«کاتا» بچه سرراهی نیست!
- کاراته یکی از رشته‌های مدال‌آور است که سالهاست با نتایج درخشان باعث شادی دل مردم و نشاط عمومی به ویژه دوستداران این رشته شده، اما نکته اصلی این است که چرا در این رشته پرطرفدار همیشه کومیته حرف اول را می‌زند و کمتر به کاتا پرداخته میشود.
به باور بسیاری از پیشکسوتان و بزرگان این رشته، کاراته واقعی همان کاتا است و در این بخش زیبایی‌های این رشته به نمایش گذاشته میشود، اما با این وجود توجه خاصی به آن نمیشود.
کاتای ایران در سال‌های اخیر ورزشکاران مستعد و کاربلدی مانند فرید حقیقی، مهسا افسانه، فاطمه صادقی و... داشته که هیچگاه به جایگاهی که استحقاقش را داشتند، نرسیده‌اند. اوج در سایه بودن کاتا را زمانی متوجه می‌شویم که کاتای ایران می‌تواند در دو بخش مردان و بانوان در المپیک توکیو نماینده داشته باشد و باز هم شاهد دیدگاه متفاوت به کومیته و کاتا در تمام زمینه‌ها هستیم.
سوال اینجاست که آیا مدال کومیته با کاتا تفاوتی دارد؟ آیا یک قهرمان کاتا جزو سرمایه‌های کاراته مخسوب نمیشود؟ آیا سهمیه المپیک احتمالی کاتارو‌های ایرانی باعث افتخار این فدراسیون نخواهد بود؟ اگر تمام این معادلات اشتباه است پس چرا کاتا همیشه مظلوم واقع میشود؟
شاید یکی از دلایل این بی برنامگی و هرج و مرج در کاتا این است که برخی کاتارو‌ها معتقدند اولین مربی آنها باید همیشه و در تمام مسابقات کنارشان باشد و با مربی دیگری کار نمی‌کنند. شاید نبود یک سرمربی که ورزشکاران از او حرف‌شنوی داشته باشند برای این بخش دردسر ساز شده و خیلی از مسائل دیگری که هنوز پاسخ روشنی برای آنها وجود ندارد.
شرایط مشابه این موضوع در ووشو صادق است، اما تفاوت بزرگ این دو رشته زمانی مشخص میشود که ووشو به بخش تالو به شدت اهمیت می‌دهد و سال‌ها مربیان چینی هدایت این تیم را بر عهده داشتند. این توجه به تالو باعث شد تا این رشته در کنار ساندا رشد کرده و روز به روز عملکرد بهتری داشته و کاملا هم دیده شود، اما در کاراته جایی برای کاتا نیست.
نکته جالب توجه اینکه در روز‌هایی که کرونا گریبان ورزش را گرفته کاراته ایران با استفاده از طرح کاتای مجازی به شدت سر زبان‌ها افتاد و در واقع کاتا باعث شد تا کاراته در این شرایط خاص هنوز روی پا باشد و استقبال بی نظیر از این رقابت‌ها ثابت می‌کند استعداد کافی در این حوزه وجود دارد.
بد نیست مسئولان فدراسیون کاراته ایران، کشور ژاپن که مهد کاراته دنیاست را سرلوحه کار خود قرار دهند و متوجه شوند که میزبان المپیک تا چه اندازه‌ای روی کاتا سرمایه گذاری کرده است. به جرات می‌توان گفت شانس کسب مدال المپیک در بخش کاتا برای ژاپن اگر از کومیته بیشتر نباشد، کمتر هم نیست.
انتظار می‌رود سید حسن طباطبایی رئیس فدراسیون کاراته که ثابت کرده اعتقاد زیادی به برنامه محوری دارد، برای کاتا هم برنامه مدونی داشته باشد تا کاراته ایران در این بخش هم نتایج قابل قبولی کسب کند.
در ادامه نظر دو تن از کارشناسان کاتای ایران در خصوص موارد مطروحه در ذیل می‌آید:
*افسانه: کشور‌های صاحب سبک تفاوتی بین کاتا و کومیته قائل نمی‌شوند
مینا افسانه از مربیان قهرمان ساز کاتا در خصوص بی‌توجهی به کاتا به خبرنگار میزان گفت: ما خانواده کاتا سالهاست که از این موضوع رنج می‌بریم. علامت سوال بزرگی که در ذهن ما وجود دارد این است که چرا کاتا هیچ وقت در اولویت قرار ندارد.
*اشجعی: کاتا نیاز به تشکیل یک کارگروه تخصصی دارد
مجید اشجعی در گفت‌وگو با میزان درباره اینکه مشکل اصلی کاتای ایران را چه چیزی می‌داند گفت: متاسفانه تعصب در سبک و نگرش اشتباه برخی مربیان و کاتارو‌ها باعث میشود همیشه مشکلاتی برای کاتا رقم بخورد. ما باید در این بخش به بلوغ فکری برسیم و وقتی خودمان بتوانیم در قالب یک تیم کار کنیم و روز به روز پیشرفت داشته باشیم، قطعا دید مسئولان، رسانه‌ها و مردم هم به کاتا بهتر خواهد شد.
به گزارش میزان، کاتا سالهاست که در ایران مورد بی مهری قرار می‌گیرد، اما بالاخره باید یک جایی به داد آن رسید تا دیگر به کاتا مانند بچه سرراهی برخورد نشود. امیدواریم با درایت مسئولان فدراسیون و ایجاد چارچوبی اصولی، کاتای ایران به جایگاهی که استحقاقش را دارد دست پیدا کند.
گزارش از سعید میرزائیان