تلاوت جزء به جزء قرآن مجید/ صفحه ۳۷۵
خبرگزاری میزان-تلاوت صفحه سیصد و هفتاد و پنجم «سوره الشعراء» را با صدای استاد محمد صدیق منشاوی می‌شنوید.
خبرگزاری میزان -
قَالُوٓاْ إِنَّمَآ أَنتَ مِنَ ٱلۡمُسَحَّرِینَ ۱۸۵
قوم شعیب در پاسخ او گفتند: تو را بى شک به سحر و شعبده مفتون کرده اند
وَمَآ أَنتَ إِلَّا بَشَرٞ مِّثۡلُنَا وَإِن نَّظُنُّکَ لَمِنَ ٱلۡکَٰذِبِینَ ۱۸۶
و تو جز آنکه بشرى هستى مانند ما هیچ گونه مزیّتى بر دیگران ندارى و ما تو را (در دعوت نبوت) دروغگو مى پنداریم
فَأَسۡقِطۡ عَلَیۡنَا کِسَفٗا مِّنَ ٱلسَّمَآءِ إِن کُنتَ مِنَ ٱلصَّـٰدِقِینَ ۱۸۷
اگر راست مى گویى (که پیغمبر خدایى) قطعه اى از آسمان را بر سر ما فرود آور (تا تصدیق تو کنیم)
قَالَ رَبِّیٓ أَعۡلَمُ بِمَا تَعۡمَلُونَ ۱۸۸
شعیب گفت: خداى من بهتر بر (صدق دعوى من و کذب قول و زشتى) افعال شما آگاه است
فَکَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمۡ عَذَابُ یَوۡمِ ٱلظُّلَّةِۚ إِنَّهُۥ کَانَ عَذَابَ یَوۡمٍ عَظِیمٍ ۱۸۹
باز او را تکذیب کردند و به عذاب سخت روز سایه بان (یعنى روزى که مردم از شدت گرما به سایه بانى پناه مى بردند و باز از گرمى هلاک مى شدند) گرفتار شدند که عذاب آن روز بسیار بزرگ و سخت بود
إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَأٓیَةٗۖ وَمَا کَانَ أَکۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِینَ ۱۹۰
همانا در این هلاک قوم شعیب نیز آیت عبرتى (براى دیگران) بود، و اکثر آن‌ها ایمان نیاوردند
وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ ٱلۡعَزِیزُ ٱلرَّحِیمُ ۱۹۱
و همانا خداى تو بسیار مقتدر و مهربان است
وَإِنَّهُۥ لَتَنزِیلُ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِینَ ۱۹۲
و این قرآن به حقیقت از جانب خداى عالمیان نازل شده
نَزَلَ بِهِ ٱلرُّوحُ ٱلۡأَمِینُ ۱۹۳
(جبرئیل) روح الامین (فرشتۀ بزرگ خدا) آن را نازل گردانیده
عَلَىٰ قَلۡبِکَ لِتَکُونَ مِنَ ٱلۡمُنذِرِینَ ۱۹۴
و آن را بر قلب تو فرود آورده تا از عقاب خدا بترسانى
بِلِسَانٍ عَرَبِیّٖ مُّبِینٖ ۱۹۵
به زبان عربى فصیح
وَإِنَّهُۥ لَفِی زُبُرِ ٱلۡأَوَّلِینَ ۱۹۶
و (ذکر عظمت) این قرآن در کتب انبیاء پیشین مسطور است
أَوَلَمۡ یَکُن لَّهُمۡ ءَایَةً أَن یَعۡلَمَهُۥ عُلَمَـٰٓؤُاْ بَنِیٓ إِسۡرَـٰٓءِیلَ ۱۹۷
آیا این خود آیت و برهان روشنى (بر کافران) نیست که علماء بنى اسرائیل (از کتب انبیاء سلف) بر این قرآن آگاهند؟
وَلَوۡ نَزَّلۡنَٰهُ عَلَىٰ بَعۡضِ ٱلۡأَعۡجَمِینَ ۱۹۸
و اگر ما این کتاب (عربى) را بر بعض مردم عجم نازل مى گردانیدیم
فَقَرَأَهُۥ عَلَیۡهِم مَّا کَانُواْ بِهِۦ مُؤۡمِنِینَ ۱۹۹
و آن رسول آن را (به زبان تازى) بر عجم‌ها قرائت مى کرد آنان ایمان نمى آوردند (به این عذر که قرآن، چون به زبان ما نیست ما فهم آن نکرده و اعجاز آن را درک نمى کنیم، اما شما قوم عرب با چه عذر ایمان نمى آورید؟)
کَذَٰلِکَ سَلَکۡنَٰهُ فِی قُلُوبِ ٱلۡمُجۡرِمِینَ ۲۰۰
ما این قرآن را این چنین در دل تبهکاران گذراندیم (و بر آن‌ها به این کتاب اتمام حجت کردیم)
لَا یُؤۡمِنُونَ بِهِۦ حَتَّىٰ یَرَوُاْ ٱلۡعَذَابَ ٱلۡأَلِیمَ ۲۰۱
اما به این قرآن ایمان نمى آورند تا عذاب دردناک را مشاهده کنند
فَیَأۡتِیَهُم بَغۡتَةٗ وَهُمۡ لَا یَشۡعُرُونَ ۲۰۲
که به ناگاه آن عذاب که سخت از آن غافلند به آن‌ها فرا رسد
فَیَقُولُواْ هَلۡ نَحۡنُ مُنظَرُونَ ۲۰۳
و آن کافران گویند: آیا بر ما مهلتى منظور مى شود (تا زمانى از عذاب بیاساییم؟
أَفَبِعَذَابِنَا یَسۡتَعۡجِلُونَ ۲۰۴
آیا (اکنون که هنگام عذابشان نیست از تمسخر) عذاب و انتقام ما را به تعجیل مى طلبند؟
أَفَرَءَیۡتَ إِن مَّتَّعۡنَٰهُمۡ سِنِینَ ۲۰۵
چه خواهى دید اگر ما چند سالى آن‌ها را در دنیا متنعّم سازیم
ثُمَّ جَآءَهُم مَّا کَانُواْ یُوعَدُونَ ۲۰۶
سپس به عذابى که بر آنان وعده شده یکسر هلاک شوند
- تلاوت صفحه سیصد و هفتاد و پنجم«سوره الشعراء از آیه ۱۸۴ تا ۲۰۶» در قالب فایل صوتی با صدای استاد منشاوی را در اختیار مخاطبان خود قرار داده است.
تلاوت صفحه سیصد و هفتاد و پنجم«سوره الشعراء از آیه ۱۸۴ تا ۲۰۶»
[video src='https://www.mizan.news/wp-content/uploads/2022/01/01']
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ
وَٱتَّقُواْ ٱلَّذِی خَلَقَکُمۡ وَٱلۡجِبِلَّةَ ٱلۡأَوَّلِینَ ۱۸۴
و از خدایى که شما و کفر پیشگان پیشین را آفریده بترسید (و خلاف امر او مکنید)
و از خدایى که شما و کفر پیشگان پیشین را آفریده بترسید (و خلاف امر او مکنید)
قَالُوٓاْ إِنَّمَآ أَنتَ مِنَ ٱلۡمُسَحَّرِینَ ۱۸۵
قوم شعیب در پاسخ او گفتند: تو را بى شک به سحر و شعبده مفتون کرده اند
وَمَآ أَنتَ إِلَّا بَشَرٞ مِّثۡلُنَا وَإِن نَّظُنُّکَ لَمِنَ ٱلۡکَٰذِبِینَ ۱۸۶
و تو جز آنکه بشرى هستى مانند ما هیچ گونه مزیّتى بر دیگران ندارى و ما تو را (در دعوت نبوت) دروغگو مى پنداریم
فَأَسۡقِطۡ عَلَیۡنَا کِسَفٗا مِّنَ ٱلسَّمَآءِ إِن کُنتَ مِنَ ٱلصَّـٰدِقِینَ ۱۸۷
اگر راست مى گویى (که پیغمبر خدایى) قطعه اى از آسمان را بر سر ما فرود آور (تا تصدیق تو کنیم)
قَالَ رَبِّیٓ أَعۡلَمُ بِمَا تَعۡمَلُونَ ۱۸۸
شعیب گفت: خداى من بهتر بر (صدق دعوى من و کذب قول و زشتى) افعال شما آگاه است
فَکَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمۡ عَذَابُ یَوۡمِ ٱلظُّلَّةِۚ إِنَّهُۥ کَانَ عَذَابَ یَوۡمٍ عَظِیمٍ ۱۸۹
باز او را تکذیب کردند و به عذاب سخت روز سایه بان (یعنى روزى که مردم از شدت گرما به سایه بانى پناه مى بردند و باز از گرمى هلاک مى شدند) گرفتار شدند که عذاب آن روز بسیار بزرگ و سخت بود
إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَأٓیَةٗۖ وَمَا کَانَ أَکۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِینَ ۱۹۰
همانا در این هلاک قوم شعیب نیز آیت عبرتى (براى دیگران) بود، و اکثر آن‌ها ایمان نیاوردند
وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ ٱلۡعَزِیزُ ٱلرَّحِیمُ ۱۹۱
و همانا خداى تو بسیار مقتدر و مهربان است
وَإِنَّهُۥ لَتَنزِیلُ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِینَ ۱۹۲
و این قرآن به حقیقت از جانب خداى عالمیان نازل شده
نَزَلَ بِهِ ٱلرُّوحُ ٱلۡأَمِینُ ۱۹۳
(جبرئیل) روح الامین (فرشتۀ بزرگ خدا) آن را نازل گردانیده
عَلَىٰ قَلۡبِکَ لِتَکُونَ مِنَ ٱلۡمُنذِرِینَ ۱۹۴
و آن را بر قلب تو فرود آورده تا از عقاب خدا بترسانى
بِلِسَانٍ عَرَبِیّٖ مُّبِینٖ ۱۹۵
به زبان عربى فصیح
وَإِنَّهُۥ لَفِی زُبُرِ ٱلۡأَوَّلِینَ ۱۹۶
و (ذکر عظمت) این قرآن در کتب انبیاء پیشین مسطور است
أَوَلَمۡ یَکُن لَّهُمۡ ءَایَةً أَن یَعۡلَمَهُۥ عُلَمَـٰٓؤُاْ بَنِیٓ إِسۡرَـٰٓءِیلَ ۱۹۷
آیا این خود آیت و برهان روشنى (بر کافران) نیست که علماء بنى اسرائیل (از کتب انبیاء سلف) بر این قرآن آگاهند؟
وَلَوۡ نَزَّلۡنَٰهُ عَلَىٰ بَعۡضِ ٱلۡأَعۡجَمِینَ ۱۹۸
و اگر ما این کتاب (عربى) را بر بعض مردم عجم نازل مى گردانیدیم
فَقَرَأَهُۥ عَلَیۡهِم مَّا کَانُواْ بِهِۦ مُؤۡمِنِینَ ۱۹۹
و آن رسول آن را (به زبان تازى) بر عجم‌ها قرائت مى کرد آنان ایمان نمى آوردند (به این عذر که قرآن، چون به زبان ما نیست ما فهم آن نکرده و اعجاز آن را درک نمى کنیم، اما شما قوم عرب با چه عذر ایمان نمى آورید؟)
کَذَٰلِکَ سَلَکۡنَٰهُ فِی قُلُوبِ ٱلۡمُجۡرِمِینَ ۲۰۰
ما این قرآن را این چنین در دل تبهکاران گذراندیم (و بر آن‌ها به این کتاب اتمام حجت کردیم)
لَا یُؤۡمِنُونَ بِهِۦ حَتَّىٰ یَرَوُاْ ٱلۡعَذَابَ ٱلۡأَلِیمَ ۲۰۱
اما به این قرآن ایمان نمى آورند تا عذاب دردناک را مشاهده کنند
فَیَأۡتِیَهُم بَغۡتَةٗ وَهُمۡ لَا یَشۡعُرُونَ ۲۰۲
که به ناگاه آن عذاب که سخت از آن غافلند به آن‌ها فرا رسد
فَیَقُولُواْ هَلۡ نَحۡنُ مُنظَرُونَ ۲۰۳
و آن کافران گویند: آیا بر ما مهلتى منظور مى شود (تا زمانى از عذاب بیاساییم؟
أَفَبِعَذَابِنَا یَسۡتَعۡجِلُونَ ۲۰۴
آیا (اکنون که هنگام عذابشان نیست از تمسخر) عذاب و انتقام ما را به تعجیل مى طلبند؟
أَفَرَءَیۡتَ إِن مَّتَّعۡنَٰهُمۡ سِنِینَ ۲۰۵
چه خواهى دید اگر ما چند سالى آن‌ها را در دنیا متنعّم سازیم
ثُمَّ جَآءَهُم مَّا کَانُواْ یُوعَدُونَ ۲۰۶
سپس به عذابى که بر آنان وعده شده یکسر هلاک شوند
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *
