تلاوت جزء به جزء قرآن مجید/ صفحه ۳۷۲
خبرگزاری میزان-تلاوت صفحه سیصد و هفتاد و دوم «سوره الشعراء» را با صدای استاد محمد صدیق منشاوی می‌شنوید.
خبرگزاری میزان -
إِنۡ حِسَابُهُمۡ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّیۖ لَوۡ تَشۡعُرُونَ ۱۱۳
اگر شعور و معرفتى دارید بدانید که حساب کار آن‌ها بر کسى جز خداى من نخواهد بود
وَمَآ أَنَا۠ بِطَارِدِ ٱلۡمُؤۡمِنِینَ ۱۱۴
و من هرگز مؤمنان به حق را (هر چند فقیر باشند) از خود نرانم
إِنۡ أَنَا۠ إِلَّا نَذِیرٞ مُّبِینٞ ۱۱۵
من جز آنکه مردم را اندرز کنم و از خدا بترسانم وظیفه اى ندارم
قَالُواْ لَئِن لَّمۡ تَنتَهِ یَٰنُوحُ لَتَکُونَنَّ مِنَ ٱلۡمَرۡجُومِینَ ۱۱۶
باز قوم نوح گفتند: اى نوح، اگر ترک این سخنان نگویى سخت سنگسار مى شوى
قَالَ رَبِّ إِنَّ قَوۡمِی کَذَّبُونِ ۱۱۷
نوح گفت: پروردگارا، قوم من سخت مرا تکذیب کردند
فَٱفۡتَحۡ بَیۡنِی وَبَیۡنَهُمۡ فَتۡحٗا وَنَجِّنِی وَمَن مَّعِیَ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِینَ ۱۱۸
پس بین من و آن‌ها حکم فرما و به ما گشایشى عطا کن، و من و مؤمنانى که با من همراهند از شر قوم نجات ده
فَأَنجَیۡنَٰهُ وَمَن مَّعَهُۥ فِی ٱلۡفُلۡکِ ٱلۡمَشۡحُونِ ۱۱۹
ما هم او را با همۀ آنان که در آن کشتى انبوه در آمدند به ساحل سلامت رساندیم
ثُمَّ أَغۡرَقۡنَا بَعۡدُ ٱلۡبَاقِینَ ۱۲۰
آن گاه باقى آن قوم سرکش را پس از نجات نوح و مؤمنان به دریا غرق کردیم
إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَأٓیَةٗۖ وَمَا کَانَ أَکۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِینَ ۱۲۱
همانا در این (نجات مؤمنان و هلاک کافران قوم نوح) آیت عبرتى است، و اکثرشان ایمان نیاوردند
وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ ٱلۡعَزِیزُ ٱلرَّحِیمُ ۱۲۲
و همانا خداى تو خداى بسیار مقتدر و مهربان است
کَذَّبَتۡ عَادٌ ٱلۡمُرۡسَلِینَ ۱۲۳
قوم عاد نیز رسولان خدا را تکذیب کردند
إِذۡ قَالَ لَهُمۡ أَخُوهُمۡ هُودٌ أَلَا تَتَّقُونَ ۱۲۴
هنگامى که مهربان برادرشان هود به آن‌ها گفت: آیا متقى و خدا ترس نمى شوید؟
إِنِّی لَکُمۡ رَسُولٌ أَمِینٞ ۱۲۵
من براى شما پیغمبرى بسیار (خیر خواه و) امینم
فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِیعُونِ ۱۲۶
پس از خدا بترسید و راه اطاعت من پیش گیرید
وَمَآ أَسۡـَٔلُکُمۡ عَلَیۡهِ مِنۡ أَجۡرٍۖ إِنۡ أَجۡرِیَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِینَ ۱۲۷
و من از شما اجرى براى رسالت نمى خواهم و چشم پاداش جز به خداى عالم ندارم
أَتَبۡنُونَ بِکُلِّ رِیعٍ ءَایَةٗ تَعۡبَثُونَ ۱۲۸
آیا بنا مى کنید به هر سرزمین مرتفع عمارت و کاخ براى آنکه به بازى عالم سرگرم شوید (و از یاد خدا غافل مانید)؟
وَتَتَّخِذُونَ مَصَانِعَ لَعَلَّکُمۡ تَخۡلُدُونَ ۱۲۹
و عمارتهاى محکم بنا مى کنید به امید آنکه در آن عمارات عمر ابد کنید؟
وَإِذَا بَطَشۡتُم بَطَشۡتُمۡ جَبَّارِینَ ۱۳۰
و، چون (به ظلم و بیداد خلق) دست گشایید کمال قساوت و خشم کار بندید؟
فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِیعُونِ ۱۳۱
پس از خدا بترسید و مرا اطاعت کنید
وَٱتَّقُواْ ٱلَّذِیٓ أَمَدَّکُم بِمَا تَعۡلَمُونَ ۱۳۲
و بترسید از آن خدایى که شما را به آنچه خود مى دانید مدد و قوت بخشید
أَمَدَّکُم بِأَنۡعَٰمٖ وَبَنِینَ ۱۳۳
مدد بخشید شما را به خلق چهار پایان و فرزندان
وَجَنَّـٰتٖ وَعُیُونٍ ۱۳۴
و نیز مدد بخشید شما را به ایجاد باغ‌ها و چشمه هاى آب
إِنِّیٓ أَخَافُ عَلَیۡکُمۡ عَذَابَ یَوۡمٍ عَظِیمٖ ۱۳۵
همانا من از عذاب روز بزرگ قیامت بر شما مى ترسم
قَالُواْ سَوَآءٌ عَلَیۡنَآ أَوَعَظۡتَ أَمۡ لَمۡ تَکُن مِّنَ ٱلۡوَٰعِظِینَ ۱۳۶
گفتند: تو این همه وعظ و نصیحت کنى یا هیچ نکنى به حال ما یکسان است
- تلاوت صفحه سیصد و هفتاد و دوم «سوره الشعراء از آیه ۱۱۲ تا ۱۳۶» در قالب فایل صوتی با صدای استاد منشاوی را در اختیار مخاطبان خود قرار داده است.
تلاوت صفحه سیصد و هفتاد و دوم «سوره الشعراء از آیه ۱۱۲ تا ۱۳۶ »
[video src='https://www.mizan.news/wp-content/uploads/2022/01/01']
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ
قَالَ وَمَا عِلۡمِی بِمَا کَانُواْ یَعۡمَلُونَ ۱۱۲
نوح گفت: مرا چه کار که افعال و احوال پیروانم را بدانم (که از طبقۀ عالى یا دانى اند)؟
نوح گفت: مرا چه کار که افعال و احوال پیروانم را بدانم (که از طبقۀ عالى یا دانى اند)؟
إِنۡ حِسَابُهُمۡ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّیۖ لَوۡ تَشۡعُرُونَ ۱۱۳
اگر شعور و معرفتى دارید بدانید که حساب کار آن‌ها بر کسى جز خداى من نخواهد بود
وَمَآ أَنَا۠ بِطَارِدِ ٱلۡمُؤۡمِنِینَ ۱۱۴
و من هرگز مؤمنان به حق را (هر چند فقیر باشند) از خود نرانم
إِنۡ أَنَا۠ إِلَّا نَذِیرٞ مُّبِینٞ ۱۱۵
من جز آنکه مردم را اندرز کنم و از خدا بترسانم وظیفه اى ندارم
قَالُواْ لَئِن لَّمۡ تَنتَهِ یَٰنُوحُ لَتَکُونَنَّ مِنَ ٱلۡمَرۡجُومِینَ ۱۱۶
باز قوم نوح گفتند: اى نوح، اگر ترک این سخنان نگویى سخت سنگسار مى شوى
قَالَ رَبِّ إِنَّ قَوۡمِی کَذَّبُونِ ۱۱۷
نوح گفت: پروردگارا، قوم من سخت مرا تکذیب کردند
فَٱفۡتَحۡ بَیۡنِی وَبَیۡنَهُمۡ فَتۡحٗا وَنَجِّنِی وَمَن مَّعِیَ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِینَ ۱۱۸
پس بین من و آن‌ها حکم فرما و به ما گشایشى عطا کن، و من و مؤمنانى که با من همراهند از شر قوم نجات ده
فَأَنجَیۡنَٰهُ وَمَن مَّعَهُۥ فِی ٱلۡفُلۡکِ ٱلۡمَشۡحُونِ ۱۱۹
ما هم او را با همۀ آنان که در آن کشتى انبوه در آمدند به ساحل سلامت رساندیم
ثُمَّ أَغۡرَقۡنَا بَعۡدُ ٱلۡبَاقِینَ ۱۲۰
آن گاه باقى آن قوم سرکش را پس از نجات نوح و مؤمنان به دریا غرق کردیم
إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَأٓیَةٗۖ وَمَا کَانَ أَکۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِینَ ۱۲۱
همانا در این (نجات مؤمنان و هلاک کافران قوم نوح) آیت عبرتى است، و اکثرشان ایمان نیاوردند
وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ ٱلۡعَزِیزُ ٱلرَّحِیمُ ۱۲۲
و همانا خداى تو خداى بسیار مقتدر و مهربان است
کَذَّبَتۡ عَادٌ ٱلۡمُرۡسَلِینَ ۱۲۳
قوم عاد نیز رسولان خدا را تکذیب کردند
إِذۡ قَالَ لَهُمۡ أَخُوهُمۡ هُودٌ أَلَا تَتَّقُونَ ۱۲۴
هنگامى که مهربان برادرشان هود به آن‌ها گفت: آیا متقى و خدا ترس نمى شوید؟
إِنِّی لَکُمۡ رَسُولٌ أَمِینٞ ۱۲۵
من براى شما پیغمبرى بسیار (خیر خواه و) امینم
فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِیعُونِ ۱۲۶
پس از خدا بترسید و راه اطاعت من پیش گیرید
وَمَآ أَسۡـَٔلُکُمۡ عَلَیۡهِ مِنۡ أَجۡرٍۖ إِنۡ أَجۡرِیَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِینَ ۱۲۷
و من از شما اجرى براى رسالت نمى خواهم و چشم پاداش جز به خداى عالم ندارم
أَتَبۡنُونَ بِکُلِّ رِیعٍ ءَایَةٗ تَعۡبَثُونَ ۱۲۸
آیا بنا مى کنید به هر سرزمین مرتفع عمارت و کاخ براى آنکه به بازى عالم سرگرم شوید (و از یاد خدا غافل مانید)؟
وَتَتَّخِذُونَ مَصَانِعَ لَعَلَّکُمۡ تَخۡلُدُونَ ۱۲۹
و عمارتهاى محکم بنا مى کنید به امید آنکه در آن عمارات عمر ابد کنید؟
وَإِذَا بَطَشۡتُم بَطَشۡتُمۡ جَبَّارِینَ ۱۳۰
و، چون (به ظلم و بیداد خلق) دست گشایید کمال قساوت و خشم کار بندید؟
فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِیعُونِ ۱۳۱
پس از خدا بترسید و مرا اطاعت کنید
وَٱتَّقُواْ ٱلَّذِیٓ أَمَدَّکُم بِمَا تَعۡلَمُونَ ۱۳۲
و بترسید از آن خدایى که شما را به آنچه خود مى دانید مدد و قوت بخشید
أَمَدَّکُم بِأَنۡعَٰمٖ وَبَنِینَ ۱۳۳
مدد بخشید شما را به خلق چهار پایان و فرزندان
وَجَنَّـٰتٖ وَعُیُونٍ ۱۳۴
و نیز مدد بخشید شما را به ایجاد باغ‌ها و چشمه هاى آب
إِنِّیٓ أَخَافُ عَلَیۡکُمۡ عَذَابَ یَوۡمٍ عَظِیمٖ ۱۳۵
همانا من از عذاب روز بزرگ قیامت بر شما مى ترسم
قَالُواْ سَوَآءٌ عَلَیۡنَآ أَوَعَظۡتَ أَمۡ لَمۡ تَکُن مِّنَ ٱلۡوَٰعِظِینَ ۱۳۶
گفتند: تو این همه وعظ و نصیحت کنى یا هیچ نکنى به حال ما یکسان است
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *
