بیماری‌های مهلک تاریخ بشریت
به گزارش گروه فضای مجازی ، هزاران سال است که بیماری‌های عالم گیر در جهان وجود دارند و بشر از همان سال‌های نخستین حیات اجتماعی خود با آن‌ها روبه رو بوده است. خبرگزاری الجزیره، طی گزارشی به بررسی ۱۰ بیماری همه گیر پرداخته است که باعث تحولات چشمگیر در جامعه بشری شده اند.
طاعون ژوستینین (۵۴۱-۷۵۰)
«طاعون ژوستینین»، یک همه‌گیری جهانی بود این طاعون یکی از کشنده‌ترین طاعون‌های تاریخ بود که در حدود دو قرن شیوع خود ۲۵ تا ۵۰ میلیون نفر (۱۳ تا ۲۶ درصد جمعیت جهان در زمان آغاز آن) را طعمه مرگ کرد. تخمین زده می‌شود که طاعون ژوستینین جمعیت قاره اروپا را ظرف تنها ۱۲ ماه به نصف کاهش داد و در زمان اوج شیوع خود روزانه جان پنج هزار نفر را می‌گرفت.
مرگ سیاه (۱۳۴۷-۱۳۵۱)
«مرگ سیاه» یک اپیدمی طاعون است که کل اروپا را در سال‌های ۱۳۴۷ تا ۱۳۵۱ میلادی دربرگرفت. این اولین همه‌گیری بزرگ اروپا نیست، ولی اولین اپیدمی بود که به‌طور دقیق توسط مورخان توصیف شد. تعداد مرگ‌ومیر آن حدود یک چهارم تا یک سوم جمعیت اروپا یا ۲۵ میلیون نفر طی این سه سال است. در همان دوره، تقریباً همین تعداد کشته در آسیا برآورد می‌شود.
آبله (سده‌های ۱۵ و ۱۷)
اروپایی‌ها هنگام ورود به قاره آمریکا در سال ۱۴۹۲ تعدادی از بیماری‌های همه گیر جدید را نیز به وجود آوردند. یکی از این بیماری‌ها آبله مرغان، نوعی بیماری عفونی بود که حدود ۳۰درصد از مبتلایان را به کام مرگ کشاند. آبله تقریبا ۲۰ میلیون نفر یا حدود ۹۰درصد از جمعیت قاره آمریکا را کشت.
وبا (۱۸۱۷ – ۱۸۲۳ میلادی)
این بیماری همه گیر، پیش از آن که یک پزشک انگلیسی به نام «جان اسنو» بتواند اطلاعاتی درباره راه‌های محدود کردن شیوع آن به دست آورد، جان میلیون‌ها نفر را در شبه قاره هند و اطراف آن گرفت. از آن جایی که عفونت وبا به دلیل خوردن غذا یا آب آلوده به میکروب‌های خاص ایجاد می‌شود، این بیماری توانسته است در کشور‌هایی که از توزیع ناعادلانه ثروت و نبود توسعه اجتماعی رنج می‌برند، به تعداد بی شماری آسیب برساند.
آنفلوآنزای اسپانیایی (۱۹۱۸ - ۱۹۱۹)
آنفلوآنزای اسپانیایی در آسیا، اروپا، آمریکای شمالی و حتی قطب شمال و برخی جزایر دورافتاده اقیانوس آرام فراگیر شد. بیش از نیم میلیارد نفر به آنفلوآنزای اسپانیایی مبتلا شدند که از این تعداد بین ۲۰ تا ۵۰ میلیون نفر جان خود را از دست دادند.
آنفلوآنزای هنگ کنگ(۱۹۶۸ - ۱۹۷۰)
«آنفلوآنزای آسیایی» در سال ۱۹۵۷ شیوع یافت و به آنفلوآنزای «هنگ کنگ» معروف شد. اعتقاد بر این بود که ویروس آنفلوآنزای هنگ کنگ، جهش یافته ویروسی است که مسئول بیماری «آنفلوآنزای آسیایی» بود که پس از ۱۰ سال دوباره ظاهر شده بود. تخمین زده می‌شود که این ویروس حدود یک میلیون نفر را که ۰.۱ آن‌ها در ایالات متحده بودند، به کام مرگ کشاند.
سندروم حاد تنفسی(۲۰۰۲-۲۰۰۳)
سندروم حاد تنفسی (سارس) در سال ۲۰۰۳ و در استان «گوانگدونگ» چین شیوع پیدا کرد. با این حال، عواقب شیوع سندروم حاد تنفسی ۲۰۰۳ به دلیل واکنش شدید به بهداشت عمومی توسط مقامات جهانی، از جمله جداسازی مناطق آسیب دیده و افراد آلوده یا به عبارت بهتر اعمال قرنطینه، تا حد زیادی محدود بود.
آنفلوآنزای خوکی (۲۰۰۹-۲۰۱۰)
این بیماری نوع جدیدی از ویروس آنفلوآنزا بود که در سال ۲۰۰۹ ظاهر شد. در زمان اوج شیوع این آنفلوآنزا، بیش از ۶۰ میلیون نفر در ایالات متحده آلوده شدند و تعداد کشته شدگان جهانی، بنا بر برخی آمار‌ها از ۱۵۱ تا ۵۷۵ هزار نفر نیز ذکر شده است. این بیماری ویژگی عجیبی داشت چرا که بیش از ۸۰ درصد مرگ و میر ناشی از آن مربوط به گروه‌های سنی زیر ۶۵ سال بود.
ابولا (۲۰۱۴ - ۲۰۱۶)
این ویروس برای اولین بار در سال ۲۰۱۴ در یک دهکده کوچک در کشور آفریقایی «گینه» ظاهر شد و در ادامه به تعداد کمی از کشور‌های همسایه در غرب آفریقا نیز شیوع یافت. این ویروس از ۲۹۶ هزار آلوده در کشور‌های گینه، لیبریا و سیرالئون بیش از ۱۱ هزار نفر را کشته است.
کووید ۱۹ (دسامبر ۲۰۱۹)
در اواخر سال گذشته میلادی بود که گونه‌ای جدید از کروناویروس‌ها که بعد‌ها COVID-۱۹ نام گذاری شد، در منطقه ووهان استان هوبی چین کشف شد. در این مدت زمان اندک این ویروس توانسته بیش از یک میلیون و ۳۰۰ هزار نفر را در بیش از ۲۰۰ کشور جهان آلوده کند و جان بیش از ۷۰ هزار نفر را بگیرد. با این حال هنوز پیامد‌های ناشی از این ویروس به پایان نرسیده است.