تلاوت جزء به جزء قرآن مجید/ صفحه ۲۲۵

[video src='https://www.mizan.news/wp-content/uploads/2022/01/01']

وَیَٰقَوۡمِ لَآ أَسۡـَٔلُکُمۡ عَلَیۡهِ مَالًاۖ إِنۡ أَجۡرِیَ إِلَّا عَلَى ٱللَّهِۚ وَمَآ أَنَا۠ بِطَارِدِ ٱلَّذِینَ ءَامَنُوٓاْۚ إِنَّهُم مُّلَٰقُواْ رَبِّهِمۡ وَلَٰکِنِّیٓ أَرَىٰکُمۡ قَوۡمٗا تَجۡهَلُونَ ۲۹
اى قوم، من از شما در عوض هدایت ملک و مالى نمى خواهم، اجر من تنها بر خداست و من هرگز آن مردم با ایمان را از خود دور نمى کنم، که آن‌ها به شرف ملاقات خدا مى رسند، ولى به نظر من شما خود مردم نادانى هستید
وَیَٰقَوۡمِ مَن یَنصُرُنِی مِنَ ٱللَّهِ إِن طَرَدتُّهُمۡۚ أَفَلَا تَذَکَّرُونَ ۳۰
و اى قوم، اگر من آن مردم (پاک خداپرست) را از خود برانم (و خدا از من برنجد) به مدد که از خشم خدا نجات یابم؟ آیا پند نمى گیرید؟
وَلَآ أَقُولُ لَکُمۡ عِندِی خَزَآئِنُ ٱللَّهِ وَلَآ أَعۡلَمُ ٱلۡغَیۡبَ وَلَآ أَقُولُ إِنِّی مَلَکٞ وَلَآ أَقُولُ لِلَّذِینَ تَزۡدَرِیٓ أَعۡیُنُکُمۡ لَن یُؤۡتِیَهُمُ ٱللَّهُ خَیۡرًاۖ ٱللَّهُ أَعۡلَمُ بِمَا فِیٓ أَنفُسِهِمۡ إِنِّیٓ إِذٗا لَّمِنَ ٱلظَّـٰلِمِینَ ۳۱
من شما را نمى گویم که خزائن خدا نزد من است و نه مدعیم که از علم غیب حق آگاهم و نه دعوى کنم که فرشتۀ آسمانم و هرگز مؤمنان پاکى را که به چشم شما خوارند نخواهم گفت که خدا آن‌ها را هیچ خیرى نرساند، که خدا بر دلهاى با اخلاص آن‌ها داناتر است که (آن‌ها را عزیز و گرامى داشته و) اگر من آن‌ها را خوار شمارم از ستمکاران عالم به شمار باشم
قَالُواْ یَٰنُوحُ قَدۡ جَٰدَلۡتَنَا فَأَکۡثَرۡتَ جِدَٰلَنَا فَأۡتِنَا بِمَا تَعِدُنَآ إِن کُنتَ مِنَ ٱلصَّـٰدِقِینَ ۳۲
قوم گفتند: اى نوح، تو با ما جدل و گفتگوى بسیار کردى، اکنون اگر راست مى گویى بر ما عذابى که وعده مى دهى بیار
قَالَ إِنَّمَا یَأۡتِیکُم بِهِ ٱللَّهُ إِن شَآءَ وَمَآ أَنتُم بِمُعۡجِزِینَ ۳۳
نوح گفت: آن وعده را اگر خدا خواهد به شما مى رساند و هیچ از آن مفرّى ندارید
وَلَا یَنفَعُکُمۡ نُصۡحِیٓ إِنۡ أَرَدتُّ أَنۡ أَنصَحَ لَکُمۡ إِن کَانَ ٱللَّهُ یُرِیدُ أَن یُغۡوِیَکُمۡۚ هُوَ رَبُّکُمۡ وَإِلَیۡهِ تُرۡجَعُونَ ۳۴
و اگر بخواهم شما را پند دهم دیگر پند و نصایح من سود نکند اگر خدا خواهد که شما را گمراه کند (یعنى پس از اتمام حجت به تعلیمات رسالت به حال گمراهى خود واگذارد)، او خداى شماست و به سوى او بازگردانده مى شوید
أَمۡ یَقُولُونَ ٱفۡتَرَىٰهُۖ قُلۡ إِنِ ٱفۡتَرَیۡتُهُۥ فَعَلَیَّ إِجۡرَامِی وَأَنَا۠ بَرِیٓءٞ مِّمَّا تُجۡرِمُونَ ۳۵
آیا باز خواهند گفت که او از پیش خود این سخنان (قرآن) را فرا بافته؟ بگو: اگر چنین باشد عقوبت آن گناه بر من است (نه بر شما) و من از (کفر و) گناه شما بیزارم
وَأُوحِیَ إِلَىٰ نُوحٍ أَنَّهُۥ لَن یُؤۡمِنَ مِن قَوۡمِکَ إِلَّا مَن قَدۡ ءَامَنَ فَلَا تَبۡتَئِسۡ بِمَا کَانُواْ یَفۡعَلُونَ ۳۶
و به نوح وحى شد که جز همین عده که ایمان آورده اند دیگر ابدا هیچ کس از قومت ایمان نخواهد آورد، پس تو بر کفر و عصیان این مردم لجوج محزون مباش
وَٱصۡنَعِ ٱلۡفُلۡکَ بِأَعۡیُنِنَا وَوَحۡیِنَا وَلَا تُخَٰطِبۡنِی فِی ٱلَّذِینَ ظَلَمُوٓاْ إِنَّهُم مُّغۡرَقُونَ ۳۷
و به ساختن کشتى در حضور و مشاهدۀ ما و به دستور ما مشغول شو و دربارۀ ستمکاران که البته باید غرق شوند دیگر با من سخن مگوى