تلاوت جزء به جزء قرآن مجید/ صفحه ۲۹۴
خبرگزاری میزان-تلاوت صفحه دویست و نود و چهارم «سوره الکهف » را با صدای استاد محمد صدیق منشاوی می‌شنوید.
خبرگزاری میزان -
فَلَعَلَّکَ بَٰخِعٞ نَّفۡسَکَ عَلَىٰٓ ءَاثَٰرِهِمۡ إِن لَّمۡ یُؤۡمِنُواْ بِهَٰذَا ٱلۡحَدِیثِ أَسَفًا ۶
نزدیک است که اگر امت تو به این سخن (قرآن) ایمان نیاورند جان عزیزت را از شدت حزن و تأسف بر آنان هلاک سازى!
إِنَّا جَعَلۡنَا مَا عَلَى ٱلۡأَرۡضِ زِینَةٗ لَّهَا لِنَبۡلُوَهُمۡ أَیُّهُمۡ أَحۡسَنُ عَمَلٗا ۷
ما آنچه را که در زمین جلوه گر است زینت و آرایش ملک زمین قرار دادیم تا مردم را امتحان کنیم که کدام یک عملشان نیکوتر خواهد بود
وَإِنَّا لَجَٰعِلُونَ مَا عَلَیۡهَا صَعِیدٗا جُرُزًا ۸
و ما آنچه را زیور زمین گردانیدیم باز همه را به دست ویرانى و فنا مى دهیم و زمین را دشتى خشک و بى گیاه خواهیم ساخت
أَمۡ حَسِبۡتَ أَنَّ أَصۡحَٰبَ ٱلۡکَهۡفِ وَٱلرَّقِیمِ کَانُواْ مِنۡ ءَایَٰتِنَا عَجَبًا ۹
تو پندارى که (قصۀ) اصحاب کهف و رقیم (در مقابل این همه آیات قدرت و عجایب حکمتهاى ما) از آیات عجیب ماست؟!
إِذۡ أَوَى ٱلۡفِتۡیَةُ إِلَى ٱلۡکَهۡفِ فَقَالُواْ رَبَّنَآ ءَاتِنَا مِن لَّدُنکَ رَحۡمَةٗ وَهَیِّئۡ لَنَا مِنۡ أَمۡرِنَا رَشَدٗا ۱۰
آن گاه که آن جوانمردان (از بیم دشمن) در غار کوه پنهان شدند و از درگاه خدا مسئلت کردند بار الها، تو در حق ما به لطف خاص خود رحمتى عطا فرما و بر ما وسیلۀ رشد و هدایتى کامل مهیّا ساز
فَضَرَبۡنَا عَلَىٰٓ ءَاذَانِهِمۡ فِی ٱلۡکَهۡفِ سِنِینَ عَدَدٗا ۱۱
پس ما (در آن غار از خواب) بر گوش و هوش آن‌ها تا چند سالى پردۀ بیهوشى زدیم
ثُمَّ بَعَثۡنَٰهُمۡ لِنَعۡلَمَ أَیُّ ٱلۡحِزۡبَیۡنِ أَحۡصَىٰ لِمَا لَبِثُوٓاْ أَمَدٗا ۱۲
پس از آن خواب آنان را برانگیختیم تا معلوم گردانیم کدام یک از آن دو گروه (مؤمنان اهل کتاب که در خواب اصحاب کهف اختلاف داشتند) مدت درنگ در آن غار را بهتر احصا خواهند کرد (و پى به قدرت خدا مى برند)
نَّحۡنُ نَقُصُّ عَلَیۡکَ نَبَأَهُم بِٱلۡحَقِّۚ إِنَّهُمۡ فِتۡیَةٌ ءَامَنُواْ بِرَبِّهِمۡ وَزِدۡنَٰهُمۡ هُدٗى ۱۳
ما قصۀ آنان را بر تو به درستى حکایت خواهیم کرد آن‌ها جوانمردانى بودند که به خداى خود ایمان آوردند و ما بر مقام (ایمان و) هدایتشان بیفزودیم
وَرَبَطۡنَا عَلَىٰ قُلُوبِهِمۡ إِذۡ قَامُواْ فَقَالُواْ رَبُّنَا رَبُّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ لَن نَّدۡعُوَاْ مِن دُونِهِۦٓ إِلَٰهٗاۖ لَّقَدۡ قُلۡنَآ إِذٗا شَطَطًا ۱۴
و دلهاى (پاک) آن‌ها را سخت استوار و دلیر ساختیم آن گاه که آن‌ها قیام کرده و گفتند: خداى ما پروردگار آسمان‌ها و زمین است و ما هرگز جز خداى یکتا هیچ کس را به خدایى نمى خوانیم، که اگر بخوانیم سخت راه خطا و ظلم پیموده ایم
هَـٰٓؤُلَآءِ قَوۡمُنَا ٱتَّخَذُواْ مِن دُونِهِۦٓ ءَالِهَةٗۖ لَّوۡلَا یَأۡتُونَ عَلَیۡهِم بِسُلۡطَٰنِۭ بَیِّنٖۖ فَمَنۡ أَظۡلَمُ مِمَّنِ ٱفۡتَرَىٰ عَلَى ٱللَّهِ کَذِبٗا ۱۵
این قوم ما که خدایانى غیر خداى یگانه برگرفتند چرا هیچ دلیلى روشن بر خدایى آن‌ها نمى آورند؟ پس چه کسى ستمکارتر از آن کس که افترا و دروغ بر خدا مى بندد؟!
- تلاوت صفحه دویست و نود و چهارم «سوره الکهف از آیه ۵ تا ۱۵» در قالب فایل صوتی با صدای استاد منشاوی را در اختیار مخاطبان خود قرار داده است.
تلاوت صفحه دویست و نود و چهارم «سوره الکهف از آیه ۵ تا ۱۵ »
[video src='https://www.mizan.news/wp-content/uploads/2022/01/01']
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ
مَّا لَهُم بِهِۦ مِنۡ عِلۡمٖ وَلَا لِأٓبَآئِهِمۡۚ کَبُرَتۡ کَلِمَةٗ تَخۡرُجُ مِنۡ أَفۡوَٰهِهِمۡۚ إِن یَقُولُونَ إِلَّا کَذِبٗا ۵
آن‌ها نه خود و نه پدرانشان از روى علم و دانش سخن نمى گویند، این کلمۀ بزرگى است که از دهنشان خارج مى شود و جز دروغ چیزى نمى گویند
آن‌ها نه خود و نه پدرانشان از روى علم و دانش سخن نمى گویند، این کلمۀ بزرگى است که از دهنشان خارج مى شود و جز دروغ چیزى نمى گویند
فَلَعَلَّکَ بَٰخِعٞ نَّفۡسَکَ عَلَىٰٓ ءَاثَٰرِهِمۡ إِن لَّمۡ یُؤۡمِنُواْ بِهَٰذَا ٱلۡحَدِیثِ أَسَفًا ۶
نزدیک است که اگر امت تو به این سخن (قرآن) ایمان نیاورند جان عزیزت را از شدت حزن و تأسف بر آنان هلاک سازى!
إِنَّا جَعَلۡنَا مَا عَلَى ٱلۡأَرۡضِ زِینَةٗ لَّهَا لِنَبۡلُوَهُمۡ أَیُّهُمۡ أَحۡسَنُ عَمَلٗا ۷
ما آنچه را که در زمین جلوه گر است زینت و آرایش ملک زمین قرار دادیم تا مردم را امتحان کنیم که کدام یک عملشان نیکوتر خواهد بود
وَإِنَّا لَجَٰعِلُونَ مَا عَلَیۡهَا صَعِیدٗا جُرُزًا ۸
و ما آنچه را زیور زمین گردانیدیم باز همه را به دست ویرانى و فنا مى دهیم و زمین را دشتى خشک و بى گیاه خواهیم ساخت
أَمۡ حَسِبۡتَ أَنَّ أَصۡحَٰبَ ٱلۡکَهۡفِ وَٱلرَّقِیمِ کَانُواْ مِنۡ ءَایَٰتِنَا عَجَبًا ۹
تو پندارى که (قصۀ) اصحاب کهف و رقیم (در مقابل این همه آیات قدرت و عجایب حکمتهاى ما) از آیات عجیب ماست؟!
إِذۡ أَوَى ٱلۡفِتۡیَةُ إِلَى ٱلۡکَهۡفِ فَقَالُواْ رَبَّنَآ ءَاتِنَا مِن لَّدُنکَ رَحۡمَةٗ وَهَیِّئۡ لَنَا مِنۡ أَمۡرِنَا رَشَدٗا ۱۰
آن گاه که آن جوانمردان (از بیم دشمن) در غار کوه پنهان شدند و از درگاه خدا مسئلت کردند بار الها، تو در حق ما به لطف خاص خود رحمتى عطا فرما و بر ما وسیلۀ رشد و هدایتى کامل مهیّا ساز
فَضَرَبۡنَا عَلَىٰٓ ءَاذَانِهِمۡ فِی ٱلۡکَهۡفِ سِنِینَ عَدَدٗا ۱۱
پس ما (در آن غار از خواب) بر گوش و هوش آن‌ها تا چند سالى پردۀ بیهوشى زدیم
ثُمَّ بَعَثۡنَٰهُمۡ لِنَعۡلَمَ أَیُّ ٱلۡحِزۡبَیۡنِ أَحۡصَىٰ لِمَا لَبِثُوٓاْ أَمَدٗا ۱۲
پس از آن خواب آنان را برانگیختیم تا معلوم گردانیم کدام یک از آن دو گروه (مؤمنان اهل کتاب که در خواب اصحاب کهف اختلاف داشتند) مدت درنگ در آن غار را بهتر احصا خواهند کرد (و پى به قدرت خدا مى برند)
نَّحۡنُ نَقُصُّ عَلَیۡکَ نَبَأَهُم بِٱلۡحَقِّۚ إِنَّهُمۡ فِتۡیَةٌ ءَامَنُواْ بِرَبِّهِمۡ وَزِدۡنَٰهُمۡ هُدٗى ۱۳
ما قصۀ آنان را بر تو به درستى حکایت خواهیم کرد آن‌ها جوانمردانى بودند که به خداى خود ایمان آوردند و ما بر مقام (ایمان و) هدایتشان بیفزودیم
وَرَبَطۡنَا عَلَىٰ قُلُوبِهِمۡ إِذۡ قَامُواْ فَقَالُواْ رَبُّنَا رَبُّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ لَن نَّدۡعُوَاْ مِن دُونِهِۦٓ إِلَٰهٗاۖ لَّقَدۡ قُلۡنَآ إِذٗا شَطَطًا ۱۴
و دلهاى (پاک) آن‌ها را سخت استوار و دلیر ساختیم آن گاه که آن‌ها قیام کرده و گفتند: خداى ما پروردگار آسمان‌ها و زمین است و ما هرگز جز خداى یکتا هیچ کس را به خدایى نمى خوانیم، که اگر بخوانیم سخت راه خطا و ظلم پیموده ایم
هَـٰٓؤُلَآءِ قَوۡمُنَا ٱتَّخَذُواْ مِن دُونِهِۦٓ ءَالِهَةٗۖ لَّوۡلَا یَأۡتُونَ عَلَیۡهِم بِسُلۡطَٰنِۭ بَیِّنٖۖ فَمَنۡ أَظۡلَمُ مِمَّنِ ٱفۡتَرَىٰ عَلَى ٱللَّهِ کَذِبٗا ۱۵
این قوم ما که خدایانى غیر خداى یگانه برگرفتند چرا هیچ دلیلى روشن بر خدایى آن‌ها نمى آورند؟ پس چه کسى ستمکارتر از آن کس که افترا و دروغ بر خدا مى بندد؟!
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *
