رفع تحریم تسلیحاتی ایران؛ آزمون بازیگران منطقه‌ای و بین‌المللی
بر اساس توافق هسته‌ای تحریم‌های تسلیحاتی سازمان ملل علیه ایران می‌بایست در ۲۷ مهر خاتمه یابند، اما آمریکا تمام خود را به کار گرفته تا مانع برداشته شدن تحریم‌های تسلیحاتی ایران شود موضوعی که پس از انعقاد برجام هم خیلی دور از اذهان واقع گرایان ایرانی نبود، اما مسئله مهم برای دستگاه دیپلماسی ایران واکنش سایر بازیگران منطقه‌ای و بین المللی به این اقدامات یکجانبه آمریکاست.
خبرگزاری میزان - 
- خبرنگار وال‌استریت ژورنال از تلاش آمریکا برای تصویب قطعنامه‌ای در نشست هفته آینده شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در وین علیه جمهوری اسلامی ایران خبر داده است.
نماینده روسیه در سازمان‌های بین‌المللی در وین در پیامی توییتری اعلام کرده که محافل ضدایرانی سعی دارند هراس بوجود آورند و ادعا می‌کنند که گزارش اخیر آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، اقدامات فوری از نقطه نظر عدم اشاعه سلاح هسته‌ای را می‌طلبد.
بر اساس توافق هسته‌ای تحریم‌های تسلیحاتی سازمان ملل علیه ایران می‌بایست در ۲۷ مهر خاتمه یابند، اما آمریکا تمام تلاش خود را به کار گرفته تا مانع برداشته شدن تحریم‌های تسلیحاتی ایران شود موضوعی که پس از انعقاد برجام هم خیلی دور از اذهان واقع گرایان ایرانی نبود، اما مسئله مهم برای دستگاه دیپلماسی ایران واکنش سایر بازیگران منطقه‌ای و بین المللی به این اقدامات یکجانبه آمریکاست.
ایران در سه مسئله مهم در جریان‌های پساجهانی شدن همیشه به اروپا، انتفاعی غیرمستقیم رسانده است: در ممانعت از گسترش جریان مواد مخدر و دیگر جرایم سازمان یافته به اروپا، در ممانعت از جریان جابه جایی انسان‌ها و در مبارزه با تروریسم و در جریان امنیت اقتصادی و انرژی.
از ابتدای خروج یکجانبه گرایانه آمریکا از برجام، اروپا با تصور آینده‌ای در پناه همپیمانی با آمریکا، درصدد حل برجام، ازخلال مماشات با آمریکا برآمد و این موافقت ضمنی با آمریکا را رویارو با ایران، با تأکید بر لزوم انعقاد برجام‌هایی چندگانه طرح کرد موضوعی که حتی در بحث‌های نظامی و موشکی، بسیاری از کارشناسان اروپایی نیز آن را اشاعه‌ای به قیومیت ایران دانستند.
امروز کمتر کسی در میان مقامات ایرانی می‌توان یافت که امیدی به «پیکر کم‌جان برجام» داشته باشد و افکار عمومی ایرانیان نیز دیگر نسبت به برنامه جامع اقدام مشترک تحریک پذیری خود را از دست داده و گویی برجام در ذهن کارگزارن و مردم ایران مرده است و مرده را توان وجه المصالحه نیست.
افکار عمومی جامعه ایرانی دیگر چه با رییس جمهور فعلی و چه با جایگزین دمکرات احتمالی آن انتظار مذاکره با ایالات متحده بر سر برجام یا روایت‌های جدید از آن را ندارد و به طور قطع خروج از برجام را واکنشی نسبت به بی منطقی یکجانبه آمریکایی در تمدید تحریم‌های تسلیحاتی به عنوان خط قرمزی در توافق برجام نخواهد دانست و حداقل انتظار، خارج شدن از معاهده منع گسترش هسته‌ای خواهد بود. خروجی که به طور قطع پیامد‌های ناگواری نیز برای همپیمانان این سوی آتلانتیک ایالات متحده به همراه خواهد داشت.
- خبرنگار وال‌استریت ژورنال از تلاش آمریکا برای تصویب قطعنامه‌ای در نشست هفته آینده شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در وین علیه جمهوری اسلامی ایران خبر داده است.وزیر خارجه و برخی مقامات دیگر کاخ سفید طی روز‌های اخیر به کرات در این خصوص اعلام نظر کرده‌اند و تلاش‌های دیپلماتیک آمریکا در جهت همراه کردن سایر بازیگران با ایده آمریکا مبنی بر پایان نگرفتن تحریم‌های تسلیحاتی ایران به صورت جدی در دستور کار بوده است.
نماینده روسیه در سازمان‌های بین‌المللی در وین در پیامی توییتری اعلام کرده که محافل ضدایرانی سعی دارند هراس بوجود آورند و ادعا می‌کنند که گزارش اخیر آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، اقدامات فوری از نقطه نظر عدم اشاعه سلاح هسته‌ای را می‌طلبد.
بر اساس توافق هسته‌ای تحریم‌های تسلیحاتی سازمان ملل علیه ایران می‌بایست در ۲۷ مهر خاتمه یابند، اما آمریکا تمام تلاش خود را به کار گرفته تا مانع برداشته شدن تحریم‌های تسلیحاتی ایران شود موضوعی که پس از انعقاد برجام هم خیلی دور از اذهان واقع گرایان ایرانی نبود، اما مسئله مهم برای دستگاه دیپلماسی ایران واکنش سایر بازیگران منطقه‌ای و بین المللی به این اقدامات یکجانبه آمریکاست.
در این میان واکنش‌های مقامات اروپایی هم به عنوان بازیگران اصلی درگیر در مذاکرات سال‌های اخیر با ایران و هم به عنوان بازیگران منتفع شده از ایران، به دقت مورد رصد قرار می‌گیرد.
ایران در سه مسئله مهم در جریان‌های پساجهانی شدن همیشه به اروپا، انتفاعی غیرمستقیم رسانده است: در ممانعت از گسترش جریان مواد مخدر و دیگر جرایم سازمان یافته به اروپا، در ممانعت از جریان جابه جایی انسان‌ها و در مبارزه با تروریسم و در جریان امنیت اقتصادی و انرژی.
با وجود این دیدگاه مداخله گرای آمریکای پساشوروی، اینطور که به نظر می‌رسد در اتحادیه اروپا خریداران بسیاری دارد و اروپای امروز را دچار نوعی انفعال در مواجهه با مسئله‌های خود کرده است.
از ابتدای خروج یکجانبه گرایانه آمریکا از برجام، اروپا با تصور آینده‌ای در پناه همپیمانی با آمریکا، درصدد حل برجام، ازخلال مماشات با آمریکا برآمد و این موافقت ضمنی با آمریکا را رویارو با ایران، با تأکید بر لزوم انعقاد برجام‌هایی چندگانه طرح کرد موضوعی که حتی در بحث‌های نظامی و موشکی، بسیاری از کارشناسان اروپایی نیز آن را اشاعه‌ای به قیومیت ایران دانستند.
امروز کمتر کسی در میان مقامات ایرانی می‌توان یافت که امیدی به «پیکر کم‌جان برجام» داشته باشد و افکار عمومی ایرانیان نیز دیگر نسبت به برنامه جامع اقدام مشترک تحریک پذیری خود را از دست داده و گویی برجام در ذهن کارگزارن و مردم ایران مرده است و مرده را توان وجه المصالحه نیست.
افکار عمومی جامعه ایرانی دیگر چه با رییس جمهور فعلی و چه با جایگزین دمکرات احتمالی آن انتظار مذاکره با ایالات متحده بر سر برجام یا روایت‌های جدید از آن را ندارد و به طور قطع خروج از برجام را واکنشی نسبت به بی منطقی یکجانبه آمریکایی در تمدید تحریم‌های تسلیحاتی به عنوان خط قرمزی در توافق برجام نخواهد دانست و حداقل انتظار، خارج شدن از معاهده منع گسترش هسته‌ای خواهد بود. خروجی که به طور قطع پیامد‌های ناگواری نیز برای همپیمانان این سوی آتلانتیک ایالات متحده به همراه خواهد داشت.
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *