هدف از توافق هسته ای چه بود؟

به گزارش در جریان گفت و گوهای هسته ای ایران و 1+5 بارها دیده شده است که آمریکا از وجود گزینه نظامی روی میز سخن گفته و جمهوری اسلامی را تهدید به حمله نظامی کرده است. اینگونه تهدید کردن از لحاظ حقوق بین الملل یک تخلف حقوقی و قانونی در دنیا است و جمهوری اسلامی ایران می تواند چنین رفتارهایی را پیگیری حقوقی کند هر چند اکنون سازمان ملل و دیگر مجامع بین الملل تحت نفوذ و سلطه آمریکا قرار دارند، اما واکنش ایران می تواند افکار عمومی را نسبت به نیات آمریکا آگاه سازد.

تهدیدات نظامی آمریکا علیه ایران حتی هنگام مذاکرات و نزدیک بودن به توافق هسته ای ادامه داشته و جمهوری اسلامی ایران هم به این لاف زنی ها پاسخ داده است. این جمله فرمانده کل قوا که خطاب به آمریکا فرمودند؛«ملّت ایران مذاکره‌ زیر سایه‌ی تهدید را برنمی تابد. چرا تهدید میکنند؟ چرا غلط زیادی میکنند؟ میگوید اگر چنین نشود، چنان نشود، ممکن است ما حمله‌ی نظامی به ایران بکنیم؛ اوّلاً که غلط می کنید؛ ثانیاً من در زمان رئیس‌جمهور قبلی آمریکا -  آن‌وقت هم تهدید می کردند - گفتم دوران بزن‌ودررو تمام شده؛ این‌جور نیست که شما بگویید میزنیم و درمی رویم؛ نخیر، پاهایتان گیر خواهد افتاد و ما دنبال میکنیم. این‌جور نیست که ملّت ایران رها کند کسی را که بخواهد به ملّت ایران تعرّضی بکند؛ ما دنبال خواهیم کرد.»

این مواضع و سخنان بازتاب های گسترده ای در جهان و افکار عمومی کشورهای دوست داشت. کشورهای منطقه به خصوص آنهایی که خیزش های اسلامی در آنها آغاز شده اکنون چشم امیدشان به ایران اسلامی است و ایران را به عنوان الگو در راه انقلاب خود می دانند به همین خاطر است که اگر کوچکترین موضع ضعفی از سوی ایران ببینند پایگاه آنها هم تضعیف خواهد شد.

در تازه ترین اظهار نظر مقامات آمریکایی وزیر دفاع این کشور که راهی سرزمین ها اشغالی شده است تا سران جنایتکار و کودک کش صهیونیستی را در جریان نتایح مذاکرات هسته ای قرار دهد تا رضایت آنها را هم جلب کرده باشد، گفته است؛ توافق هسته‌ای ایران به این معنا نیست که گزینه نظامی از روی میز حذف شده است.

اشتون کارتر افزود: یکی از دلایلی که این توافق با ایران خوب است، آن است که این توافق مانعی برای استفاده از گزینه نظامی نخواهد بود. ما در حال ارتقای چنین گزینه نظامی هستیم تا در صورت نقض مفاد توافقنامه از سوی ایران، از آن استفاده کنیم.

کاخ سفید هم چند روز پیش پس از جمعبندی توافق هسته ای اعلام به لطف رژیم بازرسی ها حمله نظامی به ایران هدفمندتر خواهد بود. یکی از محاسن بازرسی های ویژه از ایران، افزایش اطلاعات در مورد اهداف مورد نظر در اقدام نظامی احتمالی است.

اینگونه سخنان و مواضع یک موضوع را روشن می کند و آن این سات که آمریکایی ها یا جمعبندی توافق هسته ای را آنقدر به سود خود می دانند که چنین تصورات و برداشت هایی از آن دارند، یا این که ناممکن های توافق هسته ای را برای دلخوشی خود مرور می کنند و بر زبان می آورند.

البته بر اساس پیش نویس قطعنامه که از سوی آمریکا به شورای امنیت سازمان ملل ارائه شده است، دست آمریکا برای بهانه گیری و دبه درآوردن باز است تا بتواند با امتیاز بیشتری از ایران بگیرد یا این که زیر میز بزند.

آمریکا با اجرای این قطعنامه که به عنوان جمعبندی مذاکرات هسته ای تعریف می شود، د مدت زمان اجرای ان که 10 سال طول می کشد قصد دارد بنیه دفاعی و نظامی جمهوری اسلامی ایران را هم تضعیف کند و همپیمانان راهبردی تهران را هم تحت فشار قرار دهد.

این قطعنامه نه تنها حوزه هسته ای کشورمان را تخت تأثیر خود قرار می دهد که هدف مهم دیگر آن توانمندی های دفاعی و نظامی ایران اسلامی است به ویژه در زمینه موشکی. در کنار آن تقویت نظامی کشورهای همپیمان آمریکا ددر منطقه از جمله آل سعود و رژیم صهیونیستی در دستور کار ویژه کاخ سفید قرار دارد.

هدف توافق هسته ای میان ایران و 1+5 این بود که تحریم ها لغو شود و پول های بلوکه شده(بخوانید دزدیده شده) از سوی آمریکا و غرب به ایران بازگردد، حق هسته ای ایران به رسمیت شناخته شود، بازدید از مراکز نظامی ایران به هیچ عنوان اجازه داده نمی شود، لغو تحریم ها همزمان با اجرای توافق انجام شود و در مقابل ایران هم در زمینه هسته ای اقداماتی را انجام دهد که نشان دهد حسن نیت دارد و در پی ساخت سلاح هسته ای نبوده و نخواهد بود.

همه طرف های مقابل به خوبی می دانند که ایران عزم و اراده سیاسی لازم را برای اجرای توافق دارد، مانع اصلی در این میان آمریکا و رفتارهای رژیم صهیونیستی است. اما 1+5 با این روشی که در پیش گرفته است نشان می دهد آمریکایی ها از این توافق در پی دست یافتن به مطالباتی هستند که با روح گفت وگو و توافق بسیار فاصله دارد و این فاصله باعث می شود تا رفتار ایران هم در جریان جمعبندی و در واقع متنی که منتشر شده و هنوز چیزی از آن مشخص نشده است تغییر اساسی داشته باشد.