تلاوت جزء به جزء قرآن مجید/ صفحه ۲۲۸

[video src='https://www.mizan.news/wp-content/uploads/2022/01/01']

إِن نَّقُولُ إِلَّا ٱعۡتَرَىٰکَ بَعۡضُ ءَالِهَتِنَا بِسُوٓءٖۗ قَالَ إِنِّیٓ أُشۡهِدُ ٱللَّهَ وَٱشۡهَدُوٓاْ أَنِّی بَرِیٓءٞ مِّمَّا تُشۡرِکُونَ ۵۴
تنها چیزى که (دربارۀ تو) مى گوییم این است که برخى از خدایان ما تو را آسیب جنون رسانیده است هود به آن‌ها گفت: من خدا را گواه مى گیرم و شما هم گواه باشید که من از خدایانى که غیر خداى یکتا مى پرستید بیزارم
مِن دُونِهِۦۖ فَکِیدُونِی جَمِیعٗا ثُمَّ لَا تُنظِرُونِ ۵۵
شما هم هر فکر و تدبیرى در کار من دارید بیندیشید و هیچ مهلتم ندهید
إِنِّی تَوَکَّلۡتُ عَلَى ٱللَّهِ رَبِّی وَرَبِّکُمۚ مَّا مِن دَآبَّةٍ إِلَّا هُوَ ءَاخِذُۢ بِنَاصِیَتِهَآۚ إِنَّ رَبِّی عَلَىٰ صِرَٰطٖ مُّسۡتَقِیمٖ ۵۶
من بر خدا که پروردگار من و شماست توکل کرده ام، که زمام اختیار هر جنبنده اى به دست اوست و البته پروردگار من (در کار بندگان) به راه راست است
فَإِن تَوَلَّوۡاْ فَقَدۡ أَبۡلَغۡتُکُم مَّآ أُرۡسِلۡتُ بِهِۦٓ إِلَیۡکُمۡۚ وَیَسۡتَخۡلِفُ رَبِّی قَوۡمًا غَیۡرَکُمۡ وَلَا تَضُرُّونَهُۥ شَیۡـًٔاۚ إِنَّ رَبِّی عَلَىٰ کُلِّ شَیۡءٍ حَفِیظٞ ۵۷
پس اگر شما روى بگردانید من به وظیفۀ خود که ابلاغ رسالت (و اتمام حجت) بر شماست قیام کردم، و خداى من قومى دیگر را جانشین شما خواهد کرد و به او هیچ ضررى نتوانید رسانید، که پروردگار من بر هر چیز نگهبان است
وَلَمَّا جَآءَ أَمۡرُنَا نَجَّیۡنَا هُودٗا وَٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ مَعَهُۥ بِرَحۡمَةٖ مِّنَّا وَنَجَّیۡنَٰهُم مِّنۡ عَذَابٍ غَلِیظٖ ۵۸
و، چون فرمان (قهر) ما (به هلاکت قوم) در رسید ما به فضل و رحمت خود هود و کسانى را که با او ایمان آوردند نجات بخشیدیم و آن‌ها را از عذاب بسیار سختى ایمن ساختیم
وَتِلۡکَ عَادٞۖ جَحَدُواْ بِـَٔایَٰتِ رَبِّهِمۡ وَعَصَوۡاْ رُسُلَهُۥ وَٱتَّبَعُوٓاْ أَمۡرَ کُلِّ جَبَّارٍ عَنِیدٖ ۵۹
و همین قوم عاد (امت هود) هستند که آیات خدا را انکار و پیغمبران او را نافرمانى کردند و پیرو امر هر شخصى جبار و عنودى شدند
وَأُتۡبِعُواْ فِی هَٰذِهِ ٱلدُّنۡیَا لَعۡنَةٗ وَیَوۡمَ ٱلۡقِیَٰمَةِۗ أَلَآ إِنَّ عَادٗا کَفَرُواْ رَبَّهُمۡۗ أَلَا بُعۡدٗا لِّعَادٖ قَوۡمِ هُودٖ ۶۰
و آن‌ها به لعن خدا هم در حیات دنیا و هم در قیامت گرفتار گردیدند، آگاه باشید که قوم عاد به خداى خود کافر شدند، بدانید که قوم عاد، امت هود از رحمت خدا دورند
وَإِلَىٰ ثَمُودَ أَخَاهُمۡ صَٰلِحٗاۚ قَالَ یَٰقَوۡمِ ٱعۡبُدُواْ ٱللَّهَ مَا لَکُم مِّنۡ إِلَٰهٍ غَیۡرُهُۥۖ هُوَ أَنشَأَکُم مِّنَ ٱلۡأَرۡضِ وَٱسۡتَعۡمَرَکُمۡ فِیهَا فَٱسۡتَغۡفِرُوهُ ثُمَّ تُوبُوٓاْ إِلَیۡهِۚ إِنَّ رَبِّی قَرِیبٞ مُّجِیبٞ ۶۱
و باز ما به سوى قوم ثمود برادرشان صالح را به رسالت فرستادیم، صالح به قوم خود گفت: اى قوم، خداى یگانه را که شما را جز او خدایى نیست پرستش کنید، او خدایى است که شما را از زمین بیافرید و براى عمارت و آباد ساختن آن برگماشت، پس شما از خداى خود آمرزش طلبید و به درگاه او توبه کنید که البته خداى من (به همه) نزدیک است و شنونده و اجابت کننده است
قَالُواْ یَٰصَٰلِحُ قَدۡ کُنتَ فِینَا مَرۡجُوّٗا قَبۡلَ هَٰذَآۖ أَتَنۡهَىٰنَآ أَن نَّعۡبُدَ مَا یَعۡبُدُ ءَابَآؤُنَا وَإِنَّنَا لَفِی شَکّٖ مِّمَّا تَدۡعُونَآ إِلَیۡهِ مُرِیبٖ ۶۲
قوم گفتند: اى صالح، تو پیش از آنکه دعوى نبوت کنى در میان ما مورد امیدوارى بودى، آیا مى خواهى ما را از پرستش خدایانى که پدران ما مى پرستیدند منع کنى؟ ما به دعوى نبوتت سخت بدگمان و بى عقیده هستیم