فتوحی: شمشیربازی، فوتبال نیست/ موفقیت‌هایم برای مسئولان یزد اهمیتی ندارد
محمد فتوحی در گفت‌وگو با میزان، در مورد شرایط تمرینی خود اظهار داشت: طبق برنامه‌ای که کادرفنی تیم ملی به ما داده تمریناتمان را پیگیری می‌کنیم. من به همراه سایر ملی‌پوشان منتظریم به ما ابلاغ کنند از چه زمانی می‌توانیم در اردوهای تیم ملی حضور پیدا کنیم.
وی درباره حضورش در رشته شمشیربازی افزود: از آنجایی که دایی من همزمان ریاست هیئت جودو و شمشیربازی استان یزد را بر عهده داشت در سن یازده سالگی برای گذراندن اوقات فراغتم در تابستان بنا به توصیه‌های او در کلاس‌های شمشیربازی ثبت‌نام کردم و با وجود اینکه خانواده خودم ورزشی نبودند و علاقه‌ای هم به حضور در ورزش نداشتم، اما دست تقدیر من را وادار کرد تا کم کم به این رشته علاقه‌مند شوم و اکنون هم از این انتخابم خیلی خوشحال هستم.
*بدون توجه به حواشی مسیر خودم را می‌روم
ملی‌پوش سابر گفت: من پله پله از سال ۸۴ و از رده سنی نوجوانان تاکنون عضو ثابت تیم‌های ملی بوده‌ام. چارچوب، مسیر و هدفی برای خودم ترسیم کرده و تلاش کرده‌ام بدون توجه به حواشی تا جایی‌که در توانم باشد برای سربلندی کشورم تلاش کنم و مفید واقع شوم. به نظرم سال ۹۸ بهترین سال ورزشی‌ام بود به نحوی که علاوه بر کسب سهمیه المپیک به مدال‌های خوبی هم در عرصه مسابقات برون‌مرزی دست پیدا کردیم. در زندگی و ورزش فقط مسیر خودم را می‌روم و با کسی کاری ندارم. برای رسیدن به آینده‌ای که برای خودم ترسیم کرده‌ام، تمرین کنم تا به دنبال بهترین نتیجه باشم.
فتوحی در رابطه با اینکه از طرف مسئولان شهرش حمایت می‌شود یا خیر، توضیح داد: من نخستین ورزشکار استان یزد هستم که موفق به کسب سهمیه المپیک شده‌ام، اما این احساس را دارم که این مسئله برای مسئولان شهرم اهمیت چندانی ندارد. تمام دغدغه من تا سال گذشته این بود بتوانم سهمیه المپیک را بگیرم که خوشبختانه به لطف خدا و همچنین کمک هم تیمی‌هایم توانستیم این امر را میسر کنیم.
*از کار کردن زیر نظر فخری افتخار می‌کنم
وی تصریح کرد: در شرایطی که اکنون مسئولان شهرم می‌توانند به من کمک کنند تا بدون مشکلی به موفقیتم در این عرصه ادامه دهم، اما فعلاً که هیچ گامی از طرف آنها برایم برداشته نشده است. تمام حمایت‌ها نباید مالی باشد بلکه از راه‌های دیگر هم می‌توان ورزشکاران را حمایت کرد. اینطور نباشد هنگامی که مدال المپیک گرفتم تازه مسئولان شهرم یادشان بیفتد تا من را کمک کنند.