تلاوت جزء به جزء قرآن مجید/ صفحه ۲۵۴

[video src='https://www.mizan.news/wp-content/uploads/2022/01/01']

مَّثَلُ ٱلۡجَنَّةِ ٱلَّتِی وُعِدَ ٱلۡمُتَّقُونَۖ تَجۡرِی مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُۖ أُکُلُهَا دَآئِمٞ وَظِلُّهَاۚ تِلۡکَ عُقۡبَى ٱلَّذِینَ ٱتَّقَواْۚ وَّعُقۡبَى ٱلۡکَٰفِرِینَ ٱلنَّارُ ۳۵
وصف بهشتى که متقیان را وعده دادند چنان است که نهر‌ها زیر درختانش جارى است و مأکولاتش همیشگى و سایۀ آن برقرار است، این بهشت سرانجام اهل تقواست و سرانجام کافران آتش دوزخ است

وَٱلَّذِینَ ءَاتَیۡنَٰهُمُ ٱلۡکِتَٰبَ یَفۡرَحُونَ بِمَآ أُنزِلَ إِلَیۡکَۖ وَمِنَ ٱلۡأَحۡزَابِ مَن یُنکِرُ بَعۡضَهُۥۚ قُلۡ إِنَّمَآ أُمِرۡتُ أَنۡ أَعۡبُدَ ٱللَّهَ وَلَآ أُشۡرِکَ بِهِۦٓۚ إِلَیۡهِ أَدۡعُواْ وَإِلَیۡهِ مَـَٔابِ ۳۶
و آنان که ما بر آن‌ها کتاب فرستادیم (یعنى مؤمنان اهل کتاب و مسلمانان) به این (کتاب با عظمت قرآن) که بر تو نازل شد بسیار خوشوقتند، و جماعتى از آن‌ها (مانند کفار اهل کتاب و قریش) برخى آیات را انکار مى کنند بگو: من مأمورم که خداى یکتا را پرستم و هرگز به او شرک نیاورم، به سوى او دعوت مى کنم و بازگشت من به سوى اوست

وَکَذَٰلِکَ أَنزَلۡنَٰهُ حُکۡمًا عَرَبِیّٗاۚ وَلَئِنِ ٱتَّبَعۡتَ أَهۡوَآءَهُم بَعۡدَ مَا جَآءَکَ مِنَ ٱلۡعِلۡمِ مَا لَکَ مِنَ ٱللَّهِ مِن وَلِیّٖ وَلَا وَاقٖ ۳۷
و همچنین ما قرآن را کتابى با حکمت و فصاحت عربى فرستادیم، و اگر با این علم و دانش که بر تو آمد باز پیرو میل جاهلانۀ آن‌ها شدى دیگر مدد و نگهبانى از (قهر) خدا نخواهى داشت

وَلَقَدۡ أَرۡسَلۡنَا رُسُلٗا مِّن قَبۡلِکَ وَجَعَلۡنَا لَهُمۡ أَزۡوَٰجٗا وَذُرِّیَّةٗۚ وَمَا کَانَ لِرَسُولٍ أَن یَأۡتِیَ بِـَٔایَةٍ إِلَّا بِإِذۡنِ ٱللَّهِۗ لِکُلِّ أَجَلٖ کِتَابٞ ۳۸
و محققا ما رسولانى پیش از تو فرستادیم و براى همۀ آنان (مانند تو) زنان و فرزندان مقرر نمودیم (یعنى همۀ رسل بشر بودند، یکى فرشته نبود که از لوازم بشرى بى نیاز باشد) و هیچ پیغمبرى را نرسد که بى اذن خدا آیت و معجزى آورد، که هر امرى را وقتى معین مرقوم است

یَمۡحُواْ ٱللَّهُ مَا یَشَآءُ وَیُثۡبِتُۖ وَعِندَهُۥٓ أُمُّ ٱلۡکِتَٰبِ ۳۹
خدا هر چه را خواهد (از احکام یا حوادث عالم) محو و هر چه را خواهد اثبات مى کند و اصل کتاب (آفرینش) نزد اوست

وَإِن مَّا نُرِیَنَّکَ بَعۡضَ ٱلَّذِی نَعِدُهُمۡ أَوۡ نَتَوَفَّیَنَّکَ فَإِنَّمَا عَلَیۡکَ ٱلۡبَلَٰغُ وَعَلَیۡنَا ٱلۡحِسَابُ ۴۰
و اگر ما (در حیات تو) بر تو برخى از آن وعدۀ عذابى که به کافران دادیم پدیدار کنیم یا آنکه (پیش از آن وقت) تو را به دیدار آخرت بریم، به هر حال بر تو تبلیغ (حکم خدا) و بر ما حساب (خلق) است (و تعیین وقت عذاب و حساب یا عفو بندگان از وظایف نبوت نیست)

أَوَلَمۡ یَرَوۡاْ أَنَّا نَأۡتِی ٱلۡأَرۡضَ نَنقُصُهَا مِنۡ أَطۡرَافِهَاۚ وَٱللَّهُ یَحۡکُمُ لَا مُعَقِّبَ لِحُکۡمِهِۦۚ وَهُوَ سَرِیعُ ٱلۡحِسَابِ ۴۱
آیا مردم ندیدند که ما (به فرستادن رسولان) عزم سرزمین (کافران جاهل) کرده و از هر طرف آن مى کاهیم (و بر بلاد و قدرت اهل ایمان مى افزاییم)؟ و تنها خداست که در جهان فرمان مى دهد و هیچ کس بر رد حکمش قادر نیست و اوست که در یک لحظه حساب همۀ خلق بى شمار را مى کند

وَقَدۡ مَکَرَ ٱلَّذِینَ مِن قَبۡلِهِمۡ فَلِلَّهِ ٱلۡمَکۡرُ جَمِیعٗاۖ یَعۡلَمُ مَا تَکۡسِبُ کُلُّ نَفۡسٖۗ وَسَیَعۡلَمُ ٱلۡکُفَّـٰرُ لِمَنۡ عُقۡبَى ٱلدَّارِ ۴۲
و پیش از اینان هم بسیارى کافران مکر‌ها (بر ضد رسولان) کردند (و عاقبت همه هلاک شدند) که همۀ مکر و تدبیر‌ها نزد خداست، او مى داند هر کس به چه کار و اندیشه است، و کافران به زودى خواهند یافت که عاقبت خوش و منزل سعادت براى کیست

وَیَقُولُ ٱلَّذِینَ کَفَرُواْ لَسۡتَ مُرۡسَلٗاۚ قُلۡ کَفَىٰ بِٱللَّهِ شَهِیدَۢا بَیۡنِی وَبَیۡنَکُمۡ وَمَنۡ عِندَهُۥ عِلۡمُ ٱلۡکِتَٰبِ ۴۳
و کافران بر تو اعتراض کنند که تو رسول خدا نیستى، بگو: تنها گواه بین من و شما خدا و عالمان حقیقى به کتاب (خدا که انبیاء و اولیاء و علماء ربّانیند) کافى خواهد بود