، اما به دلیل اهمیت سلامتی مردم برای من و همسرم، تصمیم گرفتیم تا با سادگی و شکلی دیگر زندگی مشترک خود را آغاز کنیم.
او افزود: پوشیدن لباس عروس ذوق خاص خود را دارد، اما این لباسی هم که من و همسرم برای نشستن کنار سفره عقد بر تن کردیم برای ما مقدس و دوست داشتنی است و ترجیح ما در نهایت بر این شد که با لباس خدمت این خاطره را ماندگار کنیم.
نادری یادآور شد: ما دوست داریم در همه حالی به ویژه در موقع شادی ما، مردم کنارمان باشند و این حس خوب را با هم به شادی بنشینیم و جوانان عزیزی که در آستانه ازدواج قرار دارند باید به خاطر داشته باشند که مبادا شیرینی کنار همدیگر بودن را به بهانه‌های مختلف از دست بدهند.
برای حفظ سلامتی مردم از ذوق خود گذشتیم
اقدام پسندیده زوج پرستار اهوازی آدم را به یاد فداکاری همشهریان آن‌ها در دوران دفاع مقدس می‌اندازد که همه مردم در غم و شادی یکدیگر شریک بودند و شانه به شانه هم از مشکلات عبور کردند.
سامان دارابی پرستار تازه داماد این جشن عقد متفاوت در گفتگو با خبرنگار حوزه بهداشت و درمان گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران جوان، گفت: من و همسرم ۲۸ سال سن داریم و همان ذوق هیاهوی جشن عقد و عروسی که دیگر جوانان دارند، ما هم داشتیم، اما ماجرای فوت بسیاری از هموطنانمان بر اثر ابتلا به این بیماری و ارزشمند بودن جان عزیزان خود تصمیم گرفتیم اینگونه پای سفره عقد بنشینیم.
تلخ و شیرین خاطرات زوج پرستار
این پرستار بیان کرد: یکی از تلخ‌ترین خاطرات من و همسرم در دورانی که همزمان با شیوع بیماری کرونا در بیمارستان مشغول به کار هستیم فوت دردناک و غم‌انگیز هموطنانی بود که به چشم خود دیدم و این بیماری عزیزان و نزدیکان بسیاری را تا کنون داغدار کرده است.
دارابی همچنین اضافه کرد: ماجرای تلاش ما در کنار سایر همکاران مدافع سلامت خود برای بازگرداندن زندگی و دوباره نفس کشیدن بیماران و جلوگیری از فوت آن‌ها از شیرین‌ترین خاطرات این روز‌های خدمت ما به شمار می‌رود.
این پرستار جوان یادآور شد: من و همسرم تصمیم داشتیم که در صورت بهبود شرایط جامعه و رهایی مردم از بیماری کرونا، مراسم جشن برگزار کنیم، اما با حاد شدن شرایط، دلمان نیامد همکاران خود را تنها بگذاریم و خدایی ناکرده جشن ازدواج ما موجب گسترش بیماری و در نهایت ابتلای آن‌ها شود.
او با درخواست ازعموم مردم برای همراهی کادر درمان برای جلوگیری از گسترش بیماری کرونا تاکید کرد: رعایت نکات بهداشتی و پرهیز از برگزاری تجمعات و مراسم مختلف تنها راهی است که خستگی مدافعان سلامت را از تنشان بیرون می‌کند و به دنبال آن جامعه روبه بهبودی خواهد رفت.
دارابی همچنین اضافه کرد: در شرایط فعلی باید سطح توقعات خود را کاهش دهیم و بپذیریم که نمی‌شود با به خطر انداختن جان سایر مردم تنها به شادی خود فکر کنیم و زحمات شبانه‌روزی و بی‌دریغ مدافعان سلامت را نادیده بگیریم.
جشنی به قیمت جان میزبان و میهمان
شادی و یکی شدن متفاوت این زوج پرستار الگوی خوبی برای همه آن‌هایی است که درصدد برگزاری مراسم عقد و عروسی حتی به صورت مخفیانه و پنهانی هستند و یا شروع زندگی مشترک خود را به بهانه فراهم نبودن شرایط برگزاری جشن به تعویق می‌اندازند.
روز‌های سخت کلنجار رفتن با بیماری منحوس کرونا هم می‌گذرد و روزی دوباره مراسم جشن و شادی در جای جای این دنیا برپا می‌شود و‌ای کاش رفتار امروز ما طوری باشد که آن روز حسرت بی ملاحظگی و جای خالی عزیزان خود را نخوریم.