رادیو اگر هزارسال از عمرش بگذرد باز هم رسانه‌ای دوست داشتنی است
فرزانه سادات معصومیان گوینده رادیو و مجری در گفتگو با خبرنگار گروه فرهنگی درباره رادیو گفت: ۲۳ سال است در رادیو فعالیت می‌کنم، تعدادی هنرجو بودیم که از سوی سازمان صدا و سیما پذیرفته شدیم و در یک کلاس با ترکیبی از آقایان و خانم‌ها آموزش دیدیم. در آن کلاس مرتضی حیدری مبصر ما بود. آن دوره سخت بود و چند سالی طول کشید تا وارد سازمان شویم.
وی در همین راستا افزود: من آن سختی‌های شیرین را دوست دارم. ۳ سال طول کشید تا معلوم شد می‌توانیم وارد سازمان شویم. به رادیو علاقه خاصی دارم، به ویژه که با وجود شبکه‌های اجتماعی و امکانات دیگری اعم از اینترنت و بسیاری از ابزار‌های مختلف هنوز هم جایگاه خود را در بین مخاطبان حفظ کرده است.
این گوینده درباره تاریخچه رادیو اظهار کرد: ۷۸ سال یک عمر است، اما در عین حال عمر رادیو در ایران در مقایسه با کشور‌های دیگر زیاد نیست. محل استقرار پخش رادیو در چند نقطه در جابه جایی بود. ساختمان بیسیم شاید قدیمی‌ترین محل استقرار برنامه سازی و پخش رادیو، تجریش و منطقه نیروی هوایی، پس از آن جام جم و در آخر میدان ارگ پایین‌تر از ۱۵ خرداد که در حال حاضر به اندازه یک یادگاری از گذشته باقی مانده از نقاطی بودند که تا کنون برای رادیو استفاده شد. رادیو که به آن رسانه گرم گفته می‌شود همیشه شنیدنی و دوست داشتنی است.
معصومیان ادامه داد: در سنین کودکی وقتی پدرم برایمان رادیو می‌خرید خوشمان می‌آمد هم به جهت صدایی که دریافت می‌کردیم و هم به جهت سیمی که تنها به یک آهن وصل می‌شد. دسترسی آسان رادیو از گذشته تا امروز ادامه دارد و شکل آن تغییر کرده است. کشاورز در محل کارش، صیاد در کنار آب و کسانی که دسترسی به تلویزیون و شبکه‌های اجتماعی و اینترنت برایشان سخت است از رادیو بهره می‌برند. رادیو همدم و همراه و هم خانه بسیاری از افرادی است که در منزل و تنها هستند است.
وی به پیشرفت رادیو در حال حاضر اشاره و بیان کرد: رادیو در گذشته با ۲ ساعت کار خود را شروع کرد و در ادامه با ۵ ساعت برای مخاطبان برنامه داشت، اما اکنون شبکه‌های متعددی اعم از شبکه ورزش، شبکه نمایش، شبکه جوان، شبکه قرآن، شبکه فرهنگ و بسیاری از شبکه‌های دیگر مخاطبان خود را دارند. به عقیده من اگر هزار سال هم بگذرد می‌توان از رادیو به عنوان رسانه‌ای دوست داشتنی، محبوب، صمیمی، همراه و گرم یاد کرد.
گوینده رادیو جوان درباره ارتباط مخاطبان با رادیو و نوع آن توضیح داد: شبکه‌های اجتماعی و ابزار دیگر ارتباطی در قدیم نبود و همه از طریق رادیو که در دسترس بود ارتباط برقرار می‌کردند. در حال حاضر اخبار و اطلاعات از طریق ابزار دیگر منتقل می‌شود و با این وجود باز هم رادیو جایگاه خود را حفظ کرده است. از آن جایی که انسان‌ها در ابتدا از طریق دل و عواطفشان ارتباط برقرار می‌کنند فکر می‌کنم ما نیز اگر بخواهیم افراد موفقی باشیم باید ابتدا از راه دل با دیگران ارتباط برقرار کنیم چه بسا خداوند هم که خالق ما انسان هاست برای ارتباط از بین تمام اسامی جلاله با نام رحیم یعنی مهربان برای صحبت کردن، هم کلام شدن و امر و نهی‌هایی که به نفع بنده است وارد می‌شود، رادیو هم با صدایی که بر روی امواج سوار است و به گوش مخاطب می‌رسد این ارتباط دلی را برقرار می‌کند.
معصومیان افزود: کسانی که رادیو را روشن می‌کنند با این صدا احساس می‌کنند که هستند. مخاطبان، چون شبکه را خود انتخاب می‌کنند برنامه‌های خاص خود را دنبال می‌کنند. گوینده‌ای که صدا و اجرایش مورد اقبال مخاطب بوده است با جمله‌ای که می‌گوید می‌تواند روز شما را به شکل مثبت برایتان رقم بزند البته ممکن است برعکس این حالت هم روی دهد یعنی گوینده مخاطب را به شکلی یا با خبر بدی متاثر کند.
وی بر ارتباط عجیب و حسی مخاطبان تاکید کرد و افزود: رادیو رسانه بسیار عجیبی است برای همین از آن به عنوان جعبه جادویی یاد می‌شود، چون به شکلی مخاطبان را جادو می‌کند که خودشان هم متوجه نمی‌شوند و غرق در شنیدن موسیقی و جملات گوینده یا نمایش رادیویی می‌شوند. مخاطبان رادیو وقتی برنامه خاص و مورد نظر خود را گوش می‌دهند با آن همراه می‌شوند و با این که از آن‌ها دور است گویی گوینده یا هنرمندانی که برنامه را اجرا می‌کنند در کنار مخاطب حضور دارند و با او حرف می‌زنند بنابراین این حسی که از دل بر می‌آید و ناشی از عواطف انسان‌ها است بین مخاطب و رادیو برقرار می‌شود، ولی در شبکه‌های اجتماعی این گونه نیست.
معصومیان خاطرنشان کرد: حتی اگر صدا و موسیقی و هر برنامه تصویری در شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی وجود داشته باشد، آن اثرِ مستقیم و محسوسِ رادیو را ندارند؛ بنابراین فکر می‌کنم با وجود پیشرفت بیشتر علم و گسترش شبکه‌های اجتماعی باز هم رادیو حرف برای گفتن دارد و جایگاه خود را حفظ خواهد کرد.