چگونه بازیگر شویم (۳۴) /جدیت در تمرینات راز موفقیت بازیگری در تئاتر
- بازیگری یکی از مشاغل محبوب در سطح جهان محسوب می‌شود، بازیگری فارغ از شهرت و ثروتی که ممکن است برای فرد بازیگر به همراه داشته باشد، جهانی است که می‌توان در آن ایفای نقش در قالب شخصیت‌های مختلف را تجربه کرد.
در این بین اکثریت مواقع بازیگری به عنوان یکی از مشاغل سخت جهان محسوب می‌شود، شاید از دور برای بسیاری اینکه بازیگری اتفاقی سخت باشد، قابل لمس نباشد اما اگر به صورت اصولی و به مفهوم واقعی به بازیگری نگاه کنیم، این هنر به واقع به تمرین، مطالعه، شهود و مطالعات فراوانی نیازمند است.
هنرجوی جدی بازیگری چه کسی است؟
دانستن دانش مربوط در مسیر تکنیک‌های آوایی، کمک به سزایی در تعمیق یادگیری و ماندگاری آن در شما و رفتارتان می‌کند. بخش‌های نظری این کتاب را به دقت مطالعه کنید. این مطالعه به تثبیت درک درست شما از ایجاد آوا و تمرین‌های مربوط به آن کمک می‌کند.
به همراه فراگیری تکنیک‌های اصولی و خوب، نیاز به ترکیب شعرخوانی، نقالی، متن ادبی خوانی ونمایش نامه خوانی به تنهایی و با دیگران قطعی به نظر می‌رسد.
ابتدا و در دوره‌های آموزش نباید با توجه به تصورات خود سعی در تقلید نحوه‌های آوایی دیگران کنید تا مجموعه توانایی‌های آوایی خود را به طور پیشرفته و هنرمندانه اجرا کنید. این کار شما را از خودتان دور می‌کند.
باید صبر کنید و به تمرین‌های خود ادامه دهید تا بتوانید به راحتی فارسی خواندن و سپس فارسی گفتن را نسبت به هر قسمت جغرافیایی آن، در خود ترقی دهید. با ممارست و عجله نکردن، در نهایت گویش از سر زندگی و حیات، به گونه‌ای که تنفس و نیاز‌های انسانی در آوا‌ها کاملا محسوس و ملموس شود.
معمولا ساز همراهی کننده در تمرینات آوایی بازیگر، استفاده از اشیاء طبیعی و یا صدای حیوانات و پرندگان و یا پدیده‌هایی همچون امواج، باد و. است. این تمرین‌ها به حضور و گسترش تخیل در تمرین‌های آوایی کمک به سزایی می‌کند. همیشه بهترین الگو و مرجع برای تخیل و بازآموزی به همراه آرامش، بهره گیری از طبیعت است. در مراحل بعد و هنگامی که هنرجو در تکنیک خود بسیار پیشرفت کرد و بر انواع تکنیک‌ها با تمرین وتکرار‌های متعدد مسلط شد باید یک همیار (همراهی کننده) پیدا کند.
همه‌ی بازیگران الزاما همیار‌های خوبی نیستند. اغلب بهترین بازیگران، برای ایجاد ارتباط لازم وواقعی بین خود و همیار، فاقد احساس یگانگی لازم هستند. ایجاد ارتباط با همیار کاری پیچیده است که نمی‌توان آن را ساده انگاشت. همیار می‌تواند از ارزش تمرین شما بکاهد یا بر آن بیفزاید.
بازیگر باید بین تمرین – درس‌ها با همیار حداقل یک ساعت و در صورت امکان، بیشترتمرین کند. بازیگر بهتر است در زمان‌های پایانی تمرین – درس (پس از آنکه بدن و صدایش گرم شد) از حضور همیار برای دوره کردن فرایافت‌های آن روز بهره ببرد که در آن صورت مربی می‌تواند بنشیند و بازیگر و همیار را در هنگام کار با تکنیک‌های فرایافته ببیند.
در چنین فرصت مناسبی، مربی می‌تواند هر چیزی را که در تکنیک بازیگر دخالت دارد و تاثیر متقابل آن با متن و گرامر همراهی کننده را ببیند و بشنود و نقص‌ها را تصحیح کند. پس از اینکه بازیگر آن قدر پیشرفته شد که بتواند در اتود شرکت کند، باید قبل از هر تمرین – درس با تمرین بدنی و صدای گرم تمام تمرین – درس‌ها را با همیار در حضور مربی وسایرین تا زمانی که مربی تشخیص دهد مرور کند.