علت ایجاد دهانه‌های بزرگ روی سطح ماه
- ایرنا به نقل از یونایتدپرس نوشت: تقریباً ۶۵.۵ میلیون سال پیش، یک سیارک بزرگ، شبه جزیره «یوکاتان» را مورد اصابت قرار داد. برخورد این سیارک بزرگ که Chicxulub نام دارد، باعث ایجاد رویداد انقراض دسته جمعی شد که نسل دایناسور‌ها را از روی زمین پاک کرد.
محققان تخمین می‌زنند که چنین برخورد شدیدی در هر ۱۰۰ میلیون سال فقط یکبار اتفاق می‌افتد. روی کره زمین، بقایای اثر برخورد سیارک‌های قدیمی‌تر از ۶۰۰ میلیون سال، توسط پدیده‌های فرسایش و آتشفشان خیزی پاک شده اند، اما در کره ماه، دهانه‌های متعلق به صد‌ها میلیون سال پیش دست نخورده باقی مانده اند.
محققان در دانشگاه «اوساکا» ژاپن برای درک بهتر تاریخچه اثر برخورد سیارک‌ها بر سیستم سیاره زمین-کره ماه، سن ۵۹ دهانه بزرگ قمری را با استفاده از داده‌های جمع آوری شده از دوربین Terrain Camera که در فضاپیمای Kaguya قرار دارد، ارزیابی کردند. فضاپیمای Kaguya در واقع یک مدارگرد ماه است که توسط سازمان فضایی ژاپن پرتاب شده است.
محققان سن دهانه‌های بزرگ ماه را با اندازه گیری چگالی حفره‌های کوچکتر داخلی ارزیابی می‌کنند. تجزیه و تحلیل سن ۵۹ دهانه، با قطر ۱۲ مایل یا بیشتر نشان داد که دستکم هشت دهانه به طور همزمان تشکیل شده است.
الگو‌های ایجادشده بر اساس قوانین اندازه گیری دهانه و احتمالات برخورد، نشان داد، رگبار سیارکی که کره ماه را زخمی کرده است احتمالا بر اثر یک برخورد بزرگتر میان زمین و یک سنگ بزرگ فضایی ایجاد شده است؛ برخوردی که ۳۰ تا ۶۰ برابر قوی‌تر از ضربه سیارک Chicxulub بوده است.
این تجزیه و تحلیل نشان می‌دهد که این برخورد قبل از دوره «کریوژنین» (Cryogenian) اتفاق افتاده است؛ کریوژنین یک دوره زمین‌شناسی است که بین ۷۲۰ تا ۶۳۵ میلیون سال پیش رخ داده است.
محققان حدس می‌زنند که از هم پاشیدگی یک سیارک «نوع سی» باعث بروز یک بمباران سیارکی شده که حدود ۸۰۰ میلیون سال پیش سیستم سیاره زمین-کره ماه را مورد اصابت قرار داده است.
سیارک‌های نوع سی (C-type asteroid) سیارک‌های کربنی هستند. آن‌ها حدود ۷۵٪ از سیارک‌های شناخته شده را تشکیل می‌دهند.
این مطالعه در مجله Nature Communications منتشر شده است.