«تله تئاتر» مهره فراموش شدهای که در ایام کرونا میتوانست ناجی عرصه نمایش باشد
- عرصه هنرهای نمایشی کشور طی نزدیک به چهار ماه گذشته دچار تغییری بزرگ و البته اجباری بوده است، اتفاقی که بسیاری آن را ضربهای جبران ناپذیر بر بدنه این هنر میدانند و برخی دیگر آن را فرصتی برای ایجاد تغییر در ذائقه مخاطب و کیفیت آثار تلقی میکنند.
اوایل اسفند ماه سال گذشته و با پایان یافتن سی و هشتمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر گروههای نمایشی آماده اجراهای پایانی سال و ورود به تئاتر در سال جدید بودند اما به یکباره بعد از شیوع گسترده کرونا همه چیز تحت الشعاع قرار گرفت.
تعطیلی تماشاخانههای تئاتر باعث شد تا بسیاری از تهیه کنندگان و عوامل عرصه هنر نمایش که در تاریخ اسفند ماه سال گذشته اثری را روی صحنه داشتند با ضررهای سنگین مالی روبرو شوند، البته در دوران شروعی کرونا اکثریت اهالی تئاتر امیدوار به بازگشایی زودهنگام تماشاخانهها بودند و هیچکس انتظار چنین تعطیلی طولانی مدتی را نداشت.
تعطیلی تماشاخانههای تئاتر روند اجرای آنلاین و اکران فیلم تئاتر را به سرعت بسط و گسترش داد اما این عرصه هم نتوانست به خوبی جای تئاتر به صورت مرسوم خود و اجراهای صحنه ای را بگیرد، این اجراها اکثرا به صورت خام و یا یک دوربین با کیفیت بد در صدا و تصویر ساخته شده بودند و همین عاملی برای عدم موفقیت آنها بود.
نکته مهم و قابل تامل در این باره آن است که در دوران اوج بیماری کرونا و تعطیلات چهار ماهه سالنهای نمایش بیش از هر وقت دیگری جای خالی تله تئاتر احساس شد، هنری که سالها پیش طرفداران پر و پا قرص خود را داشت اما به یکباره با روندی رو به افول روبرو شد.
«تله تئاتر» به واسطه حضور بازیگران مطرح و ارائه جذاب تصویری یک اثر نمایشی تفاوت چندانی با خود تئاتر نداشت و مخاطب می توانست به خوبی با تمامی اجزای صحنه از جمله متن، کارگردانی، بازیگران و طراحی صحنه روبرو شده و ارتباط برقرار کند.
ظهور و بروز تئاتر گیشه زده از همان ابتدا ضربه های بزرگی را به تله تئاتر وارد کرد، نبود توجیه مالی برای این نوع از تئاتر باعث شد تا هیچ سرمایه گذاری پشت این هنر را نگیرد، اتفاقی که در طولانی مدت به حذف کامل این مدیوم منجر شد.
از سویی نباید فراموش کرد که هنر تئاتر نه تنها در کشور بلکه در تمام دنیا مخاطبان خاص خود را دارد، هنر تئاتر هنری عمومی نیست و همواره تعداد محدود و خاصی از تماشاگران را به سالن نمایش می آورد، اما سازندگان تله تئاترها با این مسئله آشنا نبودند و نمی دانستند که شاید مخاطب تله تئاتر کم باشد اما این مخاطب همیشگی و دائمی است.
نبود تله تئاتر طی سالهای گذشته شاید به نوع خود چندان ملموس نبود ولی بدون شک اگر این هنر همچنان در کشور زنده بود می توانست به راحتی و یک تنه چرخه تئاتر در ایام تعطیلات تماشاخانه ها به دلیل شیوع بیماری کرونا را به حرکت در بیاورد، شاید اتفاقات اخیر بعد از شیوع بیماری کرونا باعث شود تا بار دیگر این بخش از هنر تئاتر به خانه ها بازگردد.